Πειράξαμε λίγο και το βιβλίο “Άνθρωπος Και Δημοκρατία” για να προκύψει η έκδοση του Αυγούστου 2024, όπου και μόλις ανεβάσαμε στον διαδικτυακό τόπο των Εκδόσεων Γη.
Εδώ σας έχουμε τον καινούργιο μάλλον σε έναν ουσιαστικό βαθμό Πρόλογό της, καλή σας ανάγνωση…

2    Πρόλογος

Τα κεφάλαια του βιβλίου «Άνθρωπος και Δημοκρατία» στην απαρχή τους, αποτελούσαν κεφάλαια του βιβλίου «Αναζητώντας την Υγεία, τη Χαρά, την Ομορφιά, τη Μακροβιότητα».

Αποτελούσαν κεφάλαιά του επειδή ακριβώς η φιλοσοφία και γενικότερα ο τρόπος σκέψης τού ανθρώπου, επηρεάζουν πολύ την Υγεία του μέσω του τρόπου ζωής του.

Επηρεάζουν πολύ την Υγεία του μέσω του τρόπου ζωής του ακόμη και στις επιλογές τού οικείου περιβάλλοντός του, τις διατροφικές του επιλογές, καθώς και το αν θα ασκείται κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του.

Ουσιαστικούς δηλαδή παράγοντες της Υγείας του, που διαπραγματεύεται το αρχικό βιβλίο που εμπεριείχε αυτά τα κεφάλαια.

Επίσης η φιλοσοφία και γενικότερα ο τρόπος σκέψης επηρεάζουν πολύ τουλάχιστον και τη Χαρά του, την Ομορφιά του και τη Μακροβιότητά του.

Και τις υπόλοιπες δηλαδή τρεις έννοιες, του τίτλου τού αρχικού βιβλίου που αναφέραμε και που είναι αδιαμφισβήτητα βαθιά και άμεσα συνδεδεμένες με την Υγεία του.

Όλα συνδέονται μεταξύ τους.

«Εν το Παν» είχε πει ο αρχαίος Σοφός Ηράκλειτος, δηλαδή ότι όλα είναι ένα.

Το οικείο περιβάλλον του ανθρώπου διακρίνεται σε Φυσικό και Δομημένο.

Φυσικό Περιβάλλον είναι ολόκληρη η έμβια και άβια ύλη που υπάρχει με φυσικό τρόπο στο Σύμπαν.

Δηλαδή στο Φυσικό Περιβάλλον τής Γης συμπεριλαμβάνονται οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά, ο αέρας, η θάλασσα, τα βουνά, τα φαράγγια, τα ποτάμια, οι λίμνες, οι βροχές, τα χιόνια, το φως τού ήλιου, τα σύννεφα, οι βράχοι, η υγρασία, η ζέστη, η δροσιά, το κρύο και τόσα άλλα πανέμορφα πράγματα του πλανήτη.

Δομημένο Περιβάλλον είναι το τεχνητό περιβάλλον, ή αν προτιμάτε το ανθρωπογενές.

Στο ανθρωπογενές περιβάλλον συμπεριλαμβάνουμε και το πολιτιστικό, το φιλοσοφικό, το εκπαιδευτικό, το άυλο εικονικό περιβάλλον και γενικότερα οτιδήποτε έχει παραχθεί από το είδος μας, στο διάβα των αιώνων.

Το βιβλίο «Άνθρωπος Και Δημοκρατία» προσπαθεί μεταξύ κι άλλων, να συσχετίσει την ανθρώπινη Φύση με τη φύση της Δημοκρατίας.

Αν στεκόμασταν μόνο σε αυτό ή κυρίαρχα σε αυτό, ίσως να ήταν ακριβέστερο στο βιβλίο αντί να επιλέγαμε τον τίτλο «Άνθρωπος Και Δημοκρατία», να επιλέγαμε τον τίτλο «Ανθρώπινη Φύση Και Δημοκρατία».

