Η Άποψη Αυτή Των Εκδόσεων Γη Αποτελεί Τμήμα Του Βιβλίου Μας “Η Πρόληψη Στην Πράξη” Και Του Κεφαλαίου Του “Πρόληψη και Καλοσύνη Ίσως Με Όρια – Κάποιοι Τρόποι Ευέλικτης Σκέψης”, Που Τη Δημοσιεύουμε Ξεχωριστά Με Αφορμή Την Επέτειο Του Πολυτεχνείου, Κυρίως Γιατί Καμιά Φορά Όσο Εντείνονται Τα Συναισθήματα, Τόσο Τείνουν Και Πιο Στα Άκρα Οι Πράξεις Των Ανθρώπων.
Καλή σας Ημέρα…
“…Να πούμε επίσης ότι πολύ θετικές πράξεις και συμπεριφορές για κάποια εποχή, σε διαφορετικές συνθήκες και εποχές έχουν ίσως και εντελώς αρνητικό πρόσημο.
Για παράδειγμα ένας κατακτημένος λαός όχι απλά δικαιούται, αλλά είναι απαραίτητο να κάνει ότι μπορεί για να ανακτήσει την ελευθερία του.
Προφανώς αλλά και συνήθως, αυτό συμβαίνει με τα όπλα.
Είναι όμως εντελώς παράλογο και κατακριτέο να πάρει κανείς τα όπλα και να πολεμήσει σε περίοδο ειρήνης, δημοκρατίας, ισότητας και ελευθερίας, εξυπακούεται για κάτι που πιστεύει ακόμη κι αν το πιστεύει πολύ βαθιά μέσα του.
Τραγικότητα αποκτάει το γεγονός πως συνήθως τουλάχιστον στην εποχή μας, εκείνοι που πιστεύουν πολύ βαθιά μέσα τους σε κάτι και παίρνουν μέχρι και τα όπλα για να το πραγματοποιήσουν, δεν μπορούν να το συγκεκριμενοποιήσουν προτεινόμενο ως κάτι ρηξικέλευθα πολύ καλύτερο για την κοινωνία τους, από το ήδη υπάρχον.
Τούτο έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν καν στοιχειωδώς να εγγυηθούν στην πολιτεία τους ότι ακόμη και με την αμέριστη βοήθειά της, αυτό που οραματίστηκαν και λένε πως είναι και όμορφο, θα το καταφέρουν ή έστω θα το πλησιάσουν στη βάση του.
Αυτό γιατί μάλλον οι άνθρωποι που παίρνουν τα όπλα σε φιλελεύθερα πολιτικά περιβάλλοντα για να τα ανατρέψουν, ή αν προτιμάτε ακόμη και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας περιβάλλοντα, δηλαδή πραγματικής δημοκρατίας μόνο για τους εκλεγμένους βουλευτές τους περιβάλλοντα· έχουν συνήθως χαρακτήρα απόλυτο ή τουλάχιστον εξουσιαστικό.
Για αυτό και θέλουν να επιβάλλουν με τα όπλα την άποψη που έχουν εκείνοι ως καλύτερη ή και κάλλιστη, για το πως θα συμπεριφέρονται έστω κάποιοι πολίτες που συνήθως είτε άμεσα είτε έμμεσα εξουσιάζουν την κοινωνία, σε μια όμως πολιτεία που το κυβερνών κόμμα εκλέγεται με ισάξια ψήφο για όλους τους ενήλικους πολίτες της.
Εκείνοι δε που θέλουν να επιβάλλουν τους κανόνες τους με τα όπλα, έχουν κυρίαρχα στις οργανώσεις τους τέτοια εξουσιαστική δομή και οι ίδιοι παρόμοια απολυτότητα ως άνθρωποι, που μπορούν να σκοτώνουν στο όνομά της ιδεολογίας τους συνανθρώπους τους, που μάλιστα όπως φαίνεται γνωρίζουν και ελάχιστα.
Τούτο δείχνει πολλά και για την κοινωνία που αν τα κατάφερναν, θα οικοδομούσαν.
Το ότι όπως φαίνεται τους ανθρώπους που απειλούν τους γνωρίζουν ελάχιστα, εικάζεται και από το γεγονός του ότι αν τους γνώριζαν καλά, θα καταλάβαιναν ότι και οι ίδιοι έχουν ή είχαν κάποια στιγμή στη ζωή τους παρόμοια με αυτούς όνειρα, παρόμοιες με αυτούς ανησυχίες, παρόμοιους αγώνες για την επιβίωση αυτών και των αγαπημένων τους προσώπων και ότι φυσικά και νοιώθουν τη ζωή και θέλουν απόλυτα να εξακολουθήσουν να υπάρχουν βιώνοντάς τη.
