3    Εισαγωγή

Η Ανθρωπότητα χρειάζεται πολύ, κατά τη γνώμη μας, να συνειδητοποιήσει το τι είναι η έμβια Φύση, δηλαδή ότι είναι έμβια, δηλαδή ότι έχει ζωή.

Σκεπτόμενος έτσι ο κάθε άνθρωπος, θα βεβαιωθεί ότι ο κάθε έμβιος οργανισμός, είτε εκείνος είναι κάποιο ζώο είτε εκείνος είναι κάποιο φυτό είτε εκείνος είναι κάποιος μικροοργανισμός, πως γεννιέται, αναπτύσσεται ή αν προτιμάτε σε αντιστοίχιση με το είδος μας μεγαλώνει, αισθάνεται, επικοινωνεί με τους γύρω του θέλοντας κάτι να πει, συνάμα και να ακούσει.

Τους τελευταίους δυο-τρεις αιώνες ο άνθρωπος επεμβαίνει καίρια και με ταχύτατο τρόπο στο φυσικό έμβιο και άβιο περιβάλλον του, επιβάλλοντάς του όλα εκείνα που θέλει και μέχρι στιγμής μπορεί, χωρίς να δίνει ιδιαίτερη σημασία ή και καθόλου σημασία για το πως εκείνο αισθάνεται, ή ακόμη υπεροπτικά και για το πως εκείνο αντιδράει ή αν προτιμάτε ακριβέστερα, αλληλοεπιδράει μαζί του.

Ο κάθε άνθρωπος που στοιχειωδώς σκέφτεται όλα τούτα στην κλίμακα των συνανθρώπων του, ακόμη κι αν προσπαθεί να κάνει όλα εκείνα που θέλει στη ζωή του, έννοιά του είναι συνάμα και να μην ενοχλήσει τους γύρω του, παρεμβαίνοντας για παράδειγμα στη ζωή τους.

Αποτέλεσμα τούτου, καθώς και των κανόνων ή αν προτιμάτε των Αρχών που επιθυμεί να διέπουν τη ζωή του, είναι την Ελευθερία και τα Δικαιώματα που αποδίδει και διεκδικεί για τον εαυτό του, να τα επιθυμεί τουλάχιστον και για τους κοντινούς του ανθρώπους και εκείνοι για τους άλλους κοντινούς τους ανθρώπους και ούτω καθεξής, αγκαλιάζοντας όλοι μαζί συνολικά με τις Αρχές τους ολόκληρη τη Γη.

Αγκαλιάζοντας όλοι μαζί συνολικά με τις Αρχές τους ολόκληρη τη Γη τόσο πολύ όχι μόνο πληθυσμιακά αλλά και ποιοτικά, που φαίνεται ότι η Ελευθερία και τα Δικαιώματα των συνανθρώπων του στη συνύπαρξή του μαζί τους, βάζουν και το εξωτερικό μέτρο πέραν του προσωπικού του, για τη δική του Ελευθερία και τα Δικαιώματα.

Ιδανικός για τη μέχρι στιγμή σκέψη μας, θα είναι κατ’ εμάς ο κόσμος που συμβιώνουμε και που τουλάχιστον για την ώρα κυριαρχεί αναμφίβολα το είδος μας, όταν το ίδιο μέτρο στην Ελευθερία και τα Δικαιώματα που μπαίνει στον καθένα μας από την Ελευθερία και τα Δικαιώματα των συνανθρώπων μας, το βάζουν και όλες οι άλλες γύρω μας έμβιες οντότητες, ακόμη ίσως μελλοντικά και οι άβιες.

Γράφουμε ακόμη ίσως μελλοντικά και οι άβιες οντότητες, επειδή δεν βάζουμε όρια στο πραγματικά ωραίο, που προς το παρόν το αναφέρουμε με απλό τρόπο και όπως ακριβώς το αισθανόμαστε, προσπαθώντας πολύ να το κάνουμε πράξη οι ίδιοι στην καθημερινότητά μας.

Ο καθένας μας χρειάζεται για τούτο, μόνο να είναι αρκετά ευαίσθητος.

Για τους πολλούς καθημερινούς με χρόνο σκέψης στη ζωή τους για τα τεκταινόμενα συνανθρώπους μας, να είναι στοιχειωδώς ευαίσθητος.

Για τους πολύ λίγους δίχως μέτρο εξουσιαστικών φιλοδοξιών ανθρώπους, που προσπαθούν να επιβάλλονται οικονομικά ακόμη και ιδεολογικώς στους πολλούς με την ισχύ των χρημάτων τους και όχι της φιλοσοφικής ομορφιάς των απόψεών τους, να είναι -με τα λύπης μας γράφουμε- υπερευαίσθητος.

Που προσπαθούν να επιβάλλονται οικονομικά ακόμη και ιδεολογικώς, με την έννοια ότι δεν λένε απλά τις απόψεις τους, σκεπτόμενοι από εκεί και πέρα: «Όποιος επιθυμεί, αν θέλει ας τις ενστερνιστεί».

Αλλά στήνουν ακόμη και ολόκληρους μηχανισμούς προσηλυτισμού της ιδεολογίας τους, πληρώνοντας αδρά συνήθως Μέσα Πολυπληθούς Ενημέρωσης ή όποια άλλα εξουσιαστικά κέντρα νομίζουν ότι εξυπηρετούν τους σκοπούς τους, όπως κάτω από το τραπέζι πολιτικούς που προχωρούν σε αμοιβαίες αλληλοεξυπηρετήσεις όλων εκείνων που τις επιδιώκουν με όλους εκείνους που τις αποδέχονται.

