Επειδή το κεφάλαιο τούτο του βιβλίου που αρχίσαμε να κάνουμε τις διορθώσεις και ευελπιστούμε να κυκλοφορήσει ξανά και επίσημα ολόκληρο μέσα στον Σεπτέμβριο είναι εξαιρετικά χρήσιμο να το γνωρίζει κανείς, το προδημοσιεύουμε και καλή σας ανάγνωση…

Εκθεσίωμα

 

Στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Το Βήμα” στις 23/10/2022, σε άρθρο της δημοσιογράφου κας Θεοδώρας Ν. Τσώλη για το Βήμα-Science, μεταξύ άλλων αναφέρεται:

“Το 2005 ο δρ Κρίστοφερ Πολ Γουάιλντ πρώην διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού για την Έρευνα στον Καρκίνο (IARC), πρωτοεισήγαγε τον όρο εκθεσίωμα για την ανάγκη να υπάρξει ένα συμπλήρωμα του γονιδιώματος, το οποίο θα αποτυπώνει τον ρόλο του περιβάλλοντος στον κίνδυνο εμφάνισης νόσων και θα παράσχει την ολοκληρωμένη εικόνα των αιτιών που οδηγούν σε ασθένειες.”

Από την δημοσιογραφική ιστοσελίδα https://www.newsbomb.gr) έχουμε:

“Ο όρος “εκθεσίωμα” είναι σύνθετη λέξη και προέρχεται από την “έκθεση” στο περιβάλλον μας και το “γονιδίωμα”.

Το εκθεσίωμα περιλαμβάνει ποικίλους περιβαλλοντικούς παράγοντες όπως είναι η ακτινοβολία UV, οι κλιματικές συνθήκες (ζέστη και υγρασία) και η ρύπανση, ενδογενείς παράγοντες όπως το στρες, η έλλειψη ύπνου και η διατροφή, καθώς και ορμονικούς παράγοντες.”

 

Συνεχίζουμε με το Βήμα-Science:

“Ο καθηγητής Ιατρικής στο Κολέγιο Ιατρικής της Κλινικής Mayo και διευθυντής του κέντρου Εξατομικευμένης Ιατρικής της Κλινικής Mayo στο Ρότσεστερ της Μινεσότα, δρ Κωνσταντίνος Λαζαρίδης μίλησε μέσω zoom στο Βήμα-Science για το εκθεσίωμα.

“Αρχικώς ο όρος χρησιμοποιείτο για να καταδείξει τη σωρευτική έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες ενός ατόμου ήδη από την ενδομήτρια ζωή του.

Ο όρος αυτός επαναπροσδιορίστηκε από τους Γκάρι Μίλερ και Ντιν Τζόουνς προκειμένου να συμπεριλάβει και τη βιολογική απόκριση στην έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Είναι σημαντικό ότι σύμφωνα με τον αναθεωρημένο ορισμό του εκθεσιώματος, δεν πρέπει να μετράμε έναν προς έναν όλους τους περιβαλλοντικούς παράγοντες στους οποίους εκτίθεται ένα άτομο, αλλά τη σωρευτική επίδρασή τους στον ανθρώπινο οργανισμό.

Δεν μετρά μόνο η δόση έκθεσης, αλλά η βιολογική επίδραση που έχει ο εκάστοτε παράγοντας στον κάθε άνθρωπο, αφού δύο άνθρωποι που θα εκτεθούν στην ίδια δόση ενός χημικού, δεν θα έχουν και την ίδια βιολογική απόκριση σε αυτό.

Τα εξωγενή χημικά στα οποία εκτίθεται ο καθένας μας, προέρχονται από πολλές οδούς όπως ο αέρας, το νερό, οι επιφάνειες, η διατροφή, τα φάρμακα, οι επιλογές του τρόπου ζωής.

Υπάρχουν όμως και ενδογενείς πηγές έκθεσης σε χημικά όπως οι φλεγμονές, το οξειδωτικό στρες, οι λοιμώξεις, το μικροβίωμα του εντέρου και η γήρανση”, εξήγησε ο δρ Λαζαρίδης.”

Αυτήν τη στιγμή δεν γνωρίζουμε με ποια ακριβώς νοσήματα συνδέεται το εκθεσίωμα, ο δρ Λαζαρίδης όμως εκτίμησε ότι:

“Πολλά αυτοάνοσα νοσήματα πιθανότατα έχουν σχέση μαζί του.

Πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι αρκετές μορφές καρκίνου, δεν υπήρχαν πριν τη βιομηχανική επανάσταση, γεγονός που λέει πολλά για την επίδραση της έκθεσης σε χημικά στην υγεία.””

 

Φαίνεται ότι υπάρχει κάποιο εξατομικευμένο όριο για τον κάθε άνθρωπο, για τη σωρευτική με τα χρόνια περιεκτικότητα της κάθε χημικής ουσίας που επιτρέπεται να έχει και να μην ξεπερνάει, προκειμένου να μην εκδηλωθεί σε αυτόν κάποια ασθένεια.

Το όριο όμως αυτό ισχυριζόμαστε ότι δεν είναι άκαμπτο, δηλαδή δεν είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, παρά μόνον το να μην εκθέτουμε τον εαυτό μας σε χημικά.

Άλλα πως μπορεί ο τρόπος σκέψης και ο τρόπος ζωής του ανθρώπου, να το επηρεάσουν συναρτήσει του χρόνου.

Μάλλον πως πιο ακριβές είναι να πούμε ότι η σωρευτική με τα χρόνια περιεκτικότητα του οργανισμού σε κάποια χημική ουσία μπορεί και ανανεώνεται σε κάποια κλίμακα και όχι ότι αυτό καθαυτό το όριο του κάθε οργανισμού στη σωρευτική έκθεσή του στις χημικές ουσίες, επηρεάζεται και αλλάζει.

Μπορεί και ανανεώνεται για παράδειγμα από τις εφαρμογές τής άσκησης, των αποτοξινώσεων, καθώς ακόμη και από την απλά μακροχρόνια ομαλή και αρμονική λειτουργία τού οργανισμού μακριά πλέον από ακατάλληλα για την υγεία του περιβάλλοντα, επειδή από μόνη της η τελευταία μπορεί να λειτουργεί και θεραπευτικά.

Μπορεί και ανανεώνετε από την αποτοξίνωση του οργανισμού, επειδή όπως ισχυριζόμαστε δεν παίζει ρόλο μόνο η σωρευτική ποσοτικά έκθεση σε κάποιο εξωγενές ή ενδογενές επιβλαβές για τον οργανισμό χημικό που πάντα μεγαλώνει συναρτήσει τού χρόνου, άλλα και η μεταξύ της ποσότητας και του χρόνου στιγμιαία και μέση σχέση τους, που φανερά είναι ανάλογη της ποσότητας και αντιστρόφως ανάλογη του χρόνου.

Όλα αυτά πάντα για να προκύψει ως αποτέλεσμα τους, κάποια χρόνια ασθένεια.

Όμως ισχυριζόμαστε ότι την ανανεώνουν με κάποιο μέτρο, δηλαδή περιορισμένα και σαφώς έχει κυρίαρχο νόημα, όταν σχεδόν πάντα δεν έχει ξεπεραστεί το σωρευτικό όριο που έχει από μόνος του ο οργανισμός, για την ασφαλή έκθεσή του στις διάφορες χημικές ουσίες.

Το ότι μάλλον υπάρχει όριο που δεν πρέπει να υπερβούμε προκειμένου να μην εκδηλωθεί κάποια χρόνια ασθένεια, ερμηνεύει και το γεγονός ότι για πολλές ασθένειες που ξεπερνιέται το όριο αυτό σχεδόν ότι κι αν κάνουμε μετέπειτα, δεν φέρνει το πολυπόθητο αποτέλεσμα της πλήρους ίασης.

Για αυτό και καλούνται χρόνιες ασθένειες.

Είτε σχεδόν πάντα αν αυτό που θα κάνουμε μετέπειτα αφορά απλά την αλλαγή διατροφικών συνηθειών και την πρόσληψη κατά βάση υγιεινής και ποιοτικής τροφής καθώς επίσης και την κατανάλωση κατάλληλης για τον οργανισμό ποσότητας τροφής, είτε αφορά σε ευρύτερη αλλαγή του τρόπου σκέψης, συνάμα και του τρόπου ζωής.

Είτε επίσης -σχεδόν πάντα- κι αν ακόμη περισσότερο, αφορά σε μετέπειτα αλλαγή και βελτίωση όλων των παραγόντων Υγείας που έχουν ύψιστη σημασία για την αυτοΐαση του οργανισμού, σύμφωνα με τον Σοφό Ιατρό τής αρχαιότητας Ιπποκράτη.