Ή αν προτιμάτε να γράψουμε πιο ήπια, για αυτό και οι άνθρωποι που οργανώνονται τρομοκρατικά είναι συνήθως νέοι, που δεν έχει ακόμη ωριμάσει στο μυαλό τους το πόσο χρήσιμο μπορεί να είναι σε μια κοινωνία, το να συμβιβάζονται υπό φιλελεύθερες πολιτικά προϋποθέσεις τα μέλη της.
Οι ανατροπές στην κοινωνία συνήθως γίνονται, όταν η προσωπική φιλοσοφία που έχει και επιδεικνύει με τον περίγυρό της η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών της καθώς και η κοσμοθεωρητική τους φιλοσοφία, είναι παρόμοια.
Είτε οι δύο αυτές φιλοσοφίες είναι ως προς τον πιο Δημοκρατικό ακόμη και Αμεσοδημοκρατικό τρόπο σκέψης, είτε ως προς τον πιο μοναρχικό ή αν προτιμάτε απολυταρχικό ή μονοεξουσιαστικό.
Βέβαια όλες αυτές οι φιλοσοφίες ή και κουλτούρες καλλιεργούνται και καλλιεργούνται κυρίαρχα από τις άρχουσες τάξεις της κοινωνίας, για αυτό προτείνουμε τόσο να διαβάζετε όσο και να σκέφτεστε όσο -και πάλι, αστειευόμαστε- πιο ελεύθερα και καλοσυνάτα μπορείτε, για να προοδεύουν μέσω εσάς και εκείνες.
Μια φιλοσοφία σε θεωρία και πράξη νομίζουμε ότι θα πρέπει κυρίως να εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία της αγάπης και της ελευθερίας που θα ενώνουν εν ειρήνη τους πολίτες της, ακόμη κι αν χρειάζεται να υπερβούν εκείνων του αρχαιοελληνικού κόσμου που αναφέρονται σε ένα απόσπασμα του Ηροδότου για τον Ελληνισμό, αν και η αναφορά τους γίνεται από εκείνον έχοντας στο νου του τον πόλεμο:
«…αὖτις δὲ τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι ἤθεά τε ὁμότροπα, τῶν προδότας γενέσθαι Ἀθηναίους οὐκ ἂν εὖ ἔχοι».
«…και κατόπιν ο ελληνισμός, ένας κόσμος που στις φλέβες του κυλά το ίδιο αίμα και μιλά την ίδια γλώσσα κι έχει κοινά τα λατρευτικά κέντρα των θεών και θυσίες και συνήθειες ίδιες κι απαράλλαχτες — η προδοσία όλων αυτών θα ήταν αίσχος για τους Αθηναίους».
(Ηροδότου Ιστοριαι ΄Θ Ουρανία, 8.144.2, Νεοελληνική Απόδοση Από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας).
Εξάλλου φαίνεται περισσότερο πως αυτές πλέον τις πολεμικές ενώσεις σε περιόδους ειρήνης της εποχής μας, τις επικαλούνται κυρίαρχα οι άνθρωποι που θέλουν καταλλήλως να κατευθύνουν άλλους ανθρώπους χειραγωγώντας τους.
Συνήθως ο λαός μας δεν ενώνεται και παλεύει μόνο για αυτά που αναφέρονται στο απόσπασμα του Ηροδότου.
Αλλά όταν τουλάχιστον εκείνα συνυπάρχουν με έννοιες ευρύτερες όπως η ίδια η Ζωή, η Ελευθερία και η Δικαιοσύνη.
Έτσι προτείνουμε και στις άρχουσες τάξεις να σκέφτονται και να πράττουν κυρίαρχα εν ειρήνη.
Δηλαδή με ζωή για όλους τους διαβιούντες ανθρώπους της κοινωνίας που και οι ίδιες ανήκουν, ελευθερία και δικαιοσύνη.
Με ζωή για όλους τους διαβιούντες ανθρώπους της κοινωνίας που ανήκουν, με ελευθερία και με δικαιοσύνη τέτοιας έκτασης, που να προτιμούσαν και οι ίδιοι που συγκροτούν τις άρχουσες τάξεις να είναι απλοί πολίτες της, αλλά για το κοινό καλό να χαίρονται που πρόσκαιρα και μόνο πρόσκαιρα, παραμένουν θεματοφύλακες μιας τέτοιας Δημοκρατίας.
