16    Μια Γνώμη Για Τις Παγκόσμιες Συνωμοσίες

Να πούμε όμως ακόμη και ότι ξεκάθαρα κατά τη γνώμη μας, δεν υπάρχουν παγκόσμιες συνωμοσίες, ούτε καν τοπικές.

Η φύση του ανθρώπου είναι καλή, πολύ καλή.

 Ή κι αν υπάρχουν παγκόσμιες συνωμοσίες, δεν θα πρέπει κανείς να πράττει έχοντας τέτοιου είδους επιχειρήματα στη φαρέτρα του, για ότι κι αν κάνει.

Συμφέροντα υπάρχουν, όμως αυτά είναι κυρίως οικονομικά και γεννιούνται από ανασφάλεια του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης.

Από ανασφάλεια για την επιβίωση του ίδιου του ανθρώπου και της οικογένειάς του.

Στους πλούσιους ή αν προτιμάτε στους πολύ πλούσιους, μάλλον από διαστρέβλωση του ίδιου ενστίκτου.

Ίσως δηλαδή όπως το σκεφτόμαστε, επειδή η συνήθεια της αποθησαύρισης έχει γίνει μία δεύτερη στρεβλή φύσις τους, που όταν την ικανοποιούν τους δίνει επιπλέον χαρά αλλά σίγουρα πρόσκαιρη χαρά.

Πρόσκαιρή δηλαδή μέχρι σύντομα να την επαναλάβουν.

Η συνήθεια δημιουργεί μία δεύτερη φύση στον άνθρωπο, έχει πει πολλά χρόνια πριν ο αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης.

Δηλαδή να προσθέσουμε εμείς ως άμεσο και πολύ σπουδαίο συμπέρασμα, πως ο άνθρωπος προχωράει κυρίως σύμφωνα με τις συνήθειες του, επειδή ακριβώς πηγαίνει και εκεί που η προσωπική του επίκτητη φύση προστάζει, στα πλαίσια όμως της κυρίαρχης ανθρώπινης φύσης δηλαδή της φύσης του είδους του.

Επίσης υπάρχουν και ψηφοθηρικά πολιτικά συμφέροντα.

Ή γενικότερα συμφέροντα της κατεύθυνσης του να έχει κανείς ακόλουθους αν γίνεται και φανατικούς και με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, εκεί που θέλει ιδιαίτερα πολύ, να τους εξουσιάζει.

Υπάρχουν για παράδειγμα ακόμη και επιτήδειοι άνθρωποι που συντηρούν έναν φανταστικό εχθρό για να συσσωρεύουν και να συσπειρώνουν άλλους ανθρώπους γύρω τους, φανατίζοντάς τους.

Να τους οπαδοποιούν φανατικά δηλαδή και πάντα προς όφελός τους.

Να τους κάνουν φανατικούς οπαδούς τους, είτε για λόγους οικονομικούς, είτε για λόγους θρησκευτικούς, είτε για λόγους πολιτικούς και ψηφοθηρικούς, είτε για λόγους κοινωνικούς, είτε και για λόγους ότι έτσι νομίζουν ότι αισθάνονται απλά καλύτερα οι ίδιοι, εξουσιάζοντάς τους ως αρχηγοί τους.

Έτσι απλά επειδή κάτι τέτοιο αν και στρεβλά τους ευχαριστεί, μη συνειδητοποιώντας το μέγεθος της πολύ μεγάλης ζημιάς που μπορεί να κάνουν στους άλλους ανθρώπους και τις οικογένειές τους.

Ο σύνηθες όμως λόγος της προσπάθειας οπαδοποίησης των ανθρώπων είναι μάλλον οικονομικός και έχει να κάνει με τη διαστρέβλωση τού ενστίκτου τής αυτοσυντήρησης.

Ακόμη και οι προαναφερθέντες πιθανοί λόγοι οπαδοποίησης, έχουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και οικονομικές εκφάνσεις εξάρτησης.

Να πούμε όμως και ότι σύμφωνα με τον Ζίγκμουντ Φρόιντ, τα βαθύτερα κίνητρα για ότι κάνει ένας άνθρωπος, είναι αυτά για την ερωτική προσέλκυση του αντίθετου φύλου.