Δεν επιλέξαμε όμως τον δεύτερο τίτλο, επειδή κιόλας θεωρούμε ότι όχι μόνον η ανθρώπινη Φύση, αλλά και γενικότερα ή αν προτιμάτε συνολικά η Φύση, είναι βαθέως Δημοκρατική.

Και θεωρούμε ότι η ανθρώπινη Φύση και γενικότερα η Φύση είναι βαθέως Δημοκρατική, επειδή για παράδειγμα οι διακρίσεις στους ανθρώπους δεν γίνονται από τη Φύση, αλλά από τους ίδιους προσωπικά κατά την εφαρμογή των νόμων τους.

Βέβαια η ζωή του κάθε ανθρώπου κατά τον βίο τον δικό του και με κάποιο μέτρο τον βίο των προγόνων του, εκ φύσεως είναι διαφορετική.

Από αυτό όμως πηγάζουν για τους ίδιους κάποια όχι παραπάνω δικαιώματα που καταστρατηγούν την ουσία της ισότητάς τους με τους γύρω τους όσον αφορά την πολιτεία, αλλά κάποιες παραπάνω υποχρεώσεις σύμφωνες με τις αποκτημένες και τις δυνάμει αναπτυσσόμενες ικανότητές τους.

Και αυτό γιατί τα δικαιώματα είναι κάτι που αφορούν ατομικά τα πρόσωπα και θα πρέπει να είναι για όλα τους όσο το δυνατόν περισσότερα, οριοθετημένα όμως στα πλαίσια των κοινωνικών τους υποχρεώσεων ή αν προτιμάτε οριοθετημένα στα πλαίσια του να μπορούν ατομικά οι πολίτες να τα διαχειρίζονται χωρίς αδικίες ή προβλήματα για την υπόλοιπη κοινωνία· ενώ οι ικανότητες των προσώπων είναι κάτι που αφορούν κατά τρόπο κυρίαρχο και την πολιτεία και το πως εκείνη θα τις αξιοποιήσει προς όφελος όλων των μελών της, πολύ περισσότερο όμως προς όφελος των ασθενέστερων μελών της.

Τούτα που γράφουμε όχι δυναστικά από μέρους τής πολιτείας προς τους πολίτες της, αλλά από την καλοσύνη και την αγάπη των προσώπων τόσο για τον εαυτό τους όσο και για τους συνανθρώπους τους, με αποτέλεσμα ότι ζητάνε για τους ίδιους τους εαυτούς τους να το ζητάνε και για τους γύρω τους.

Η Φύση του ανθρώπου είναι σύμφωνη κατά τη γνώμη μας με αυτό το μέτρο τής ισάξιας αγάπης τού πλησίον του και του εαυτού του ή αν προτιμάτε μάλλον καλύτερα της αγάπης τού πλησίον του συναρτήσει της αγάπης προς τον εαυτό του, συνάμα σύμφωνη με τη δίχως όρια καλοσύνη του, ενώ και διόλου λιγότερο σύμφωνη με την ελευθερία του συναρτήσει τής κοινωνικότητάς του ή αν προτιμάτε στα οριοθετημένα πλαίσια τής κοινωνικότητάς του.

Το να γνωρίζει κανείς έστω και λίγα πράγματα για τη Δημοκρατία, μπορεί να βοηθήσει τη σκέψη του καθώς και την ίδια την προσωπικότητά του, να προχωρήσουν πολύ.

Για τον σκοπό όμως αυτό, θα θέλαμε να γράψουμε πολύ περισσότερα πράγματα.

Θα θέλαμε να γράψουμε πολύ περισσότερα πράγματα κυρίως σχετικά με την ιστορική αναδρομή, χονδρικά από τις Μοναρχίες στις Ολιγαρχίες και κατόπιν στις Δημοκρατίες.

Ο κύριος λόγος που νομίζουμε ότι θα χρειαζόταν πολύ κάτι τέτοιο, είναι επειδή η ιστορική αναδρομή κάνει με ξεκάθαρα φανερό τρόπο, τόσο την ανάγκη για να εξελιχθεί Δημοκρατικά μια κοινωνία, όσο και το πως θα μπορέσει να γίνει αυτό.