(σ.σ. Παράγοντες Υγείας που σύμφωνα με τον Πατέρα της Ιατρικής και αρχαίο Σοφό Ιατρό Ιπποκράτη έχουν ύψιστη σημασία για την αυτοίαση του οργανισμού και που θα αναφέρουμε και θα αναπτύξουμε τόσο στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο αλλά ελαφρώς και περιληπτικά, όσο και πολύ περισσότερο ευρέως και ξεκάθαρα, στα υπόλοιπα κεφάλαια του βιβλίου.)

 

Το “σχεδόν ότι κι αν κάνουμε”, το γράφουμε κυρίως επειδή εμπεριέχει τα πολύ σπάνια παραδείγματα πλήρους ίασης θανατηφόρων ασθενειών, που όμως υπάρχουν για την ανθρωπότητα.

Πλήρους ίασης θανατηφόρων ασθενειών όπως ο καρκίνος, με κάποιον τρόπο και κάποια μέθοδο συνήθως εκμεταλλευόμενη και τη φύση, που ακολουθήθηκε μάλλον στις λεπτομέρειές της εξατομικευμένα.

Επίσης εμπεριέχει και την κατά τη γνώμη μας ισχυρότατη ένδειξη ότι ο άνθρωπος δύναται εξαιρετικά σπανίως θεραπευτικά, να μην έχει όρια.

Αφού μάλλον ή αν προτιμάτε ίσως δεν έχει θεραπευτικά όρια, γιατί να του βάζουμε εκ των προτέρων εμείς;

Η πλήρης ίαση σε αυτές τις πραγματικά πολύ σπάνιες περιπτώσεις φαίνεται ότι εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες, που αφορούν κατά τη γνώμη μας κυρίως τον ίδιο τον θεραπευόμενο και τη σχέση του με τον εαυτό του, τη σχέση του με τους άλλους ανθρώπους, τη σχέση του με τα ζώα, με τα φυτά, με τα ανόργανα και γενικά με ολόκληρο το φυσικό και δομημένο περιβάλλον του.

Το όριο όμως έκθεσης σε χημικά προκειμένου να μην εκδηλωθεί κάποια νόσος στον οργανισμό υπάρχει και η ύπαρξή του φαίνεται ότι είναι κι ένας από τους σπουδαιότερους λόγους, που έχει πολύ μεγάλη σημασία στην υγεία η πρόληψη.

Για αυτό και προτρέπουμε σφόδρα τους ανθρώπους, να ασχολούνται γενικώς με παρόμοια βιβλία Υγείας με αυτό που διαβάζετε από τη νεαρή τους κιόλας ηλικία, για να μπορέσουν να αποκτήσουν και την κουλτούρα της πρόληψης στην υγεία, το συντομότερο δυνατόν.

Χρειάζονται όμως ούτως ή άλλως για τον οργανισμό όλες αυτές οι αλλαγές για τη βελτίωση των παραγόντων τής υγείας του, ακόμη δηλαδή κι αν προκύψει ασθένεια κι επειδή οι περισσότερες ασθένειες, είναι με υφέσεις και εξάρσεις.

Επίσης χρειάζονται και εξαιτίας τής πιθανότητας να δημιουργηθούν ακόμη και καινούργιες ασθένειες με βάση τον προηγούμενο τρόπο ζωής, δηλαδή τον παλαιό.

 Ακόμη για τον ίδιο λόγο της σωρευτικής επίδρασης με τα χρόνια στον οργανισμό των χημικών ουσιών, ισχυριζόμαστε ότι οφείλουμε να είμαστε με μέτρο προσεκτικοί και να αποφεύγουμε όσο γίνεται περισσότερο κάθε πλαστική συσκευασία, ακόμη κι όταν για αυτήν αναφέρεται ρητώς ότι είναι κατάλληλη για τρόφιμα.

Αυτό κυρίως λόγω της ύπαρξης των μικροπλαστικών.

Τα μικροπλαστικά υπάρχουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Δηλαδή υπάρχουν στη στεριά, στον αέρα και στη θάλασσα σε ολόκληρη τη Γη, καθώς και μέσα στον οργανισμό των ανθρώπων, των ζώων και των φυτών.

