Κεφ. 3 “Για Τις Αναμεταξύ Σχέσεις Όλων Των Οντοτήτων Τουλάχιστον Της Γης”
«Καλό για τις σχέσεις όλων των οντοτήτων είναι να τηρούνται οι αναμεταξύ τους νόμοι, καλύτερο είναι να υπάρχει μεταξύ τους σεβασμός, κάλλιστο το να αγαπιούνται.»
Ηριδανός
Όταν γεννιέται ο άνθρωπος, ο πρώτος τρόπος διασύνδεσής του ή αν προτιμάτε συνύπαρξής του με τους γύρω του ανθρώπους, είναι να τους αγαπάει.
Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων γέννησης των ανθρώπων, συμβαίνει με τον ίδιο τρόπο να ανταποκρίνονται και οι γύρω του, δηλαδή συμβαίνει να τον αγαπούν κι εκείνοι.
Τούτο Είναι Και Το Κάλλιστο Από Όλα Όσα Εμείς Μπορούμε Και Καταλαβαίνουμε Και Συνήθως Στη Βρεφική Ηλικία Του Καθενός Μας Τούτο Διευρύνεται Και Για Όλους Τους Υπόλοιπους Ανθρώπους, Κοντινούς Δηλαδή Και Μακρινούς, Καθώς Και Με Όλες Τις Άλλες Κοντινές Και Μακρινές Του Οντότητες, Έμβιες Ή Άβιες, Θνητές Ή Αθάνατες.
Αν στην πορεία της κοινής ζωής όλων τους, πάψει να υφίσταται είτε από τη μεριά του βρέφους είτε από όλες τις υπόλοιπες γύρω του οντότητες είτε εκείνες είναι θνητές είτε αθάνατες, αν και για τις τελευταίες είναι φανερά πιο δύσκολο, το να αγαπούν· καλό είναι να συνεχίσουν ή και να αρχίσουν αν είναι πολύ τρελούτσικες όπως σκεφτόμαστε για τον Διόνυσο ή τις βαθιά ερωτευμένες θνητές και αθάνατες γυναίκες, να σέβονται εκείνες τις άλλες οντότητες που έπαψαν να αγαπούν.
Τούτο σημαίνει κατ’ ελάχιστο, να συμπεριφέρονται σε εκείνες, σύμφωνα με τις αρχές του είδους τους.
Αν πάψει να υφίσταται κάποτε στην πορεία της κοινής ζωής τους το να μπορούν να συμπεριφέρονται και με σεβασμό, τότε θα πρέπει αναγκαία για τη συνύπαρξή τους να δημιουργηθούν νόμοι, εξελισσόμενοι νόμοι, που από όποιο είδος και να δημιουργηθούν να συμπεριλαμβάνουν ισότιμα και τα υπόλοιπα είδη και καλό τότε κατά τη γνώμη μας, θα είναι αρχικώς οι νόμοι εκείνοι να τηρούνται δίχως ποινές ή με πολύ μεγάλη επιείκεια.
Σκεπτόμενοι αντιστρόφως δηλαδή σκεπτόμενοι πια στην εποχή μας και την ηλικία μας, καλό είναι οι νόμοι να τηρούνται ισότιμα δίχως τον φόβο των ποινών τους, καλύτερο είναι το να υπάρχει μεταξύ των οντοτήτων σεβασμός, κάλλιστο το να αγαπιούνται.
Αφού οι νόμοι φανερά από ανάγκη ήδη δημιουργήθηκαν τουλάχιστον από το ανθρώπινο είδος, λογικό είναι να τηρούνται κυρίαρχα από το είδος μας.
Αλλά και από όλα όσα από τα άλλα είδη τούς αντιλαμβάνονται, μάλλον πως καλό είναι να τους λαμβάνουν κάπως υπόψη τους ή μάλλον καλύτερα θα παρακαλούσαμε να τους λαμβάνουν κάπως υπόψη τους, ειδικά αν δεν σέβονται το είδος μας σύμφωνα με τις αρχές του είδους τους ή τους νόμους του είδους τους.
Όσα από τα είδη δεν είναι ακόμη στις δυνατότητές τους να τους καταλαβαίνουν, καλό μάλλον πως θα είναι αν στη μεταξύ μας σχέση δεν αγαπούν, όσο μπορούν να σέβονται ή τουλάχιστον να σέβονται όσο οι άνθρωποι ή οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που θα ανταμώσουν τα σέβονται, όσο τούτο το καταλαβαίνουν.
Έτσι ακριβώς όπως θα πρέπει, κατά τη γνώμη μας, να κάνουν κατ’ ελάχιστο και οι άνθρωποι με τους αθάνατους, τις αθάνατες και φυσικά, αν οι αθάνατες εκείνες οντότητες αυτό το επιθυμούν και δεν επιθυμούν για παράδειγμα κάτι άλλο δικό τους, ή σκέφτονται, αισθάνονται, επιζητούν με τη νοημοσύνη τους την κάθε στιγμή κάτι διαφορετικό.
Στέλιος Βερναδάκης
Βιβλίο: “Άνθρωπος Και Δημοκρατία”,
Κεφάλαιο: “3 Για Τις Αναμεταξύ Σχέσεις Όλων Των Οντοτήτων Τουλάχιστον Της Γης”