Ή άλλοι πάλι στη σύγχρονη εποχή πληρώνοντας αδρά πολυπληθείς διαφημίσεις σε κοινωνικά δίκτυα, ή ακόμη και αγοράζοντας κάποιες φορές τα ίδια τα κοινωνικά δίκτυα, σε αντιστοίχιση εκείνων που και παλαιότερα και τώρα αγοράζουν οικειοποιούμενοι τα Μέσα Πολυπληθούς Ενημέρωσης.

Δυστυχώς κατά κανόνα όλοι αυτοί οι άνθρωποι, λόγω του προσωπικά περιορισμένου χρόνου ζωής του καθενός μας, αν οι ίδιοι δεν το θελήσουν πολύ και δεν προσπαθήσουν όσο περισσότερο μπορούν για να αλλάξουν τον τρόπο σκέψης τους που και πάλι είναι πολύ δύσκολο να γίνει· δεν δύναται να συμβεί η επιθυμητή για τον πλανήτη αλλαγή, τουλάχιστόν σε εκείνα που συνηθίζουν να κάνουν ήδη.

Δηλαδή, εν ολίγοις, συνεχίζουμε, να λάμβανε χώρα για όλους, όλες και όλα, το να ευημερούμε στον πανέμορφο πλανήτη μας μαζί οι έμβιοι οργανισμοί και οι άβιοι, χωρίς ποτέ το οποιοδήποτε είδος, ακόμη περισσότερο ο οποιοσδήποτε έμβιος οργανισμός, να αναπτύσσεται, να ευημερεί και γενικότερα να συνυπάρχει φιλοξενούμενος στο μεγάλο σπίτι της μητέρας όλων μας Γης, εις βάρος όλων ή κάποιων άλλων έμβιων οντοτήτων της, ή και μόνο μίας οποιασδήποτε άλλης έμβιας οντότητάς της, ή ίσως αν είναι τούτο δυνατό και άβιας.

Χρέος των ανθρώπων κατά τη γνώμη μας ως πρωτοπόρες οντότητες του πλανήτη Γη, είναι για όλα τα εκ φύσεως απαγορευτικά που υπάρχουν προς τον σκοπό τούτο· όπως για παράδειγμα το ότι ο κάθε άνθρωπος χρειάζεται για να επιβιώσει να τρέφεται αφαιρώντας τη ζωή από αρκετά για τον βίο του ζώα καθώς και ακόμη περισσότερα φυτά, ομοίως και για τα ζώα που για να επιβιώσουν χρειάζονται να τρέφονται αφαιρώντας στον βίο τους τη ζωή από αρκετά άλλα ζώα και φυτά· να βρει λύση.

Για όσους θεωρούν ότι τούτο είναι αδύνατον, να πούμε ότι οποτεδήποτε ο άνθρωπος έβαλε όρια για εκείνα που δύναται να πραγματοποιηθούν κάποτε συνολικά από την ανθρωπότητα, έπεσε όχι μόνον άμεσα χρονικώς έξω, αλλά διαψεύσθηκε πανηγυρικά με τρόπο εκκωφαντικό.

Εκτός αν θεωρείτε ότι τα φυτά, που έχουν φανερά επιτύχει το μόλις προηγουμένως ζητούμενό μας για την επιβίωσή τους, δηλαδή το να υπάρχουν χωρίς να χρειάζεται να αφαιρούν άλλες ζωές για να επιβιώσουν τρεφόμενα· είναι πιο εξελιγμένες οντότητες από τον άνθρωπο.

Βέβαια εμείς στο βιβλίο τούτο ασχολούμαστε κυρίως με πρακτικά προβλήματα της εποχής μας και όχι με όλα αυτά που σας περιγράφουμε στην «Εισαγωγή», όμως εκτιμούμε ότι χρειάζεται πολύ όλα τούτα να τα έχει κανείς υπόψη του, ειδικά όταν προσπαθεί να δώσει λύση στα προβλήματα που ο ίδιος με εκείνα που επιθυμεί, δημιούργησε, δημιουργεί και αν συνεχίσει έτσι, αναπόφευκτα θα δημιουργεί στο περιβάλλον του.

Μία καλή αρχή προς την αντίθετη κατεύθυνση εκείνης που πηγαίνει περιβαλλοντολογικά η ανθρωπότητα, ίσως θα μπορούσε να είναι να της γεννηθεί το ερώτημα: «Μήπως στη συνύπαρξη όλων των οντοτήτων στη Γη, οι πρωτοπόρες οντότητες του πλανήτη, τουλάχιστον στη συμπεριφορά, δεν είναι οι άνθρωποι αλλά τα φυτά;»

Αν δε στο ερώτημα τούτο η ίδια απαντήσει καταφατικά, ας προσπαθήσει να μάθει από εκείνα, έστω την πρακτικότητα της συμπεριφοριστικής φιλοσοφία τους στον τομέα της συνύπαρξης.

Στέλιος Βερναδάκης

Βιβλίο: “Άνθρωπος Και Φυσικό Περιβάλλον Στην Εποχή Μας”, Εισαγωγή

Παρασκευή 06/01/2023 Των Φώτων Στον Υμηττό Κοιτάζοντας Ανατολικά