Ελικώνας, Κυριακή 14/01/2024 με τον Προεδρικό Ορειβατικό Σύλλογο (ΠΟΣ).
Ακριβώς έναν μήνα πριν από του Αγίου Βαλεντίνου 😂 και το βουνό, ήταν πραγματικός έρωτας 😂.
Ήμασταν οι: Στέλιος, Βαγγέλης, Αλεξάνδρα και Θάνος, Αντρέι, Νίκος, Διονύσης, Αντρέας, Γιάννης, Στέφανος, Δημήτρης κι εγώ (Βέρνι), συνολικά δώδεκα νοματαίοι.
Ξεκινήσαμε την πεζοπορία στο χιόνι, στις 9 το πρωί από το χωριό Ελικώνας.
Είπαμε να είμαστε στο χωριό στις 08:30 πμ, για να γλιτώσουμε λίγο τον πιθανό πάγο στους δρόμους της περιοχής, που θα υπήρχε το πολύ πρωί, όμως υπήρχαν σημεία του αμαξωτού που ήταν ακόμη παγωμένα, ευτυχώς τίποτα το ιδιαίτερα δύσκολο.
Ήμασταν μοιρασμένοι σε τέσσερα αυτοκίνητα και στο αυτοκίνητο του Αντρέα, που είχε μαζί του και τον Διονύση, χάλασε το καλοριφέρ.
Πήραμε το μονοπάτι 22 -πολύ ωραίο μονοπάτι από την αρχή του- και μάλιστα ήδη, κάποιοι είδαν και μια αλεπού στο χιόνι, οι περισσότεροι όπως κι εγώ, είδαμε μόνο τα ίχνη της.
Πολύ ωραία διαδρομή και από την αρχή, από το χωριό, χιονισμένη.
Όσο ανεβαίναμε βέβαια, το χιόνι γινόταν όλο και περισσότερο.
Παντού Έλατα και ίχνη, ίχνη ακόμη εικάσαμε τελικώς από λύκους, μιας και δεν υπήρχαν ίχνη προβάτων, για να ήταν και αυτά που είδαμε, τσοπανόσκυλων.
Η διαδρομή ήταν περίπου 12μιση χιλιόμετρα, με υψομετρική περίπου 900 μέτρα.
12μιση πανέμορφα ανηφορικοκατηφορικά χιλιόμετρα.
Η κορυφή Καψάλα που ανεβήκαμε, είναι στα 1547 μέτρα.
Τη διαδρομή την είχε οραματιστεί και σχεδιάσει, καθώς και την όλη εκδρομή, ως συνήθως, ο Διονύσης.
Χρειαζόταν να κάνουμε στα κοντά και μία εκδρομή, που θα θυμόταν προηγούμενες πεζοπορίες μας, που ήμασταν συνήθως αρκετοί περισσότεροι από 5-6 άνθρωποι.
Ήταν και αυτό στην εξόρμηση, πολύ ευχάριστο.
Οδηγητές, μπροστάρηδες στην πεζοπορία μας, που στο χιόνι κατά κανόνα, δεν μπορεί κανείς να δει τα σημάδια του μονοπατιού -όταν ειδικά είναι πολύ- ήταν κυρίως ο Δημήτρης και ο έτερος Στέλιος, ο Πεντάζος.
Η εμπειρία αυτής της εκδρομής, για όλους μας, ήταν υπέροχη, όπως και το εκφράζαμε τόσο όταν τελείωσε, όσο και κατά τη διάρκειά της.
Το τοπίο με το χιόνι, τα Έλατα, οι κορυφές και οι εναλλαγές του καιρού, από συννεφιά σε ήλιο και πάλι πυκνά σύννεφα που έτρεχαν από τον αέρα, δημιουργούσαν ένα πανέμορφο, αισθητικά και συναισθηματικά, κλίμα.
Πηγαίναμε στους ρυθμούς μας και επιπλέον, κάναμε αρκετές ολιγόλεπτες στάσεις και αυτό είναι πάντα πολύ ευχάριστο, για όλους μας θαρρώ.
Βγάλαμε οι περισσότεροι και πολλές φωτογραφίες.
Το κλου της εκδρομής, όμως, ήταν ο χιονοπόλεμος.
Ξεκίνησε από την νεαροπαρέα μας, όταν αφού πια είχαμε ανέβει σε μια μικρότερη κορυφή -από λάθος- και κατόπιν στην κορυφή Καψάλα και στη συνέχεια καθίσαμε παρακάτω και κάναμε και ένα διάλειμμα μεγαλούτσικο, μέχρι ίσα ίσα να μην παγώσουμε, για να πιούμε καφέ, να κουβεντιάσουμε και να τσιμπήσουμε.
Ξεκίνησε, δηλαδή, αμέσως μετά, στην κατηφόρα και κράτησε μέχρι σχεδόν το τέλος της κυκλικής διαδρομής.
Στα χαρακτηριστικά της εκδρομής, ήταν και ότι ο Νίκος είχε φτιάξει υπέροχους κουραμπιέδες και ήταν οι μόνοι κουραμπιέδες της εκδρομής 😂, αν με εννοείτε.
Ιδιαίτερη μνεία να κάνουμε και για το κορίτσι της παρέας, την Αλεξάνδρα, που μας έκανε παρέα χωρίς να δυσανασχετήσει, για την μοναδικότητα του φύλου της, στην εκδρομή.
Είμαστε πολλά χρόνια φίλοι οι περισσότεροι και τις λέμε τις απερίσκεπτες, αγορίστικες βλακείες μας.
Όμως, Μια Χαρά.
Φαίνεται ότι τις έχει συνηθίσει τόσο καιρό με τον Θάνο 😂, το αγόρι της.
Ιδιαίτερη μνεία γενικώς και στους νέους του Προεδρικού Ορειβατικού Συλλόγου (ΠΟΣ), που όπως έγραψα, νομίζω ότι πρωτοξεκίνησαν τον χιονοπόλεμο.
Ιδιαίτερη μνεία και στον Ιωάννη, που αν και το νεότερο μέλος της παρέας, είναι μέσα σε όλα με τα μπούνια.
Τα αστεία κατά την πεζοπορία, γενικώς, έδιναν και έπαιρναν, δεν γράφω κάποιο επειδή αυτήν τη στιγμή, μου έρχονται στο μυαλό μόνο τα σόκιν 😂.
Δηλαδή, αυτό συμβαίνει με εμένα και όλες τις άλλες στιγμές μου 😂.
Επιστρέψαμε κυκλικά στο χωριό Ελικώνας, αλλάξαμε παπούτσια, κάποιοι και ρούχα και κινήσαμε πίσω για την Αθήνα.
Πριν όμως ξεκινήσει για την επιστροφή ο Νίκος και οι επιβάτες του αυτοκινήτου του, δεν ξέρω αν έμειναν και άλλοι για την παρέα, βοήθησε με το γρύλο του να απεγκλωβιστεί μια πέτρα από το αυτοκίνητου ενός ανθρώπου, που είχε καθίσει το αυτοκίνητό του επάνω -επειδή είχε λιώσει το χιόνι- και, που ήταν μεν από τον Ελικώνα, όμως πια ερχόταν μόνο για διακοπές.
Η επιστροφή ήταν για όλους μας χωρίς απρόοπτα.
Καλημέρα και πολλά, πολλά φιλιά…
Στέλιος Βερναδάκης
Ελικώνας, Κυριακή 14/01/2024
