Εισαγωγή

Αν υποθέσουμε ότι κάποιες τουλάχιστον φορές η έλλειψη αποδοχής των διαφορετικών θέσεων των ανθρώπων γεννιέται από την άγνοια και την παρανόηση  της οπτικής και των επιχειρημάτων των θέσεων αυτών, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι η αποδοχή τους έγκειται, βρίσκεται, είναι αποτέλεσμα της γνώσης και της κατανόησής των.

Τούτο συμβαίνει επειδή όλες οι απόψεις των ανθρώπων, πηγάζουν και δημιουργούνται κυρίως από τα ακούσματα, από τα διαβάσματα και από τα βιώματά τους.

Καθώς και από την επεξεργασία εκείνων, από τους ίδιους.

Να προσθέσουμε ακόμη ότι πηγάζουν και από τα πρότυπα που δημιουργούνται και έχουν από την εφηβική ή και την παιδική τους ακόμη ηλικία, γιατί με βάση και τα πρότυπα τους παρατηρούν και σκέφτονται συνειδητά ή ασυνείδητα, όλοι οι άνθρωποι.

Αυτά τους βοηθάνε δηλαδή να διαμορφώνουν κάποια συγκεκριμένη στάση αντιμετώπισης των καταστάσεων της ζωής τους.

Κάποιον πιο συγκεκριμένο εν ολίγοις τρόπο σκέψης.

Έτσι τα πρότυπά τους αποτελούν και την πυξίδα του δρόμου που προχωράνε στη ζωή τους, ή αν προτιμάτε την οπτική γωνία που πορεύονται σε αυτήν.

Είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα.

Επίσης για τη διαμόρφωση της οπτικής τους γωνίας, είναι πολύ σημαντικό στους νεαρούς συνήθως ανθρώπους και σε ποιας ιδεολογίας άλλους ανθρώπους θα βρει αποδοχή, τόσο η οποιαδήποτε άποψή τους, όσο και ακόμη περισσότερο θα βρει αποδοχή η όλη προσωπικότητά τους.

Η δημιουργία των οποιονδήποτε απόψεων έχει μία φυσική, λογική πορεία στον χώρο και στον χρόνο.

Σε καμία περίπτωση δεν είναι ουρανοκατέβατη.

Και είναι ακριβώς αυτή η γνώση του πως δημιουργήθηκαν οι οποιεσδήποτε απόψεις, καθώς και οι συνθήκες, το περιβαλλοντικό, ή πιο συγκεκριμένα το κοινωνικό πλαίσιο που συνυπάρχει με αυτές, που μπορεί πιο εύκολα να τις κάνει κατανοητές.

Αυτά όλα προφανώς είναι διαφορετικά για τον κάθε άνθρωπο μα όμως και τα ίδια να ήταν, οι αναγνώσεις ακόμη και όλων των ίδιων πραγμάτων από τους ανθρώπους, είναι σίγουρα πολλαπλές.

Επίσης βοηθάει πολύ στο να αρχίσει κανείς να κατανοεί και να αποδέχεται τους άλλους ανθρώπους, το γεγονός ή αν ίσως προτιμάτε η γενικώς παραδεκτή άποψη, ότι δεν πρέπει και ούτε χρειάζεται να κάνουμε και τους γύρω μας όμοιους με εμάς.

Είμαστε όλοι οι άνθρωποι τόσο ίδιοι και συνάμα τόσο διαφορετικοί και έτσι είναι πανέμορφα.

 

Ακόμη να πούμε με σιγουριά ότι όποιες απόψεις κι αν έχει κανείς, τον πραγματικό δρόμο του θα τον βρει, μόνο αν αγαπάει τόσο τον εαυτό του, όσο και τους άλλους ανθρώπους.

Χρειάζεται πολύ να φιλοσοφεί για οποιαδήποτε σύγκρουση υπάρχει στο κοντινό του περιβάλλον με τις πεποιθήσεις και την ιδεολογία του.

