Ποίημα: Σαν Τον Ανδρέα Ζέππο (Στέλιος Βερναδάκης)

Το ποίημα γράφτηκε μέσα σε μισή ώρα σήμερα τα ξημερώματα.
Αφορμή για αυτό ήταν που την προηγούμενη ημέρα πήγα στο γραφείο της να δώσω κάτι υπηρεσιακά 😂, για μόλις ένα δευτερόλεπτο.
Λέτε να ήταν αυτό που ισχυρίζεται ο Κοέλιο στο βιβλίο του “Ο Αλχημιστής” όπως το θυμάμαι;
Δηλαδή ότι αν κάτι επιθυμούμε πολύ, το Σύμπαν συνωμοτεί για να γίνει;
Η Επιθυμία υπάρχει, το πολύ όμως ο πονηρός ο συγγραφέας, δεν το ορίζει καν στοιχειωδώς 😂.
Όπως και να έχει και μόνο ως απόφθεγμα είναι υπέροχο…

Ποίημα: Σαν Τον Ανδρέα Ζέππο

Ήθελα πάλι να σου πω
Για αύριο στη γιορτή σου
Πως χαίρομαι πλέον πολύ
Που χθες ήμουν μαζί σου

Για μία μοναχά στιγμή
Όμως σε είδα γλύκα
Κι αυτό που χρόνια έψαχνα
Σε σας τις δυο το βρήκα

Μα αν δεν θες άλλη στιγμή
Καθόλου δεν πειράζει
Ας γίνει εκείνη μάτια μου
Σαν δείλι που βραδιάζει

Δεν θα σου πονεθώ γλυκιά
Κι αν λυπηθώ έχω κάλια
Να μείνει η ανάμνηση
Που σ’ αντικρύζω Βάλια

Όμως γλυκιά μου σ’ αγαπώ
Και όποτε σε βλέπω
Θέλω να δώσω ότι μπορώ
Σαν τον Ανδρέα Ζέππο

Που έδινε τα ψάρια του
Να φαν οι Πειραιώτες
Πολλοί που πείναγαν πολύ
Πολλά συμβαίναν τότες

Θέλω να δώσω ότι μπορώ
Γιατ’ όλο με πλουτίζεις
Και μόνο που σε σκέφτομαι
Ψυχή, Καρδιά αγγίζεις

Αχ να σε άγγιζα κι εγώ
Κι ας ήταν με τα χέρια
Ή όπως θέλεις μάτια μου
Υπάρχουν τόσα αστέρια

Και θα το βρω τον τρόπο αυτό
Τ΄ αστέρι που ταιριάζει
Στη φυσική σου ομορφιά
Ή αν προτιμάς στο Νάζι

Κι αν δεν το βρω γλυκούλα μου
Καθόλου μη σε νοιάζει
Κι ούτε για μια μόλις στιγμή
Εσένα μην πειράζει

Κάποιος τ’ αστέρι σου θα βρει
Αν δεν το βρήκε ήδη
Σκέψου ο Ζευς μεγάλωσε
Στης Νήσου μας την Ίδη

Μα κι εγεννήθη μάτια μου
Εις τ’ Άντρον το Δικταίον
Της Νήσου μας γλυκούλα μου
Στους μύθους των αρχαίων

Κι αν προτιμάς άλλον θεό
Ή και θνητό γλυκιά μου
Να ξέρεις πάντα μάτια μου
Θα είσαι στην καρδιά μου

Θα ‘θελα όμως να μπορώ
Κάποιες φορές να βλέπω
Τα όμορφα ματάκια σου
Πες γλύκα “το επιτρέπω”

Κι έτσι ολάνθιστη ανεμώνη μου
Που ανθίζεις και χειμώνα
Π’ ανθίζεις στην καρδούλα μου
Με ζέστη ή με χιόνια

Με αίτιο τα μάτια σου
Να δίνω ότι έχω
Κι ας τίποτα γλυκούλα μου
Στην πράξη μην κατέχω

Γιατί αυτό που θα ‘θελα
Είν’ μόνο την καρδιά σου
Μα είναι ωραίο μάτια μου
Που είν’ κι ολοδικιά σου

Ή κι όπιου γλύκα θες εσύ
Μου φτάνει να σε βλέπω
Γιατί έτσι πάντα αισθάνομαι
Σαν τον Ανδρέα Ζέππο 😂

Στέλιος Βερναδάκης

Η Φωτογραφία Είναι Από Πεζοπορία Στον Υμηττό και να επισημάνω ότι αν και ελαφρώς συννεφιασμένος ο καιρός είναι ξημέρωμα, ή ακόμη καλύτερα ο Ήλιος πίσω από το βουνό έχει βγει ήδη για τα καλά…