Ίσως ακόμη να μας έδινε να καταλάβουμε αρκετά καλά και ποιο θα μπορούσε να είναι το τίμημα στη σύγχρονη εποχή, ενός παρόμοιου εγχειρήματος.

Η ιστορική αυτή αναδρομή κατά τη γνώμη μας εμπεριέχει συνάμα και την προσωπική εξέλιξη και ανέλιξη του ανθρώπου εκείνης της εποχής, με κάποια αναλογία της στην αντιστοίχιση.

Ακόμη γενικότερα και πάντα κατά τη γνώμη μας, εμπεριέχει τον βελτιωμένο τρόπο σκέψης που μπορεί κανείς να ακολουθήσει ατομικά στη ζωή του, τουλάχιστον από την τότε εποχή έως τη σημερινή.

Να τον ακολουθήσει όχι ως προς κάποια θεϊκή αποκάλυψη του νου, αλλά ως μια συνεχή διαλεκτική προσπάθεια διαφωτισμού των ανθρώπων από τη συσσωρευμένη εμπειρία ετερώνυμων συμφερόντων, ιδεών και καταστάσεων της κοινωνίας τους και την προσωπική σκέψη τους πάνω σε αυτήν την πολύ χρήσιμη για τον λαό εμπειρία.

Ο κύριος λόγος που δεν γράψαμε και τόσα πολλά για αυτά, είναι επειδή εμπεριέχονται αρκετά σε ένα βιβλίο που εκτιμούμε πολύ και αναφερόμαστε σε αυτό, στην αρχή τού κεφαλαίου «Κβάντα Άμεσης Δημοκρατίας».

Χωρίς όμως να αναιρείται η πολύ μεγάλη αξία τού βιβλίου που αναφέρουμε, να πούμε ότι δεν γίνεται και σε εκείνο, το δεύτερο ζητούμενό μας.

Δηλαδή και σε εκείνο δεν υπάρχει κάποια αντιστοίχιση, της ιστορικής αναδρομής που προέκυψε η Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα, με την ταυτόχρονη και ταυτόχωρη βελτίωση της προσωπικότητας του ανθρώπου της εποχής της.

Έχουμε γράψει βέβαια κάποια πράγματα εμείς, όχι όμως βασιζόμενοι στην ιστορική αναδρομή της, αλλά στην κατά τη γνώμη μας φιλοσοφία που χρειάζεται να έχει ο μέσος άνθρωπος, για να προκύψει θεωρητικά το πολίτευμα της άμεσης Δημοκρατίας.

Σύμφωνα πάντα με τη γνώμη μας, αυτή η φιλοσοφία βρίσκεται βαθιά στην ανθρώπινη φύση του, στον ίδιο δηλαδή τον πυρήνα της ύπαρξής του.

Οπότε χρειάζεται για αυτά που γράφουμε εμείς σχετικά με τη Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα και το φιλοσοφικό της υπόβαθρο, κυρίαρχα η ενδοσκόπηση.

Ίσως γράψουμε κάποτε στο μέλλον και για τα άλλα που αναφερθήκαμε από την οπτική μας πάντα πλευρά.

Μία τέτοια απόπειρα αυτή τη στιγμή θα δημιουργούσε από εμάς, μάλλον περισσότερο ένα βιβλίο δεδομένων και λογικών συμπερασμάτων, που βασίζεται σε συγκεκριμένη μελέτη βιβλιογραφίας.

Δηλαδή θα δημιουργούσε ένα βιβλίο που αποκαλύπτει από καίρια δεδομένα αυτούσια λογικά συμπεράσματα, με τη μορφή απόδειξης.

Όχι δηλαδή εκτιμούμε ένα πιο προσιτό βιβλίο για το αναγνωστικό κοινό απόψεων, που πιθανόν και να καλλιεργεί παραπάνω διερευνητικά τη σκέψη του, μιας και τη χρειάζεται κυρίαρχα όταν για κάτι εκείνος μπορεί να αμφιβάλλει.