Δημιουργούνται από τα πλαστικά κατά τη διάρκεια της αποσύνθεσης τους, της φθοράς τους δηλαδή, ή και κατά τη διάρκεια της παραγωγής τους.

Για να χαρακτηρισθούν ως μικροπλαστικά, θα πρέπει να είναι εξαιρετικά μικρά σε μέγεθος.

Είναι πολύ μικρά απειροελάχιστα σε μέγεθος πλαστικά και υπάρχουν πλέον παντού στη Γη, ακόμη και στο εσωτερικό των οργανισμών των έμβιων κατοίκων της, όπως γράψαμε προηγουμένως.

Γενικεύοντας ισχυριζόμαστε εν ολίγοις ότι οποιοδήποτε μη φυσικό πολύ μικρού μεγέθους υλικό αντικείμενο που αποσυντίθεται πολύ δύσκολα στο φυσικό περιβάλλον εισέρχεται για πολύ καιρό στον ανθρώπινο οργανισμό, τον επηρεάζει αρνητικά σφόδρα.

 

Μέχρι να φτάσουμε στη χαρτογράφηση του εκθεσιώματος όπως έγινε για παράδειγμα με τη χαρτογράφηση του γονιδιώματος και να μπορέσουμε μέσω αυτής να προλαμβάνουμε κάνοντας συγκεκριμένες εξετάσεις για κάποια ποσότητα χημικής ουσίας που μπορεί να περιέχει τη χρονική εκείνη στιγμή ο οργανισμός μας, ο Δρ Λαζαρίδης συμβουλεύει:

“Η συμβουλή μου είναι να επικρατεί η κοινή λογική.

Υπάρχουν ήδη γνωστά χημικά τα οποία ξέρουμε ότι επιβαρύνουν τον οργανισμό και αυτά θα πρέπει να αποφεύγουμε.

Δεν είναι μόνο ο καπνός του τσιγάρου ή η ρύπανση του περιβάλλοντος.

Όταν ψωνίζουμε τρόφιμα είναι καλό να κοιτάζουμε τα “ψιλά γράμματα” των συσκευασιών.

Θα ήταν καλό να εστιάσουμε κατά το δυνατόν σε βιολογικά προϊόντα, να επιλέγουμε προϊόντα που έχουν τους λιγότερους δυνατούς χημικούς τρόπους επεξεργασίας.

Πρέπει να γίνουμε “υποψιασμένοι” καταναλωτές.

Οι οδοί της έκθεσης βέβαια σε χημικά είναι πολλαπλές αλλά πρέπει να φροντίζουμε να ελέγχουμε όσο περισσότερες από αυτές μπορούμε.”

“Κλείνοντας ο δρ Λαζαρίδης τόνισε -όπως έλεγε ο μέντοράς του δρ Φράνσις Κόλινς, πρωτεργάτης στην αποκωδικοποίηση του ανθρώπινου γονιδιώματος, τα γονίδιά μας είναι το “όπλο” που σχετίζεται με νόσους, ωστόσο το εκθεσίωμα είναι η “σκανδάλη” που το κάνει να “πυροβολεί”.”

(σ.σ. Στη χημεία το ίδιο πράγμα με την σκανδάλη, περιγράφεται από την έννοια του καταλύτη.

Σε μερικές χημικές αντιδράσεις αν δεν υπήρχε ο καταλύτης, αυτές όχι μόνο δεν θα γινόντουσαν ταχύτερα αλλά ίσως και καθόλου, επειδή ο καταλύτης επιτρέπει να διεξαχθεί μία σύνθετη αντίδραση στο περιβάλλον, καταναλώνοντας λιγότερη ενέργεια από αυτό.

Γενικά για να γίνει μία χημική αντίδραση εκτός των αντιδρώντων στοιχείων χρειάζονται και οι κατάλληλες συνθήκες για αυτήν, συνήθως πίεσης και θερμοκρασίας).

 

Να αναφέρω επίσης ότι εκτός από αυτό το άρθρο για το εκθεσίωμα στην έντυπη έκδοση του Βήματος της Κυριακής και λίγο της ιστοσελίδας (https://www.newsbomb.gr), δεν μπόρεσα να βρω κάτι άλλο αξιόλογο σε ολόκληρο το διαδίκτυο.

