Το ραντεβού ήταν στις 7 το πρωί στο Σ.Ε.Α. Ασπροπύργου και μαζευτήκαμε εκεί, 12 νοματαίοι.
Ο Στέλιος Πεντάζος -ο οποίος έκανε και τις συνεννοήσεις με τον καταφυγιά κ. Βαγγέλη και το μέρος που θα αφήναμε τα αυτοκίνητα, εξαιτίας του ότι εκεί που αρχικώς επιθυμούσαμε να τα αφήσουμε, περνάνε επιτήδειοι και τα σπάνε- ο Διονύσης, ο Νίκος, ο Θάνος, η Αλεξάνδρα, ο Αντρέι, η Βέρα, ο Δημήτρης, ο Ροζιέ, ο Κώστας, ο Στέφανος κι εγώ.
Προορισμός μας ήταν η Σπάρτη και ο Ταΰγετος.
Το ξημέρωμα μας βρήκε να αντικρίζουμε, κάποια μέτρα μπροστά μας, μεταξύ Ελευσίνας και Κορίνθου, βροχή, μαζί με διπλά και μεγαλοπρεπή ουράνια τόξα.
Φορτωμένα τα αυτοκίνητα μεταξύ άλλων και με σκηνές, υποστρώματα και υπνόσακους, φτάσαμε στις πηγές Μαγγανιάρη.
Εκεί κατεβήκαμε μαζί με όλα τα πράγματα και οι οδηγοί πήγαν περίπου 3 χιλιόμετρα πίσω, στο ξενοδοχείο Ιλάειρα, για να αφήσουν με ασφάλεια τα αυτοκίνητα και να περπατήσουν έως εκεί που μας είχαν αφήσει, για να ξεκινήσουμε όλοι μαζί παρέα για το καταφύγιο του Ταϋγέτου.
Μεγάλη η χάρη τους…
Η διαδρομή πανέμορφη, κάποιοι την είχαμε ξανακάνει, κάναμε αυτήν τη φορά αρκετά περισσότερες στάσεις από ότι στην προηγούμενη εκδρομή στο Όρος Τριανταφυλιά (Ντουρντουβάνα) -και τις δύο ημέρες του Σαββατοκύριακού- και γενικώς υπήρχε πολύ κέφι.
Ο Δημήτρης, που έχει ανέβει αρκετές φορές στον Ταΰγετο, εκστασιάζεται με αυτό το βουνό, δεν πάει πίσω και ο Κώστας που έχει καταγωγή από ένα χωριουδάκι εκεί κοντά, ενώ κι εγώ είχα βιώσει υπέροχες στιγμές κατά την ανάβαση -μαζί με τον Κώστα- με χιόνια στον Ταΰγετο, με τη σχολή χειμερινής ορειβασίας αρχαρίων την περασμένη χειμερινή περίοδο 2022-23.
Σε αυτήν την εκδρομή όμως, δύο άλλοι ΠΟΣίτες ξεχωρίσανε.
Αρχικά ο Λαλίστατος Αντάρτης Στέφανος, που Αυτοπροσδιορίστηκε -με Αναγνώριση και από πολλούς άλλους ΠΟΣίτες, Προέδρους και μη, ως Πρόεδρος των Μελών, πρόσθεσα εγώ για να γελάσουμε, συνάμα και Μέλος των Προέδρων… 😂
Και ο Αντρέι για δύο λόγους:
Ο πρώτος λόγος, επειδή ήταν η δεύτερη εκδρομή του μαζί μας και από την πρώτη, στο Όρος Τριανταφυλλιά (Ντουρντουβάνα), θεωρητικά τον ξεπατώσαμε, αφού και οι ίδιοι οι υπόλοιποι ΠΟΣίτες κατά κανόνα ξεπατωθήκαμε, από τo σχεδόν χωρίς στάση ανεβοκατέβασμα έως λίγο πριν την κορυφή της, που ο καιρός δεν μας άφησε να δούμε όσοι δεν την είχαμε ξαναδεί.
Έτσι και σε αυτήν την δεύτερη εκδρομή του μαζί μας στον Ταΰγετο, κουραστήκαμε αρκετά, που όμως ο ίδιος ο Αντρέι πραγματοποίησε και αυτήν την πεζοπορία αγόγγυστα, ενώ μου εκμυστηρεύτηκε, σε ερώτημά μου για το αν κουράστηκε, ότι στο Όρος Τριανταφυλλιά είχε κουραστεί περισσότερο, εγώ εκεί τα είχα παίξει 😂.
Ο Δεύτερος λόγος, ήταν επειδή τάχθηκε μαζί με τον Αντάρτη Στέφανο, ως μέλος του Προέδρου των Μελών και συνάμα, Μέλος των Προέδρων και έτερος Πρόεδρος των Μελών 😂.
Μαζί με τον Αντάρτη Στέφανο τάχθηκε -από ότι κατάλαβα- και ολόκληρη η νεολαία του ΠΟΣ και ας υπάρχει συγγένεια με το πλέον ιδρυτικό μέλος του και φυσικά Πρόεδρο, αλλά και συνήθη αρχηγό του ΠΟΣ -μαζί με τον Δημήτρη- στις εκδρομές μας, Διονύση.