Ένα πιο προσιτό βιβλίο για τον αναγνώστη, που όμως πράγματι χάνει πολύ, σε αυστηρή αποδεικτική ικανότητα.

Αυτό κιόλας επειδή αν και προσπαθούμε σε αυτά που γράφουμε να είμαστε ακριβείς, δεν αποτελεί προτεραιότητά μας να τα αποδεικνύουμε, αλλά απλά να τα δείχνουμε ή αν προτιμάτε να τα επισημαίνουμε.

Δηλαδή ζητάμε από τον αναγνώστη -αν χρειάζεται για εκείνον- να τα ψάξει επιπλέον, μάλλον πως μόνο το έναυσμα δίνουμε.

Συνεχίζοντας πάντως με τον τίτλο του κεφαλαίου «Κβάντα Άμεσης Δημοκρατίας», να πούμε ότι γενικά στη φυσική ο όρος κβάντο ή κβάντουμ, αναφέρεται σε μια αδιάστατη μονάδα ποσότητας, ένα «ποσό από κάτι».

Είναι δηλαδή η μικρότερη δυνατή μονάδα της έννοιας στην οποία αναφέρεται και όλες οι ποσότητες αυτής της έννοιας, είναι πάντα ακέραια πολλαπλάσια αυτής της μονάδας.

Τον παραπάνω ορισμό για το κβάντο ή κβάντουμ τον βρήκαμε στο διαδίκτυο, όμως νομίζουμε ότι καλύτερα είναι να γραφτεί πως όλες οι ποσότητες αυτής της έννοιας απλά περικλείουν ακέραια πολλαπλάσια αυτής της μονάδας και όχι ότι είναι.

Ισχυριζόμαστε ότι όλες οι ποσότητες μαζί τής ίδιας έννοιας, είναι κάτι το αρκετά περισσότερο, κάτι το ουσιαστικά διαφορετικό.

Δηλαδή η δομή και η διασύνδεση που αποκτάνε μεταξύ τους από τη φύση εκείνης της διασύνδεσής τους όλα αυτά τα κβάντα αυτής της ποσότητας, δημιουργούν κάτι το πραγματικά καινούργιο, κάτι με τις δικές του πλέον μοναδικές ιδιότητες, δυνατότητες και ικανότητες.

Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με όλους τους πολυκύτταρους οργανισμούς αν θεωρήσουμε ως κβάντο τους το κύτταρο, την ελάχιστη δηλαδή δυνατή αδιαίρετη ζωντανή μονάδα τού οργανισμού τους.

Πολλά κύτταρα ενωμένα μαζί που ισχυριζόμαστε ότι τα ένωσε και εξακολουθεί να τα ενώνει κυρίαρχα η μεταξύ τους αγάπη εξαιτίας μάλλον και της φύσης της, δημιουργούν τους πολυκύτταρους οργανισμούς όπως για παράδειγμα και τον άνθρωπο, που έχουν και έχει καινούργιες ιδιότητες και πολύ περισσότερες δυνατότητες και ικανότητες από ένα απλό και μεμονωμένο κύτταρο.

Πάντως πολύ περισσότερο τη λέξη «κβάντα» στο βιβλίο τη χρησιμοποιήσαμε ως συστατικό επικεφαλίδας επειδή ακούγεται πρωτότυπα και εύηχα και πολύ λιγότερο επειδή θεωρούμε ότι το περιεχόμενο των κεφαλαίων που την αναφέρουν έχει πραγματικά τόσο μεγάλη αξία.

Παρόμοια σκεπτόμενοι συνολικά για το βιβλίο «Άνθρωπος και Δημοκρατία», η φιλοδοξία μας ήταν να εκφράσει λέγοντας στον μέσο αναγνώστη, ότι χρειάζεται να γνωρίζει κατ’ ελάχιστον για τον Άνθρωπο και τη Δημοκρατία, βέβαια πάντα και κατά τη γνώμη μας.

