Πολλές φορές τα βιβλία μας εμπλουτίζονται προχωρώντας συλλογιζόμενοι παραλείψεις μας ή ακόμη και λάθη μας, όλα φαίνεται ότι έχουν το τίμημά τους.
Έτσι σας δημοσιεύουμε κάτι που δεν υπάρχει συνολικά στις έως τώρα εκδόσεις του βιβλίου μας “Η Πρόληψη Στην Πράξη”, που από την τελευταία τους μας έχουν περισσέψει δύο μόλις βιβλία που θα τα δώσω σε συγγενείς, τι τραβάνε και αυτοί μαζί μου… 😂
Αν κάποιος έχει τουλάχιστον πληρώσει ή με κάποιο όριο και απλά το επιθυμεί σε οποιοδήποτε βιβλίο μας να λάβει δωρεάν την καινούργια και εμπλουτισμένη έκδοσή του ενώ το έχει ήδη, απλά ας μας το πει στο τηλέφωνο των Εκδόσεων Γη.
Διατάσεις
Ακόμη άριστες είναι και οι διατάσεις τους.
Άριστες δηλαδή κάνουν τόσο πολύ καλό, που καθίστανται απαραίτητες για τον οργανισμό.
Διατάσεις όλων των μυών και πάντα σε τακτά χρονικά διαστήματα ειδικά μετά την οποιαδήποτε άσκηση, αλλά και πριν ή και αυτόνομα εντελώς δηλαδή μόνες τους.
Οι διατάσεις είναι ασκήσεις που βοηθούν στην μυϊκή ευλυγισία κι ελαστικότητα, καθώς και στην ευκαμψία των αρθρώσεων.
Μακραίνουν, επιμηκύνουν τους μύες και αυξάνουν το εύρος κίνησης των αρθρώσεων.
Η γυμναστική γενικώς βραχύνει τους μύες, το αντίθετο για αυτούς κάνουν οι διατάσεις, έτσι ώστε τελικά με την εφαρμογή τους οι μύες, να λειτουργούν αρμονικότερα και με περισσότερες δυνατότητες για τον οργανισμό.
Εξακολουθούν βέβαια και οι διατάσεις να είναι για όλες τις ηλικίες και αρκετά δύσκολο να τραυματιστεί κανείς.
Επίσης να κάνουμε αναφορά και στη θεραπεία που πραγματοποιούν στους μύες όταν δημιουργούνται φλεγμονές ανακουφίζοντάς τους, καθώς όμοια και στις πλησίον τους αρθρώσεις.
Φλεγμονές που δημιουργούνται είτε στους μύες είτε στις αρθρώσεις, από την υπερβολική άσκηση και τους κραδασμούς του ποδιού με το έδαφος σωρευτικά, κατά τη διάρκειά της.
Να επισημάνουμε δηλαδή ότι αναφερόμαστε σε φλεγμονές των αρθρώσεων, που οφείλονται σε υπερβολική κόπωση των μυών.
Οι φλεγμονές εν ολίγοις είναι ο φυσικός τρόπος αντίδρασης του οργανισμού, που δημιουργείται συνήθως τοπικά με τη συσσώρευση αίματος και τη δημιουργία υγρών από τον ίδιο τον οργανισμό, με πρήξιμο στις περιοχές των προβλημάτων που λαμβάνουν χώρα, όταν ξεπεραστεί κάποιο δικό τους όριο αντοχής στην ομαλή λειτουργία τους.
Και μιλάμε εδώ για μυϊκές φλεγμονές στις αρθρώσεις, γιατί για παράδειγμα κι εκεί μπορεί να δημιουργηθούν και με άλλους τρόπους, όπως από κάποιο μικρόβιο ή κάποια γενικότερη ανισορροπία του οργανισμού όπως η ασθένεια της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, που και πάλι τουλάχιστον για την τελευταία, υπάρχουν βοηθητικές φυσιοθεραπευτικές ασκήσεις.
Επίσης μιας και μιλάμε θεραπευτικά για τον οργανισμό του ανθρώπου, να πούμε ότι ο πόνος του είτε στις αρθρώσεις είτε στους μύες, βάζει ένα φυσικό όριο στην πραγμάτωση της άσκησης, που καλό για την υγεία του ασκούμενου είναι να μην ξεπερνιέται, ειδικά όταν δεν υπάρχει και κανένας σοβαρός λόγος για να γίνει αυτό.