Ο Αντάρτης Στέφανος, αποκάλεσε ευθέως και πολλάκις τους υπόλοιπους προέδρους του ΠΟΣ μαζί κι εμένα -άλλα με εμφανή συμπάθεια 😂- και με εξαίρεση τον Δημήτρη, αυλικούς του Διονύση.
Είπαμε Αντάρτης και Λαλίστατος… 😂
Ως απάντηση σε αυτές τις κατηγορίες κι εμείς, ρωτήσαμε τον Διονύση τι να του ανταπαντήσουμε 😂 και φροντίσαμε καθαρίζοντας την αυλή του καταφυγίου για το ξεκάρφωμα, ε δηλαδή για να στήσουμε τις σκηνές μας… 😂
Φτάσαμε στο Καταφύγιο, συνεννοήθηκε ο επίτιμος Πρόεδρος και έτερος Στέλιος με τον κ. Βαγγέλη που έχει το Καταφύγιο του Ταϋγέτου και όσοι θα μέναμε με σκηνές, τις στήσαμε στην ευρύτερη αυλή του Διονύση, ε του Καταφυγίου ήθελα να πω 😂.
Αφού τακτοποιηθήκαμε, πήγαμε στην πλειονότητά μας μια βόλτα στη διπλανή κορυφή Ντερέκι, όπου απολαύσαμε ο ένας την παρέα του άλλου, συνάμα και την θέα της διαδρομής.
Ξεχώριζε ο Δημήτρης έχοντας τα κέφια του.
Επιστρέψαμε, καθίσαμε οι περισσότεροι στα τραπεζάκια έξω από την είσοδο του Καταφυγίου, πολλοί ήπιαν μπύρα ή τσίπουρο και κατά τις 7 το απόγευμα και αφού, αν και προετοιμασμένοι για τόσο κρύο, είχαμε ξεπαγιάσει, μπήκαμε στα ενδότερα για να φάμε…
Κατά την παραμονή μας έξω από το Καταφύγιο -που με εξαίρεση εμένα και τον Διονύση, ίσως και τον Ροζιέ, σίγουρα και την νεολαία του ΠΟΣ, οι υπόλοιπου τα πίνανε- γνωρίσαμε αρκετό κόσμο που είχαν έρθει και αυτοί εκεί.
Φάγαμε, συζητήσαμε, φορτίσαμε κινητά και drone και κατευθυνθήκαμε και πάλι στα τραπεζάκια στην είσοδο του Καταφυγίου και στη συνέχεια, άλλοι στις σκηνές τους και άλλοι στα κρεβάτια του Καταφυγίου.
Κατά κανόνα κοιμηθήκαμε πολύ καλά αν και οι περισσότεροι ξυπνούσαμε και ξανακοιμόμασταν συνέχεια, όλο το βράδυ.
Πρώτος αποφάσισε να βγει από τη σκηνή του ο Διονύσης γύρω στις 03:15 τα ξημερώματα, ήμουν ξύπνιος, τον άκουσα και είδα την ώρα.
Αφού έστησε τη φωτογραφική του μηχανή και μόλις απηύδησε από την μοναξιά, το κρύο και την έλλειψη καφέ, μου έστειλε μήνυμα στο viber “που είσαι ρε μάλα…μα Στέλιο” 😂.
Βγήκα όμως να του κάνω παρέα πριν το δω, κανένα μισάωρο αφού είχε βγει αυτός.
Φτιάξαμε καφέ και καθίσαμε σε ένα σημείο που είχε βρει και μιλούσαμε ακατάπαυστα λες και είχαμε να βρεθούμε χρόνια.
Κατόπιν σηκώθηκαν και οι υπόλοιποι, φάγαμε πρωινό κατά τις 06:00 και κινήσαμε για την κορυφή του Ταϋγέτου.
Ανεβήκαμε κάνοντας αρκετές στάσεις και χαβαλέ, βγάλαμε φωτογραφίες, πέταξε ο Διονύσης το drone του Νίκου και κατεβήκαμε σχεδόν χωρίς στάση αλλά με ακόμη περισσότερο χαβαλέ.
Ήταν υπέροχα, κατά γενική ομολογία, για όλους μας.
Φτάσαμε στο καταφύγιο και οι οδηγοί -και άλλοι από την παρέα- έφυγαν με τον κ. Βαγγέλη και το αγροτικό του για το ξενοδοχείο Ιλάειρα, για να έρθουν να πάρουν με τα αυτοκίνητα, όσους ήθελαν και μπορούσαν να περπατήσουν έως τις πηγές Μαγγανιάρη.
Φάγαμε σουβλάκια στη Σπάρτη και γυρίσαμε στην Αθήνα με ένα απρόοπτο μείζον αρνητικό γεγονός, που όμως απλά, μας έδειξε ποια είναι τα δόντια του όταν δεν προσέχουμε…
Καλό βράδυ σε όλους σας
Στέλιος Βερναδάκης
Φωτογραφία: Διονύσης Πουλής
Ο Προεδρικός Ορειβατικός Σύλλογος (ΠΟΣ), στην κορυφή του Ταϋγέτου την Κυριακή 19/11/2023
