Καλημέρα σε όλες και όλους,

Μένει μόνο η ηλεκτρονική αποστολή του βιβλίου μας “Αναζητώντας Την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα” όπως προέκυψε τελικά από τις απανωτές απομειώσεις του, προκειμένου να τυπωθεί και να κατατεθεί στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος όπως υποχρεούμαστε.

Έχουμε δώσει προς εκτύπωση για τον ίδιο σκοπό άλλα δύο βιβλία μας.

Τα βιβλία: “Υγεία Και Φυσικό Δίκαιο” και “Υγεία Και Ασθένεια Στον Άνθρωπο”.

Όλα τους διατείθενται διαδικτυακός ήδη δωρεάν στην Ιστοσελίδα των Εκδόσεων Γη και στις νέες τους e-Εκδόσεις τού Ιανουαρίου 2025.

Καλή σας ανάγνωση…

Εισαγωγή

Στην εποχή μας οι καταστρεπτικές για το άτομο και το σύνολο της κοινωνίας αντιδράσεις επεκτείνονται ολοένα και περισσότερο στις μικρότερες ηλικίες.

Οι λόγοι ασφαλώς και ποικίλουν ακόμη και εξατομικεύονται, μιας και σε καμιά περίπτωση το τελευταίο όχι απλά και μόνο εξετάζει την καθεμία πολύ νεαρή προσωπικότητα που πράττει παρομοίως, αλλά μπορεί και να γίνει επειδή ίσως στο σύνολό τους οι προσωπικότητες αυτές, δεν αποτελούν και πολύ μεγάλο πλήθος των πολύ νεαρών συνανθρώπων μας.

Ενισχύει την εκτίμησή μας ότι δεν αποτελούν πολύ μεγάλο πλήθος των πολύ νεαρών συνανθρώπων μας, το αδιαμφισβήτητο γεγονός της κοινωνίας μας, πως τους αρνητικούς πρωταγωνιστές της κυρίαρχα προβάλλει στην επικαιρότητά της στα μέσα πολυπληθούς ενημέρωσης, κατά τη ξενόφερτη δημοσιογραφική έκφραση: «οι καλές ειδήσεις δεν αποτελούν ειδήσεις».

Πάρα ταύτα φαίνεται ισχυρά ότι η καταστροφικότητα στους νέους ως γεγονός, προχωράει εδώ και χρόνια με σταθερά αυξανόμενο ρυθμό.

Προσπαθώντας από τον εαυτό μας να βρούμε τον πυρήνα της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου γενικότερα, θεωρούμε ότι διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο η οπτική του, που δεν είναι καθόλου ξέχωρη από τα πρότυπά του και εκείνα δεν είναι καθόλου ξέχωρα από τα βιώματά του.

Στη συνέχεια οι πράξεις που πατάνε κατ’ εξακολούθηση στα πρότυπά του, του γίνονται τρόπος ζωής ή αν προτιμάτε συνήθεια.

Η συνήθεια έγραψε ο Αριστοτέλης ότι δημιουργεί μία δεύτερη φύση στον άνθρωπο και άρα όπως γνωρίζουμε το να πράττει κανείς σύμφωνα έστω και με τη δεύτερη φύση του, τον χαροποιεί κιόλας έστω σε έναν βαθμό.

Έτσι ένας άνθρωπος μία αρνητική κατάσταση για τον ίδιο ή την οικογένειά του ή και την κοινωνία του στον κοινό του βίο με τους γύρω του μπορεί να την αντιμετωπίσει από την οπτική που έχει ως άνθρωπος για το κάθε γεγονός, δημιουργικά ή καταστροφικά.

Το σημαντικό όμως αποτέλεσμα αυτών των δύο χονδρικά συμπεριφορών, συμπεριφορών δηλαδή με πολλές διαβαθμίσεις, είναι ότι η δημιουργική αντιμετώπιση κάνει τον άνθρωπο ανεξάρτητα από τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στη ζωή του κυρίαρχα καλύτερο, ενώ η καταστροφική συνήθως χειρότερο.

Όταν ο κάθε άνθρωπος μιας κοινωνίας μπορεί και βελτιώνεται, αντιστοίχως σε κάποια κλίμακα βελτιώνεται και η κοινωνία που αποτελεί οσοδήποτε μικρό μέρος της.

Η συνειδητή αντιμετώπιση ενός αρνητικού γεγονότος δημιουργικά σε όποιους μπορεί να συμβαίνει, σε καμιά περίπτωση δεν βλάπτει ούτε τώρα ούτε στον μέλλον την κοινωνία ή τους ίδιους, απεναντίας.

Στον αντίποδα οι άνθρωποι που μονίμως καταστρέφουν με λόγια και με πράξεις είτε τους ίδιους τούς εαυτούς τους είτε τους γύρω τους ανθρώπους, δεν μπορούν να έχουν διάρκεια στον ρόλο που διαδραματίζουν σε μια κοινωνία.

Χωρίς όμως να παραβλέπουμε το γεγονός ότι ακόμη και για τους πιο δημιουργικούς ανθρώπους, μεγάλο ρόλο στην άμεση συμπεριφορά διαδραματίζει και η διάθεση.

