Μία Άποψη Των Εκδόσεων Γη:
«Η Καθημερινή Μας Έκφραση».
Από την εμπειρία των αισθήσεών μας είναι ξεκάθαρο για εμάς ότι υπάρχει κάποιο ουσιαστικό λάθος, στο να εκφραζόμαστε αρνητικά σε άλλους ανθρώπους για άλλους ανθρώπους.
Ο κύριος λόγος εκτιμούμε ότι είναι νοητικά επειδή όλοι οι άνθρωποι ότι κι αν κάνουν χρειάζεται ουσιαστικά να αγαπιούνται και έτσι προσπαθούμε συνειδητά ή ασυνείδητα να προκαλέσουμε το ακριβώς αντίθετο.
Είναι όμως ανθρώπινο να συμβαίνει.
Ακόμη και το μέτρο που αναγκαία και μόνο χρειάζεται να μπαίνει λεκτικά σε κάποιους ανθρώπους, που και πάλι προτιμούμε να μπαίνει κυρίαρχα χωρίς διαμεσολαβητές όταν τούτο μπορεί να γίνει, θα πρέπει να είναι κατά τη γνώμη μας μόνο πρόσκαιρο αναπόφευκτο εργαλείο.
Πρόσκαιρο αναπόφευκτο εργαλείο αλλά η εφήμερη του διάσταση, μπορεί να χρειάζεται να διαρκεί καμιά φορά, ακόμη και για μια ανθρώπινη ζωή.
Το μέτρο από τους άλλους ανθρώπους ή από τη φύση χρειάζεται να μπαίνει πέραν των λόγων τής με διαβαθμίσεις ανεκτικότητας αρμονικής συνύπαρξης των ανθρώπων, των ζώων, των φυτών και της μη έμβιας φύσης και επειδή, όταν ένας άνθρωπος δεν αναλογίζεται από μόνος του τα λάθη του το χάνει αυτομάτως, χωρίς κιόλας αφ’ εαυτού να μπορεί να επιστρέψει στο εγγύς μέλλον κάπως κοντά σε εκείνο.
Όμως ισχυριζόμαστε ότι όταν επισημαίνονται τα λάθη των ανθρώπων από τους γύρω τους, οι μη συνειδητοποιημένοι από αυτούς προσαρμόζονται κυρίως για λόγους ασυνείδητα συμφεροντολογικούς αλλά και έτσι είναι μια χαρά, πολύ συχνά είναι μια χαρά όταν επιτυγχάνεται απλά η ομαλή πρακτικότητα των καταστάσεων.
Εν αντιθέσει του όταν τα λάθη συνειδητοποιούνται από τους ίδιους, που το αποτέλεσμά τους πραγματοποιεί μία πραγματική αλλαγή στον χαρακτήρα τους, με ίσως και ισόβια διάρκεια.
Τέλος ισχυριζόμαστε ότι για να συμβεί αυτή η συνειδητοποιημένη αλλαγή από ανάδραση στον καθένα μας, χρειάζεται απλά χρόνος, για κάποιους ίσως πράγματι πάρα πολύς.
Ο Άνθρωπος από τη φύση του αναλογίζεται τα λάθη του και έχει την τάση να τα διορθώνει αν γίνεται, ή να προσπαθεί να μην τα ξανακάνει.
Η αγάπη των γύρω του ανθρώπων τον βοηθάει να βρίσκει τη φύση του άρα και τον καλύτερο δυνατό τρόπο να συνυπάρχει με τον εαυτό του και τις γύρω του οντότητες, όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση των όποιων λαθών του μάλλον πως όσο αγαπιέται, τόσο πιο μακριά είναι η επιστροφή του στην επιφανειακή και όχι στην ουσιαστική συμπεριφορά τού να μην κάνει λάθη, που όμως πολλές φορές η άμεση αν και επιφανειακή τέτοια συμπεριφορά χρειάζεται.
Με τη λέξη ανάδραση εδώ εννοούμε τη διαδικασία της ικανότητας ενός ανθρώπου, να αναλογίζεται τον εαυτό του καθώς και τα έργα του και να προχωράει αμφότερα σε βελτιώσεις.
Στέλιος Βερναδάκης
Η Φωτογραφία Είναι Από Πεζοπορία Των Εκδόσεων Γη Στον Υμηττό.