Λογικά επειδή το εκθεσίωμα ως μονολεκτικός όρος και όχι ως περιγραφόμενο περιφραστικά αίτιο ασθενειών, είναι κάτι το πολύ καινούργιο.

Επίσης ίσως επειδή επιπλέον το τι είναι το εκθεσίωμα και ποιο ακριβώς θα πρέπει να είναι εξατομικευμένα στον κάθε άνθρωπο, μπορεί πιθανότατα να διαμορφώνεται ακόμη.

Είναι όμως φανερά κάτι το πολύ σπουδαίο για την υγεία του.

Ακόμη είναι ξεκάθαρο για εμάς ότι στη διαμόρφωση του εκθεσιώματος, εκτός από τις επιλογές του τρόπου ζωής του ανθρώπου, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη από τους επιστήμονες και ο τρόπος σκέψης του.

Ο τρόπος σκέψης επηρεάζει τις επιλογές του τρόπου ζωής, για παράδειγμα το αν θα καπνίζει ή δεν θα καπνίζει κανείς, που επηρεάζουν με τη σειρά τους την έκθεσή του στα εξωγενή χημικά όπως αυτά εμπεριέχονται στον αέρα, στο νερό, στις τροφές, στους οικείους επίσης χώρους της σύγχρονης ζωής, κατά την διάρκεια των ανθρωπίνων συνηθειών.

Ακόμη επηρεάζει σε κάποια κλίμακα και τις ενδογενείς πηγές έκθεσης σε χημικά όπως τις φλεγμονές, το οξειδωτικό στρες, τις λοιμώξεις, το μικροβίωμα του εντέρου και τη γήρανση που αναφέρει ο Δρ Λαζαρίδης.

Ο τρόπος σκέψης είναι κάτι το θεμελιώδες για την προσωπικότητα του ανθρώπου.

Ισχυριζόμαστε ότι είναι κάτι το θεμελιώδες και για την υγεία του και συγκεκριμένα είναι τόσο για το εκθεσίωμά του, όσο και για τα προϊόντα της έκφρασης των γονιδίων του.

Θεμελιώδες με την έννοια πάντα της εφικτής άμεσης παρέμβασης σε αυτά καίρια, μόνον και μόνον από τον ίδιο του τον εαυτό και την προσωπικότητά του.

Θεμελιώδες δηλαδή με την έννοια της σημαντικά υπαρκτής αυτονομίας του ανθρώπου, στον επηρεασμό τους.

Ο κατάλληλος για την υγεία του τρόπος σκέψης είναι κάτι που μπορεί να καλλιεργήσει και να εφαρμόσει ο ίδιος ο άνθρωπος ολομόναχος σε έναν βαθμό και να επηρεάσει τον εαυτό του πολύ θετικά, τόσο άμεσα όσο και σε βάθος χρόνου, σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς.

Τα αγαθά της οποιασδήποτε σκέψης γενικώς προκύπτουν πολύ αργά και πάντα συναρτήσει της έντασης και της διάρκειάς της.

Και ισχυριζόμαστε επίσης ότι ρυθμίζει σε κάποια κλίμακα και τα προϊόντα της έκφρασης των γονιδίων του και την εξωγενή και ενδογενή έκθεσή του, στο μη κατάλληλο χημικό περιβάλλον.

Είναι ακριβώς η οπτική και η στάση του ανθρώπου στις όποιες καταστάσεις της ζωής του, που προκύπτουν κυρίως από τον τρόπο σκέψης του καθώς και τα πρότυπά του, που διαμορφώνουν τόσο το προσωπικό μέλλον του ακόμη και στην υγεία, όσο και σε κάποια κλίμακα το μέλλον της κοινωνίας του.

Βέβαια αντιλαμβανόμαστε ότι η ιατρική επιστήμη προσπαθεί τουλάχιστον αρχικώς, να βγάλει συμπεράσματα που μέσω αυτών να προλαμβάνει ή και να θεραπεύει κατά τρόπο τόσο αντικειμενικό, όσο και γενικό.

Συμπεράσματα δηλαδή που να ισχύουν αν όχι για όλους τους ανθρώπους, τουλάχιστον για τη συντριπτική πλειονότητά τους.

Αυτό όμως μετά και την πολύ μεγάλη ισχύ τής σύγχρονης υπολογιστικής της δυναμικής, προχωράει.