Ή και με οποιαδήποτε σύγκρουση υπάρχει μόνο μέσα του.

Και όταν λέμε να φιλοσοφεί, εννοούμε πάντα με καλοσύνη, αγάπη, κατανόηση και αποδοχή, ή έστω ανοχή τόσο της διαφορετικότητας των άλλων απόψεων, όσο και των δικών του.

Αν χρειάζεται να αλλάξει ή να εμπλουτίσει τις δικές του απόψεις, τότε σίγουρα να τις αλλάξει και να τις εμπλουτίσει.

Αυτό μάλλον κι αν όλα πάνε καλά, θα συμβεί πολλές φορές στη ζωή ενός ανθρώπου και αυτό είναι πολύ χρήσιμο, επειδή έτσι ακριβώς προχωράει η διαδικασία της μάθησης.

Έχει πει ο αρχαίος Σοφός Σόλων ότι, «Γηράσκω δ’ αιεί πολλά διδασκόμενος», δηλαδή “γερνάω μαθαίνοντας πάντα πολλά”.

Η συντριπτική πλειονότητα των οποιονδήποτε απόψεων, αν τις δει κανείς από κάποια πλευρά, έχουν κάτι το πολύ χρήσιμο να πουν στον καθένα μας.

Ωστόσο όμως αυτό το γεγονός, δεν θα πρέπει να ουδετεροποιεί και να αδρανοποιεί τον άνθρωπο.

Η κύρια χρησιμότητα του γεγονότος πως η συντριπτική πλειονότητα των οποιοδήποτε απόψεων αν τις δει κανείς από κάποια πλευρά έχουν κάτι το πολύ χρήσιμο να πουν στον καθένα μας, βρίσκεται στην κατανόηση και την αποδοχή της διαφορετικότητας.

Καθώς ακόμη και στην ευρύτητα τής σκέψης και την αποφυγή τής φανατικής υπεράσπισης οποιασδήποτε άποψης, εν προκειμένω δηλαδή της άποψής μας.

Ωστόσο όμως ο άνθρωπος δεν θα πρέπει να παύει να υπερασπίζεται με επιχειρήματα την άποψή του.

Ο κάθε άνθρωπος και για τον εαυτό του και για το σύνολο είναι ωραίο να έχει κάποια άποψη που να πηγάζει κυρίως από την προσωπικότητά του, που να τον εκφράζει και να την εκφράζει και που να την υπερασπίζεται.

Να την εκφράζει δε ήπια και να την υπερασπίζεται όπως είπαμε και προηγουμένως σίγουρα όχι φανατικά, αλλά πάντως με σθένος.

Προτείνουμε καλύτερα με σύνεση και σθένος με μέτρο.

Να την υποστηρίζει δηλαδή, όσο υπάρχει τουλάχιστον νόημα.

Όσο υπάρχει νόημα είτε για τους άλλους ανθρώπους, είτε και μόνο για τον εαυτό του με την έννοια ότι χρειάζεται γενικώς να προσπαθεί κανείς και να ψάχνει επιχειρήματα, για αυτά που υποστηρίζει στη ζωή του.

Όσο χρειάζεται δηλαδή για να προχωρήσουν κατά κάποιον τρόπο αμφότεροι, δηλαδή και οι άλλοι άνθρωποι και ο ίδιος.

Αν πάψει η υπεράσπισή της να έχει νόημα και δεν αλλάξει και ο ίδιος ο άνθρωπος γνώμη για το θέμα τής συζήτησης, ας κρατήσει τη γνώμη αυτή για τον εαυτό του, ή και για όποιον άλλον την εκτιμήσει καλύτερα.

Το σύνολο των απόψεων του κάθε ανθρώπου, δημιουργούν τη φιλοσοφία του.

