Μια Άποψη Των Εκδόσεων Γη: Είναι Ο Θεός Ή Ο Ίδιος Ο Εαυτός Του Κάθε Ανθρώπου
Ισχυριζόμαστε ότι δεν δείχνει ο χρόνος τους χαρακτήρες και τα πράγματα, παρά μόνον τα επιβεβαιώνει στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων.
Το τι ισχύει ή αν προτιμάτε το τι συμβαίνει από την αρχή κιόλας φαίνεται, απλά οι άνθρωποι δεν έχουν τη βεβαιότητα για αυτά που αισθάνονται από την πρώτη στιγμή για τους γύρω τους και τα κοντινά τους άμεσα πράγματα.
Τούτο άλλοι το ονομάζουν πίστη σε εκείνο που τους κάνει να αισθάνεται όπως ισχυρίζονται ο Θεός, άλλοι ανώτερο εαυτό ή ασυνείδητο, υποσυνείδητο ή και άγνωστες ακόμη δυνατότητες του ανθρώπινου οργανισμού, όχι όμως ότι αυτά που νοιώθει κανείς είναι απόλυτα, δηλαδή ότι δεν δύναται ποτέ να αλλάξουν για κάποιον ή για κάτι, όλα προχωρούν και τίποτα δεν μένει βροντοφώναξε ο Ηράκλειτος.
Συνήθως η απόσταση που αποτυπώνεται μεταξύ των ανθρώπων με την αρχική τους αίσθηση, αφορά μόνο τη μέχρι εκείνη τη στιγμή ορατή η αόρατη, δια ζώσης ή εξ αποστάσεως συναναστροφή τους.
Εκείνη δε όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι, αναλόγως την εκατέρωθεν οπτική γωνία σκέψης του ενός για τον άλλον, δύναται να δοθεί και η κατεύθυνση που θα πάρουν οι άνθρωποι για να έρθουν ακόμη πιο κοντά ή να απομακρυνθούν περισσότερο.
Σε όλα αυτά άλλοι άνθρωποι δίνουν σημασία και τα καλλιεργούν και άλλοι όχι.
Εμείς ως Εκδόσεις Γη τα ίδια ακριβώς πράγματα αποτυπώνοντάς τα σύμφωνα με το πως τα αντιλαμβανόμαστε, τα καλούμε Συνύπαρξη.
Και τα καλούμε Συνύπαρξη επειδή φανερά υπάρχουν δυσαρίθμητες άλλες οντότητες γύρω μας, ορατές από το ανθρώπινο μάτι ή αόρατες πάντα από εκείνο, θνητές, ή ίσως και αθάνατες υπό προϋποθέσεις ή χωρίς.
Όλες αυτές οι οντότητες μαζί με τον καθένα μας και τη καθεμία Συνυπάρχουν, άλλες φορές χονδρικά με αγάπη ή αν προτιμάτε αρμονικότητα στις μεταξύ μας σχέσεις και άλλες φορές δυσανασχετώντας.
Όλες αυτές οι οντότητες Συνυπάρχουν με χαρούμενα αισθήματα ή αισθήματα δυσανασχέτησης, μαζί με όλες τις ενδιάμεσες διαβαθμίσεις τους ή και τις πιο ακραίες τους τιμές, εκλαμβάνοντάς τις και εκπέμποντάς τις όλες τους προς όλες τους.
Παρόμοια συμπεριφέρεται και ο άνθρωπος, δηλαδή τη συνύπαρξη αυτή την εκλαμβάνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και την εκπέμπει παρομοίως, εξαιρετικά έντονα με εσωτερική εγκεφαλική αρμονικότητα ή με εσωτερική εγκεφαλική δυσανασχέτηση, επειδή το νευρικό του σύστημα είναι το πλέον ευαίσθητο σε όλα αυτά τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος χώρου και ιδιαίτερα πολύ από εκείνο το κεντρικό του.
Προφανώς όλες αυτές οι οντότητες που μάλλον δεν είναι τέλειες αλλά συνεχώς εξελίσσονται και θεωρητικώς θα μπορούσαν συνεχώς να ανελίσσονται, χαίρονται όταν είμαστε χαρούμενοι, αισιόδοξοι, τους δίνουμε σημασία ακούγοντάς τις, φροντίζοντάς τις, πηγαίνοντάς τις στη Φύση ή ότι και αν σημαίνει η έκφραση τους δίνουμε σημασία για τον καθένα και την καθεμία.
Επίσης χαίρονται πολύ όταν κάνουμε πάντα το καλό, θεωρούν έτσι ότι εκτιμούν τον εαυτό τους που πράττει κατά αυτόν τον τρόπο, ή αν προτιμάτε εκτιμούν πολύ εκείνον που Συνυπάρχουν και όλοι μαζί, ο καθένας στις δυνατότητές του, συμμετέχουν στις πράξεις του.
Είναι πολύ εύκολο σκεπτόμενος κανείς την προσωπική του ζωή, να κατανοήσει ίσως πιο συνειδητά μεγαλώνοντας και πότε άλλοτε εκείνες οι οντότητες που Συνυπάρχουν μαζί του, χαίρονται.
Στέλιος Βερναδάκης