Την άμεση Δημοκρατία των αρχαίων χρόνων στην Αθήνα και την αντιπροσωπευτική τής εποχής μας.

Στα πρώτα κεφάλαιά του μιλάει λίγο αλλά αξιοσημείωτα για τα βιβλία των Εκδόσεων Γη, όμοια για τον Ρατσισμό, το πως δημιουργείτε ο θυμός, το μίσος και η κακία σε έναν Άνθρωπο, καθώς και για άλλα πράγματα που προέκυψαν κυρίαρχα από τα ενδιαφέροντά μας.

Το κυρίως τμήμα του όμως ξεκινάει από το κεφάλαιο «Οι Ανθρώπινες Πολιτείες».

Από τη στιγμή δηλαδή που αρχίζει να μιλάει, για αυτό που εκφράζει και με τον τίτλο του.

Συγκεκριμένα για τον Άνθρωπο και τη Δημοκρατία, για την Άμεση Δημοκρατία και την Αντιπροσωπευτική.

Όμως και πάλι νομίζουμε, ότι και το κυρίως τμήμα του βιβλίου που διαβάζετε, προκύπτει φυσικά και αρμονικά από τα αρχικά του κεφάλαια.

 

Οι σύγχρονες δημοκρατίες δεν είναι Δημοκρατίες.

Η σύγχρονη επιστημονική κατηγοριοποίηση που έχει γίνει στις δημοκρατίες, τις κατατάσσει χονδρικά σε άμεσες και αντιπροσωπευτικές.

Τις αντιπροσωπευτικές δημοκρατίες τις κατατάσσει πάλι χονδρικά, σε λαϊκές και φιλελεύθερες ή αστικές.

Στον τίτλο του βιβλίου καθώς και οπουδήποτε χρησιμοποιούμε τη λέξη Δημοκρατία (με κεφαλαίο Δ) αν δεν μας έχει ξεφύγει και κάτι που αναφέρουμε ρητώς, εννοούμε την άμεση Δημοκρατία.

Έχουμε γράψει όμως και για τις δύο αυτές χονδρικές κατηγοριοποιήσεις που αναφέραμε και προηγουμένως.

Συγκεκριμένα στο βιβλίο έχουμε γράψει για τον Άνθρωπο και τη Δημοκρατία, για την Άμεση Δημοκρατία και την Αντιπροσωπευτική.

Μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία που αν και δεν ανταποκρίνεται στην ετυμολογία της λέξης Δημοκρατία δηλαδή πως την εξουσία(κράτος στην αρχαία Αθήνα) την κατέχει ο Δήμος(λαός) αλλά κυρίως ανταποκρίνεται στην ετυμολογία της λέξης αντιπροσωπευτική, αποτελεί μέχρι να γίνει η δημοκρατία μας άμεση ξανά το καλύτερο πολίτευμα για τον πλανήτη.

Ειδικά η αστική ή φιλελεύθερη δημοκρατία, όπως έχουν επικρατήσει να λέγονται οι δημοκρατίες τού λεγόμενου δυτικού κόσμου.

Όμως το Δημοκρατικό Πολίτευμα της Αρχαίας Αθήνας, της Άμεσης δηλαδή Δημοκρατίας με τους σύγχρονους όρους,  αποτελεί τουλάχιστον για εμάς τη δικαιότερη απόδοση της πολιτικής εξουσίας, γιατί τη διαμοιράζει ισάξια σε όλους τους πολίτες της.

Οι προϋποθέσεις για να ασκηθεί αυτή την κάθε φορά με την ψήφο των ανθρώπων που αποτελούν τον Δήμο δηλαδή τον λαό που συνάμα έχει τα δικαιώματα των πολιτών, αποσκοπούν και στην πρακτικότητα της εφαρμογής τής δικαιοσύνης που αναφέραμε, έτσι ώστε να προκύπτει και το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμά για την πολιτεία.

Προϋποθέσεις για να ασκήσουν την εξουσία οι πολίτες με την ψήφο τους, όπως για παράδειγμα η απαραίτητη συμμετοχή τους, στην Εκκλησία τού Δήμου.