Ακόμη όμως και τα απλά παυσίπονα πόσο μάλλον τα σύγχρονα σκευάσματα που υπόσχονται και πραγματοποιούν μάλλον για να είναι τόσο δημοφιλή το πλήρες ξεπέρασμα του πόνου, δίνουν όχι απλά την αίσθηση αλλά κάνουν τον άνθρωπο να θεωρεί δεδομένο ότι θα εξακολουθήσει να ασκείτε με τον ίδιο τρόπο ή ακόμη και με πιο εντατικό, με εκείνον που ήδη του είχε δημιουργήσει τον προηγούμενο πόνο ή αν προτιμάτε τη φλεγμονή.
Τούτο ως δεδομένη και στην πράξη της φιλοσοφία εκτιμούμε ότι είναι εντελώς λάθος και αυτό κυρίως γιατί οι πολλοί και έντονοι τραυματισμοί που λαμβάνουν χώρα με την υπερβολική άσκηση που ξεπερνάει πλέον και το φυσικό όριο του πόνου, δύναται μελλοντικά να δημιουργήσουν χρόνια αξεπέραστα για την εποχή που γράφουμε το βιβλίο προβλήματα, που σχετίζονται με τον σωρευτικό τρόπο που λειτουργεί στις βλάβες του το ανθρώπινο σώμα.
Βέβαια στο μέλλον-μέλλον όλα τούτα ίσως δεν θα χρειάζεται με πρακτικό τουλάχιστον τρόπο, να τα συμπεριλαμβάνουμε στην άμεση σκέψη μας.
Πατώντας όμως ακόμη στην εποχή μας, να πούμε ότι και οι σύγχρονοι ορθοπεδικοί ειδικά οι χειρουργοί ίσως στην πλειονότητά τους ίσως πάλι όχι, βλέπουν τους συνανθρώπους τους αρκετά πελατειακά μη διδάσκοντας για παράδειγμα και κάποια φιλοσοφία υγείας του αντικειμένου τους, κάποιους δηλαδή πρακτικούς και φιλοσοφικούς κανόνες της ανθρώπινης φυσιολογίας και ανατομίας.
Διαφωνούμε εντόνως αλλά είναι ανθρώπινο το να συμβαίνει τούτο, ακόμη και από ανθρώπους που έχουν τόσο υψηλή αποστολή στην κοινωνία μας.
Ή είναι έστω πάντα όμως διαφωνώντας στατιστικώς ανθρώπινο, στατιστικώς ανθρώπινο με την έννοια του αποδεκτού ή έστω με την έννοια του ανεκτού μιλώντας με αριθμούς και για τους ιατρούς στις σύγχρονες κοινωνίες μας, το να λαμβάνει χώρα κάτι τέτοιο ακόμη και στην χώρα του Ιπποκράτη και του Ασκληπιού.
Η ασκούμενη ιατρική επιπλέον συνδέεται πολύπλοκα με πολλά φαρμακευτικά ή παραϊατρικά επαγγέλματα, που έχουν τη βάση της φιλοσοφίας τους, αρκετές φορές μόνο στο εμπόριο.
Ο παραπάνω συνδυασμός δεν επιτρέπει στο να γίνουν ευρέως γνωστά όλα τούτα επισημαίνοντάς τα όσο χρειάζεται.
Επισημαίνοντας δηλαδή τα αυτονόητα προηγούμενα συμπεράσματα του βίου μας, που κάνουμε εδώ την απλή αναφορά τους με γνώμονα μόνο τον άνθρωπο και την υγεία του.
Να αναφέρουμε πάντως ότι υπάρχουν πράγματι και πολλοί Λαμπροί Επιστήμονες Ιατροί που ξεχωρίζουν και που δύναται να σας πουν πολλά-πολλά περισσότερα.
Στέλιος Βερναδάκης
Βιβλίο: “Η Πρόληψη Στην Πράξη”,
Κεφάλαιο: “Πρόληψη Και Άσκηση”
Υποκεφάλαιο: “Διατάσεις – Κολύμβηση – Χορός”
