Ένα από τα προβλήματα της εποχής μας, είναι η ανισόρροπη -σε εύρος ως προς τους πολίτες- ανάπτυξη της τεχνολογίας· σε σχέση με την ουσιαστική θεωρητική γνώση -πάντα σε εύρος ως προς τους πολίτες- που βοήθησε σε αυτήν της, την εξέλιξη.
Ο κύριος λόγος για αυτό, είναι η εμπορευματοποίηση των περισσότερων αγαθών της.
Πωλούνται ακόμη και τα οπλικά συστήματα άμυνας των χωρών.
Στην μέχρι στιγμής κοινωνία μας, πιθανότατα η εμπορευματοποίηση βοηθάει στην ανάπτυξη της τεχνολογίας, όταν όμως δεν υπάρχουν τα λεγόμενα εσωτερικά κίνητρα στους ανθρώπους της, που είναι και τα ισχυρότερα.
Και έτσι όμως, εκτιμώ ότι χρειάζεται κάποιο μέτρο στην κεντρική καταναλωτική πολιτική, πολύ στενότερο από το ήδη υπάρχον.
Πίσω από οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο τεχνολογικό θαύμα, υποκρύπτεται η θεωρητική ανάλυση του· που η πιο απλή μορφή της, είναι συνήθως μαθηματική, στο πολύ βάθος της αξιωματική.
Τα αξιώματα όμως πηγάζουν από την εμπειρία μας.
Κάτι που παρατηρήσαμε ως ότι είναι λογικό να ισχύει καθολικά στη φύση -ή και σε ένα μαθηματικό μοντέλο- συνήθως το δοκιμάσαμε αργότερα, ως μαθηματικό αξίωμα.
Για να μην μακρηγορώ, τουλάχιστον ισχυρίζομαι, ότι· όσο αναπτύσσονται τα άκρα σε ένα φυτό, σε έναν οργανισμό ή σε μία κατασκευή, τόσο ή και περισσότερο, θα πρέπει να αναπτύσσονται και οι ρίζες του.
Από την άλλη μεριά, όσο θρέφονται οι ρίζες ενός φυτού, τόσο μεγαλώνουν και τα άκρα του.
Συνάμα πέραν τούτων, χρειάζεται και η πολύπλευρη γνώση, που και η ίδια ενισχύεται από το βάθος και την ουσία των εννοιών, δηλαδή, τον πυρήνα τους.
Έτσι χρειάζεται να αναπτύσσεται τόσο η τεχνολογία, θεωρητική και εφαρμοσμένη, όσο και η γνώση για την ίδια τη γλώσσα μας, που γέννησε την θεωρητική, επιστημονικοφιλοσοφική έκφραση της τεχνολογίας και όχι μόνον.
Και επειδή ο αρχαίος σοφιστής Πρωταγόρας, είπε το περίφημο, “Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”, που σημαίνει, στο σύνολο του κειμένου που ειπώθηκε, ότι ο άνθρωπος, αποτελεί μέτρο της αλήθειας και της γνώσης και για αυτό κάθε υποκειμενική άποψη για κάποιο θέμα έχει την άξια της· εμείς να πούμε ότι χρειάζεται πολύ για αυτόν, να αναπτύσσεται με βάση τον πυρήνα του, το ότι δηλαδή είναι άνθρωπος, εξ αυτού και η ανθρωπιά.
Στέλιος Βερναδάκης