Προχωράει με τάση προς την εξατομικευμένη προσαρμογή των συμπερασμάτων της είτε για πρόληψη, είτε για θεραπεία.

Το νευρικό σύστημα και κυρίως το κεντρικό νευρικό σύστημα που αποτελείτε από τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό, ρυθμίζει το σύστημα των ενδοκρινών αδένων που παράγει τις ορμόνες και από κοινού τα δύο αυτά συστήματα, ρυθμίζουν τη λειτουργία του οργανισμού.

Το νευρικό σύστημα είναι υπεύθυνο για την ταχεία ρύθμιση του οργανισμού, ενώ οι ενδοκρινείς αδένες για τη ρύθμιση αλλαγών που απαιτούν περισσότερο χρόνο.

Το κύριο συνειδητό εργαλείο για να συμβεί αυτή η ρύθμιση από το κεντρικό νευρικό σύστημα, είναι η σκέψη με τη δίχως όρια φαντασία της.

Γράφουμε συνειδητό εργαλείο γιατί όλα αυτά ρυθμίζονται μαζί και ασυνείδητα.

Η κατάλληλη σκέψη και φαντασία για την ομαλή λειτουργία τού συστήματος των ενδοκρινών αδένων, δημιουργείται κυρίως από τις ωραίες εικόνες.

Πραγματικά ωραίες εικόνες αποτελούν τουλάχιστον, αυτές που αντικρίζουμε κατά τη διάρκεια τής επαφής μας με τη φύση.

Τα δάση, τα βουνά, τα ποτάμια, οι θάλασσες, οι κολπίσκοι, οι ακτογραμμές μας, οι αμμουδιές και τα βότσαλα στις παραλίες μας καθώς και οι ίδιες οι παραλίες μας αυτές καθαυτές, ο γαλάζιος ουρανός, ο ήλιος, τα υπόλοιπα αστέρια, η σελήνη για να αναφέρουμε κάποιες από τις εκφράσεις τής υλενέργειας και του χωροχρόνου τού φυσικού μας κόσμου.

Το δροσερό αεράκι ή η βαθιά σκιά ενός δέντρου το καλοκαίρι, τα ρυάκια και οι πηγές μας που δημιουργούνται κυρίως από το χιόνι και την αργή μετατροπή του σε υγρό νεράκι την άνοιξη για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απορρόφησή του από το υπέδαφος, η ζέστη του ήλιου τον χειμώνα καθώς και η φρεσκάδα του αέρα την ίδια εποχή του χρόνου, η ξάστερη νύχτα, η ανοιξιάτικη και η φθινοπωρινή βροχή καθώς και η καλοκαιρινή μπόρα, οι μυρωδιές των λουλουδιών, όλα τα φυτά καθώς και όλα τα ζώα που μπορεί να αντικρίσει ο άνθρωπος στο σεργιάνι του στη Γη.

Οι κάθε είδους εικόνες προβάλλονται στον εγκέφαλό μας όχι μόνον από την εξωτερική πηγή του περιβάλλοντος, αλλά κι από μέσα μας εσωτερικά.

Προβάλλονται όχι μόνον από αυτά που βλέπουμε, αλλά και από αυτά που σκεφτόμαστε και φανταζόμαστε.

Όχι μόνον από αυτά που ακούμε, διαβάζουμε, αγγίζουμε, νιώθουμε, μυρίζουμε αλλά κι από αυτά που οι ίδιοι λέμε και αλληλοεπιδρούμε.

Γενικά οι εικόνες είναι ο κύριος τρόπος αντίληψης του ανθρώπου τόσο για τον πραγματικό του κόσμο, όσο και για τον φανταστικό του.

Είναι η γλώσσα που καταλαβαίνει καλύτερα ο ίδιος ο οργανισμός μας.

Θα γράψουμε και άλλα για αυτά, στη συνέχεια του βιβλίου.

 

Στέλιος Βερναδάκης

Βιβλίο: “Αναζητώντας Την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα”
Κεφάλαιο: “Εκθεσίωμα”

 

 

Φωτογραφία Από Το Αρχαιολογικό Μουσείο Των Δελφών Και Σε Συνδυασμό Ότι Και Το Εκθεσίωμα Στην Ιατρική Επιστήμη Είναι Ένας Όρος Που Θα Πρέπει Να Συμπληρωθεί Και Θα Συμπληρωθεί Στα Σίγουρα…