Φαίνεται ότι σε αυτό ακριβώς συμβάλλει αρνητικότατα η πολύωρη έκθεση του ανθρώπου στις οθόνες και ειδικά στις κινούμενες εικόνες τους, πόσο μάλλον των πολύ μικρών παιδιών.

Η περιθωριοποίηση συνεχίζουμε των ανθρώπων που μονίμως καταστρέφουν ή αυτοκαταστρέφονται με λόγια και με πράξεις, νομίζουμε ότι λαμβάνει χώρα επειδή στη φύση όπως έγραψε δυόμιση χιλιάδες χρόνια περίπου πριν ο αρχαίος Σοφός Εμπεδοκλής, η φιλότητα δηλαδή η αγάπη συνθέτει τον κόσμο μας ή αν προτιμάτε τον ενώνει και το νείκος δηλαδή η έριδα τον αποσυνθέτει ή αν προτιμάτε τον χωρίζει, ίσως και όσο δεν μπορεί αντιστοίχως να ενωθεί ή να διαιρεθεί άλλο.

Τείνει δηλαδή αντιστοίχως, να τον ενώνει σε ένα πράγμα όπως «Εν Το Παν» είχε πει πριν δυόμιση χιλιάδες χρόνια ο αρχαίος Σοφός Ηράκλειτος, ή να τον αποσυνθέτει σε διακριτά και μεμονωμένα άτομα.

Δεν αποτελεί εν ολίγοις τουλάχιστον κατά τη γνώμη μας η περιθωριοποίησή τους, κάποιον συνειδητό τρόπο τιμωρίας εναντίον τους από τις ανθρώπινες κοινωνίες.

Δεν αποτελεί κάποιον τουλάχιστον κατά τη γνώμη μας συνειδητό τρόπο τιμωρίας εναντίον τους από τις ανθρώπινες κοινωνίες, που όμως προφανώς όσο εκείνες δεν τους κατανοούν μάλλον θα τους φοβούνται αδιαφορώντας ίσως κιόλας, ή έστω θα αδυνατούν να τους αγκαλιάσουν σκεπτόμενοι το πολύ μεγάλο πλήθος των προβλημάτων τους.

Όσον αφορά τον μέσο άνθρωπο που πράττει και με τους δύο τρόπους, δηλαδή πότε πράττει δημιουργικά και πότε καταστροφικά, είναι σημαντικό κατά τη γνώμη μας να συνειδητοποιήσει το πότε συμβαίνει το ένα και πότε το άλλο και να προσπαθήσει περισσότερο για εκείνο που τον κάνει να αισθάνεται πραγματικά χαρούμενος.

Ισχυριζόμαστε από την εμπειρία μας, ότι πραγματικά και με διάρκεια χαρούμενο κάνει έναν άνθρωπο, το να σκέφτεται και να πράττει δημιουργικά.

Ή αν προτιμάτε στην αναλογία που επισημάναμε αρκετά πιο πριν στην «Εισαγωγή» ότι υπάρχει, γίνεται κανείς πραγματικά και με διάρκεια χαρούμενος, όταν οι πράξεις που έπονται της σκέψης του τον κάνουν καλύτερο άνθρωπο, δηλαδή τον βελτιώνουν.

Για τους περισσότερους πολύ νεαρούς ανθρώπους που αδυνατούν ίσως λόγω ηλικίας να πράττουν σε ικανοποιητικό βαθμό συνειδητά, στο βιβλίο όπως γράψαμε και στον πρόλογο εξετάζουμε το πως λειτουργεί ο άνθρωπος ως ανελικτικό-ασκούμενη-βίο-ψυχό-κοινωνική οντότητα από τη φύση του, που κυρίαρχα εκεί πράττει όπως φαίνεται ασυνείδητα.

Δεδομένου τούτου προτείνουμε λύσεις.

Δεδομένου τούτου προτείνουμε λύσεις, όμως φανερά οι λύσεις μας έχουν αισιόδοξο όριο κάποιο ποσοστό κιόλας του αναγνωστικού μας κοινού, που θα τους αρέσουν και θα δοκιμάσουν να τις εφαρμόσουν στη ζωή τους.

Δηλαδή «πατώντας στην πραγματικότητα», ελάχιστους αν όχι κανέναν.

Αν όμως πολύ αισιόδοξα σκεπτόμενοι εκείνοι είναι τελικά ελάχιστοι και όχι κανένας και βρουν και άλλες λύσεις και τις προτείνουν κιόλας στον περίγυρό τους και οι βελτιωμένες και εσαεί βελτιούμενες λύσεις μας είναι πραγματικά καλές, σε μεγάλο βάθος χρόνου -πράγματι εξαιρετικά αισιόδοξα- θα ξεπεραστούν εκτιμούμε οποιαδήποτε όρια υφίστανται σκεπτόμενοι τόσο εμείς όσο και οι γύρω μας «πατώντας στην πραγματικότητα», ή αν προτιμάτε οποιαδήποτε όρια υφίστανται σκεπτόμενοι συμβατικά ή συμβιβασμένα.

Στέλιος Βερναδάκης

Βιβλίο: “Αναζητώντας Την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα”,

Εισαγωγή