Δηλαδή η απαραίτητη συμμετοχή τους στη συνέλευση όλων των πολιτών τής πόλης-κράτους που ανήκουν, για να γίνονται κυρίως γνωστές στους συμμετέχοντες, τόσο οι ακριβείς προτάσεις προς ψήφιση, όσο και τα επιχειρήματα όλων τους, προς τις προτάσεις εκείνες.

Να πούμε ακόμη και να κλείσουμε σε λίγο τον Πρόλογο ανοίγοντας ταυτοχρόνως το παράθυρο της Εισαγωγής του βιβλίου, ότι και η πρακτική εμπειρία των ανθρώπων από την εφαρμογή τής Δημοκρατίας των αρχαίων Αθηναίων, κατέταξε την εποχή που πραγματώθηκε, συγκεκριμένα τον πέμπτο αιώνα Προ Χριστιανικής Χρονολόγησης, ως χρυσό τους αιώνα.

Δηλαδή ως χρυσό αιώνα των αρχαίων Αθηναίων, των πολιτών μιας πόλης-κράτους, που υπήρξε η πλέον διάσημη και πρωτοπόρα, για ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο.

Κοιτάζοντας όμως νομίζουμε με αντικειμενική ματιά ευρύτερα έως σήμερα τα αποτελέσματα ακόμη και του πιο ανελιγμένου πολιτεύματος σε οποιαδήποτε χώρα του πλανήτη μας, εκείνη η εποχή των αρχαίων Αθηναίων μιας συγκεκριμένης δηλαδή γεωγραφικής περιοχής των προγόνων μας σε κάποιο χρονικό της διάστημα, εξακολουθεί ως φάρος λαμπυρίζον που εκλύει όμως συνεχές φως διαχρονικά στη Γη, να πρωτοπορεί και να διδάσκει όλους τους λαούς της.

Ακόμη να αναφέρουμε ότι το βιβλίο αρχικώς ήταν πιο απλοϊκά γραμμένο, κυρίως επειδή όπως γράψαμε στο ξεκίνημα του προλόγου, αποτελούσε τμήμα ενός βιβλίου σχετικού με την Υγεία.

την επίσημη όμως πρώτη έκδοσή του εκείνη του Ιουλίου 2024 και μετά, είναι φανερά εμπλουτισμένο.

Επίσης θα πρέπει να έχετε υπόψη σας και ότι οποτεδήποτε χρησιμοποιώ πληθυντικό αριθμό για να εκφράσω μόλις μια σκέψη μου, εννοώ εμένα που γράφω αυτό το βιβλίο και όλους όσους από τους φίλους, τους συγγενείς, τους γνωστούς, αλλά και τους απλούς αναγνώστες συμφωνούν με εμένα, συνάμα και το επιθυμούν.

Ίσως βέβαια για να γελάσουμε και λίγο, να είναι και πάλι λάθος ο πληθυντικός αριθμός.

Συνάμα όμως το κάνω και διότι οι σκέψεις όλων των ανθρώπων, μάλλον πως θα έλεγα με κάποιον τρόπο πλανιούνται στον αέρα και μερικοί άνθρωποι μπορούν γροικώντας το περιβάλλον να τις αντλούνε, ανάλογα και με το πόσο ευαίσθητοι ως προσωπικότητες είναι για κάτι τέτοιο.

Ίσως βέβαια αυτό πάλι που μόλις περιέγραψα να είναι απλά μια άλλη οπτική των Μουσών, που ανέφεραν κατά κανόνα οι αρχαίοι μας Σοφοί Ποιητές ότι υπαγόρευαν ακόμη και αυτολεξεί τα έργα τους.

 

Στέλιος Βερναδάκης

 

Βιβλίο: “Άνθρωπος Και Δημοκρατία”, Πρόλογος

 

Ανατολή Την Κυριακή 04/12/2022 Κοιτάζοντας Από Απόσταση Την Αττική…