Ακόμη είναι θεμελιώδες για τη συμπεριφορά ενός ανθρώπου αν κανείς διαφωνεί με κάποια πρόταση που ειπώθηκε, να στρέφεται εναντίον της πρότασης και όχι εναντίων των ανθρώπων που την εξέφρασαν.

Έτσι μόνο θα μπορεί να συνδιαλέγεται με επιχειρήματα μαζί τους και όχι ίσως σε ακραία μορφή με γροθιές και κλοτσιές, τρομοκρατικές ενέργειες και τυφλή βία εναντίον τους για το ποιος τελικά θα υπερισχύσει.

Ο “πόλεμος” δηλαδή να είναι μεταξύ των ιδεών και όχι μεταξύ των ανθρώπων που τις εκφράζουν.

Με την κατανόηση και την αποδοχή τόσο της διαφορετικότητας των άλλων, όσο και του εαυτού του, μαθαίνει ο  άνθρωπος και προχωράει καλύτερα.

Ακόμη όσον αφορά τη συνέπεια στον εαυτό μας και αυτών που νιώθει καθώς και την αποτύπωση της αλήθειας τόσο για την περιγραφή ενός πραγματικού γεγονότος όσο και για την υποκειμενική του αξιολόγηση από εμάς, νομίζουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ταιριαστό από αυτό που έχει εκφράσει 25 αιώνες πριν ο αρχαίος Σοφός Σοφοκλής.

“Θάρσει. Λέγων τ’ αληθές ου σφαλεί ποτέ”.

Θάρρος (έχε). Λέγοντας την αλήθεια δεν λανθάνεις ποτέ.

ΣΟΦΟΚΛΗΣ

 

 Συνεχίζοντας να πούμε ότι το καλύτερο όλων για να βρει κανείς τον δρόμο του, είναι κατά τη γνώμη μας τόσο η ισάξια αγάπη πλησίον και εαυτού, όσο και η θεωρητική και πρακτική εξάσκηση σε ότι κι αν συμβαίνει στη ζωή του, ο ίδιος ο άνθρωπος να αγαπάει πάντα περισσότερο.

Να παίρνει όμως κι όπου όσο και για όσο χρειάζεται και τις αποστάσεις του.

Χρειάζεται κάποιες στιγμές τουλάχιστον η απόσταση, προκειμένου να μπορέσει να βρει κάποιος τη συγκεκριμένη εκείνη χρονική στιγμή την ισορροπία τής ισάξιας αγάπης του πλησίον του και του εαυτού του και στη συνέχεια νομίζουμε να την προχωρήσει μετακινώντας την λίγο την κάθε φορά, προς όφελος της ανθρωπότητας.

Κατόπιν της ανισορροπίας που θα προκύψει από την περισσότερη αγάπη προς την ανθρωπότητα, να βρει και πάλι την καινούργια ισορροπία, αγαπώντας επιπλέον ισάξια και τον εαυτό του.

Ο συνδυασμός των τριών αυτών στάσεων στη ζωή (ισάξια αγάπη, περισσότερη αγάπη, απόσταση), θα του δώσουν μία πολύ καλή πυξίδα κατά τη γνώμη μας, για το πως είναι πραγματικά ωραίο να σκέφτεται κανείς.

Συνάμα θα τον κάνουν και ισορροπημένα ειρηνικό.

 

“Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο.

Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόμη περισσότερο.

Αν αγάπησες ακόμη περισσότερο και πόνεσες ακόμη περισσότερο, αγάπα περισσότερο ώσπου να μην πονάει άλλο.”

Γουίλιαμ Σαίξπηρ

 

Στέλιος Βερναδάκης

 

 

Βιβλίο: “Παίζοντας Πεσσούς”,       Εισαγωγή

 

 

 

Σαββατοκύριακο 7-8/09/2024 Στο Μαίναλο Με Διανυκτέρευση Σε Σκηνές Και Σε Κρεβάτια Στο Καταφύγιό Του, Στο Βάθος Η Κορυφή Οστρακίνα.