Από την άλλη πλευρά κάποιος που μιλάει και συμπεριφέρεται εξαιρετικά καλλιεργημένα σε περίοδο ειρήνης, θα ήταν παράλογη και κατακριτέα η ίδια συμπεριφορά προς έναν κατακτητή ή έναν υποψήφιο κατακτητή, της χώρας του.
Βέβαια ακόμη και για τους υποψήφιους κατακτητές, η ευγένεια και οι τρόποι καλής συμπεριφοράς που θα πρέπει να έχει αλλά και να επιδεικνύει μια χώρα στα πλαίσια της διπλωματίας, στη σύγχρονη τουλάχιστον εποχή είναι αυτονόητη.
Όμως όπου χρειάζεται να δείξει την ισχύ της, την αποτρεπτική ισχύ της, θα πρέπει να τη δείχνει.
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι δεν θα πρέπει να κρίνει κανείς με πολλή αυστηρότητα ακόμη και μη αποδεκτές πράξεις στην εποχή του, όταν συμβαίνουν σε κάποια άλλη εποχή, σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες και με εντελώς διαφορετικές γενικά παραδεκτές απόψεις τής κοινωνίας τους.
Να συμπεριλαμβάνει δηλαδή στη σκέψη του τις ιδιαίτερες αυτές για την εποχή που έγιναν, συνθήκες και διαμορφωμένες απόψεις.
Επίσης να αναφέρουμε με βάση την εποχή μας και την Ελλάδα, ότι δεν θα πρέπει κανείς σε περίοδο ειρήνης, να έχει ως πρότυπο και οδηγό στη ζωή του, ανθρώπους περιόδων πολέμου.
Ασφαλώς και οι επαναστάτες για την απελευθέρωση της χώρας μας ανέλαβαν στο ακέραιο το χρέος τους, είναι για πάντα Ήρωες στα μάτια μας, τους τιμούμε και τους ευχαριστούμε τα μάλα που μας απελευθέρωσαν και είναι πάντα πολύ σπουδαίος και χρήσιμος ο τρόπος σκέψης τους σε παρόμοιες περιόδους.
Και όχι μόνο ο τρόπος σκέψης τους, αλλά και οι πράξεις τους και η τόλμη που επέδειξαν, για να πραγματοποιηθούν αυτές.
Σίγουρα υπάρχει και αναλογία στον τρόπο σκέψης ενός Ήρωα τής Επανάστασης για την Απελευθέρωση της Ελλάδας, με τον τρόπο σκέψης ενός σύγχρονου Έλληνα, που παλεύει για άλλα θέματα Δικαιοσύνης, καθώς και της προσωπικής του Ελευθερίας.
Όμως η ζωή προχωράει και γνώμη μας είναι ότι προχωράει από το καλό στο καλύτερο, έστω και με πισωγυρίσματα.
Κι έρχεται ο καιρός που τη θέση του πολέμου, τη διαδέχεται η ειρήνη.
Τη θέση του θανάτου τη διαδέχεται η ζωή.
Τη θέση του θυμού για το άδικο, τη διαδέχεται η θεραπεία του και κατόπιν η αγάπη, η χαρά και η εκτίμηση για το μεγαλείο του είδους μας.
Σίγουρα με αγώνες, όμως θέλουμε να πούμε με λίγα λόγια, ότι είναι λάθος τουλάχιστον κατά τη γνώμη μας, σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες, να σκεφτόμαστε και να πράττουμε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία, θέλετε να επισημάνουμε ότι είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία;
Πράγματι είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όμως είναι κατακτημένη από τον Ελληνικό λαό δημοκρατία.
Υπάρχουν κατοχυρωμένοι θεσμοί και μέσα, για να διεκδικηθεί το οτιδήποτε.
Αυτός είναι σήμερα ο ενδεδειγμένος τρόπος να διεκδικηθεί οτιδήποτε στην Ελλάδα και αυτό είναι κάτι που κατακτήθηκε με τεράστιους κόπους και θυσίες από τους προγόνους μας, άλλα και από εμάς τους ίδιους σε κάποιο βαθμό, ανάλογα και με την εποχή τού καθενός μας στο διάβα των αιώνων.
Επίσης είναι κάτι που εξακολουθεί να προχωράει…”
Στέλιος Βερναδάκης
