Παρασκευή 21/07/2023, Βραδάκι…
Είσαι γλυκιά πανέμορφη
Η μόνη μεσ’ τη χώρα
Που και με τέτοιον καύσωνα
Σε σκέφτομαι σαν μπόρα
Μου πλημυρίζεις το μυαλό
Το ξεχειλίζεις· άμα,
Για λίγο μόνο σκέφτομαι
Να είμαστε αντάμα
Όμως γλυκιά απ’ την αρχή
Μου είπες έχεις σχέση
Και θα ‘θελα όσο τίποτα
Να σε ‘πιανα απ’ τη μέση
Για να το νιώσεις μάτια μου
Τι πάει να πει έχω σχέση
Που σ’ αγαπάω γλυκιά πολύ
Κι όχι κάπου στη μέση
Άδικο που ‘χει καύσωνα
Και πυρκαγιές στα Δάση
Που υπάρχουν άνθρωποι γλυκιά
Δίχως γερή την κράση
Όμως ολάνθιστη έχουμε
Κι ανθρώπους σαν εσένα
Που μόνο να τους σκέφτομαι
Μου φτάνει αυτό σε μένα
Μου φτάνει που υπάρχεις συ
Κι εγώ σ’ έχω γνωρίσει
Έστω και λίγο κόρη μου
Μ’ αυτό· κι έχω μεθύσει
Όμως στο βάθος σκέφτομαι
Κι όλο να σε πειράζω
Κι ας μην ποτέ κουκλάρα μου
Μαζί σου άκρη βγάζω
Μα ούτε μέση κόρη μου
Κι ας λες πως έχεις σχέση
Που ‘δω και χρόνια μάτια μου
Γλυκά, στην έχω πέσει
Άχου και άρπαξα φωτιά
Κι ας ἦν εξ αμελείας
Κι έχω κλειστούς τους οφθαλμούς
Κι ορμώ σαν καρχαρίας
Κι όλο στα δίχτυα μπλέκομαι
Κι όλο γλυκιά μ’ αρέσει
Και σπαρταράω και γελώ
Γερά που μ’ έχεις δέσει
Σκέψου να κάνουμε έρωτα
Κι εσύ να ‘σαι παρθένος 
Στο ζώδιο όπως κατάλαβες
Κι εγώ να ήμουν Λέων
Μα κι άλλο ρόλο θα μου βρω
Του αηδονιού αν σ’ αρέσει
Να κελαηδώ να ‘ρθεις κοντά
Να ‘μαι πουλί στη μέση;
Πουλί στη μέση ενός κλαδιού
Και όχι του ανθρώπου
Που ξέρει εκεί να σκέφτεται
Κοντά σαν είσαι, ή όπου
Ή πάλι να ‘μουν κόκορας
Κι εσύ μία μου κότα
Και να μην είχα μάτια γω
Για άλλην, ούτε ώτα
Όμως γλυκιά δεν είναι αυτά
Που σκέφτομαι με σένα
Να περπατάς στα Ιλίσια,
Μον’ σκέφτομαι, με μένα
Το χέρι εγώ να σου κρατώ
Σε κάθε μονοπάτι
Του άλσους στα Ιλίσια
Κι ίσως ακόμη κάτι
Να σού ‘δινα κι ένα φιλί
θα ήθελα στα χείλη
Κι ας με φθονούσαν μάτια μου
Οι άνδρες σου οι χίλιοι
Μα γλύκα όπου θες εσύ
Αν θέλεις, θα ‘ναι εντάξει
Και θα σου πω ότι μου ‘ρχεται
Όπως παιδί σε τάξη
Που δεν ακούει το μάθημα
Μον’ νιώθει πως κατέχεις
Πως όλα όσα χρειάζεται
Εσύ γλυκιά τα έχεις
Και λέει ο δάσκαλος πολλά
Κι αυτό μονάχα ένα
Και δεν χρειάζεται -όπως φαίνεται-
Να πει άλλο κανένα
Ρωτάει το, τι έμαθε;
Καθώς το συνηθίζει
Κι έπειτα γλύκα αδιάφορα
Στην αίθουσα σφυρίζει
Και το αγόρι στέκεται
Για λίγο στο όνειρο του
Κι ύστερα βγαίνει από αυτό
Να πει στον δάσκαλο του
“Βάλια” αλαλάζει και γελά
Γελά κι η Βάλια αντάμα
Κι αν βγει απ’ την τάξη ακέραιο
Μάλλον, πως θα ‘ναι θάμα
Όμως θα πω και άλλα ‘γω
Γιατί γλυκιά με εμπνέεις
Και θα τα γράφω αιώνια
‘Κείνα που μ’ αποπνέεις
Κι αν σε πειράζω μάτια μου
Μην μου κρατάς κακία
Αυτό γλυκιά μόνο μπορώ
Με σένα που ‘σαι αγία
Είναι που ίσως δεν με θες
Και θέλω αυτό ν’ αλλάξει
Μα ότι θες ματάκια μου
Θα γίνει και στην πράξη
Κι αν ότι κάνω ύστερα
Για σε δεν θα ‘χει αξία
Για μένα μάτια μου γλυκά
Θα είσαι πάντα η μία
Μα και η δεύτερη, γλυκιά
Κι η τρίτη κι η δεκάτη
Κι άμα ματάκια μου όμορφα
Με σε δεν κάνω κράτει
Δεν με πειράζει κόρη μου
Να πεις πως δεν κατέχω
Είντα να κάμω γλύκα γω
Κοντά μου για να σ’ έχω
Κι αν κι άλλα θες τώρα εσύ
Να πεις να ξεθυμάνεις
Πάντα γλυκά ματάκια μου
Αυτό που θες να κάνεις
Κι αν γω, κόρη ολάνθιστη
Σε θέλησα με πάθος
Αυτό ρόδο για μένανε
Ποτέ δεν ήταν λάθος
Στέλιος Βερναδάκης
Φωτογραφία: Δημήτρης Λαφογιάννης – Ο Καύσωνας και η Μπόρα
Σάββατο 25/06/2022, Πάντα Βρέχει, με τριήμερη διαμονή σε σκηνές στο γήπεδο της Δομνίστας στην Ευρυτανία, με τον Αθηναϊκό Ορειβατικό Σύλλογο (ΑΟΣ)