Έτσι αν δεχτούμε αυτό που λέει ο Φρόιντ ακόμη και όχι εντελώς σίγουρα δεν ισχύει παντελώς, δεδομένου του καθολικού ρόλου του έρωτα στο Σύμπαν και ενός κινήτρου συνειδητοποιημένου από τους  ανθρώπους ή μη, μπορεί γενικά να ισχυριστεί κανείς ότι όταν δεν αφαιρούνται ανθρώπινες ζωές ή και των άλλων έμβιων οντοτήτων με έναν βίαιο τρόπο και όχι για να τραφεί κανείς, καθώς και όχι πολύ έντονες αδικίες είτε οικονομικής φύσεως είτε συναισθηματικής είτε οποιασδήποτε άλλης για τους ίδιους τους ανθρώπους ή και για αυτούς που αλληλοεπιδρούν μαζί τους· μάλλον πως όλα όσα σχετικά με αυτά που μόλις γράψαμε -την οπαδοποίηση δηλαδή – γίνονται στον πλανήτη, τουλάχιστον στη μέση τους τιμή, είναι απλά πταίσματα.

Λέει για τον θρησκευτικό φανατισμό ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος, σε πρόσφατη συνέντευξή του στις 23 Δεκεμβρίου του 2021, στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας τα Νέα:

«Ο θρησκευτικός φανατισμός είναι σαν τα ναρκωτικά.

Η έμμονη ιδέα και ο θρησκευτικός φανατισμός δημιουργούν εξάρτηση σε έναν άνθρωπο

 Και η απεξάρτηση είναι τόσο δύσκολη όσο είναι και από τις ουσίες και από τα ναρκωτικά.

Διότι θωρακίζεσαι σε έναν τρόπο σκέψης που δεν μπορείς εύκολα να τον εκλογικεύσεις.

Δεν θέλεις να δεις την πραγματικότητα.

Μένεις εγκλωβισμένος θεωρώντας με έναν τρόπο στον πνευματικό τομέα, ότι ξεχωρίζω από τους άλλους

 Αυτή είναι η αμαρτία μας.

Είναι ο φαρισαϊσμός που ο Χριστός πολέμησε.

Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κάθε τι νέο το βλέπουν με τρόπο που ξεφεύγει από τα όρια της πίστης.

Μάλιστα κάποιοι Πνευματικοί – Εξομολόγοι ειδωλοποιούν και τον εαυτό τους και τον λόγο τους και δημιουργούν μια σχέση αρχηγού και οπαδών.

Αλλά πάντα χρειάζονται έναν εχθρό, για να διατηρηθεί αυτή η σχέση».

 

Φαίνεται ότι αυτά που λέει ο μητροπολίτης Ιγνάτιος για τον θρησκευτικό φανατισμό, ισχύουν και για άλλους φανατισμούς.

Όπως φανατικά μπορεί να πιστεύουν κάποιοι, ότι υπάρχουν παγκόσμια σχέδια για την υποταγή των ανθρώπων.

Δεν μας λένε όμως αυτοί οι κάποιοι ποιοι οργανώνονται για αυτά τα σχέδια και γιατί να θέλουν να υποτάξουν όλο τον κόσμο.

Πάρα μόνον αναφέρουν κάτι γενικό και αόριστο, όπως ότι απλά συμβαίνει και ότι συμβαίνει γενικά από τους πλούσιους του πλανήτη.

Είναι σχεδόν σίγουρο ότι οι πλούσιοι τού πλανήτη, φοβούνται μήπως κάποια στιγμή απολεσθεί ο πλούτος τους ή και απλά συρρικνωθεί, όμως δεν νομίζουμε ότι οργανώνονται στην εποχή μας με σκοπό την υποταγή, ή το κακό της ανθρωπότητας.

Ίσως ακόμη να οργανώνονται και για το αντίθετο, δηλαδή για το καλό της ή αυτό που νομίζουν καλό της.

Σίγουρα όμως είναι πιο λογικό να πούμε ότι φοβούνται περισσότερο οι πλούσιοι τον απλό λαό από ότι ο απλός λαός τους πλούσιους, μήπως και αυτόν τους τον πλούτο ο ίδιος ο λαός κάποια στιγμή τον απαλλοτριώσει.

Εμείς λέμε ότι μόνο παράφρονες θα ήθελαν να υποτάξουν ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν υπάρχουν παράφρονες, αλλά όμως ότι αυτοί όσο περνάει ο καιρός, τουλάχιστον απομακρύνονται.

Ποτέ δεν έχουν διάρκεια.

Για τους δε δικτάτορες από αυτούς, να πούμε ότι κανένας τους στην ανθρώπινη ιστορία, δεν είχε καν ειρηνικό τέλος.

Βέβαια και οι φοβισμένοι μήπως και χάσουν τα κεκτημένα τους άνθρωποι, είτε πολύ πλούσιοι είναι αυτοί είτε λιγότερο πλούσιοι είναι αυτοί είτε είναι φτωχοί, μπορεί να πράξουν -και συνήθως έτσι πράττουν-  επιθετικά στη διαμόρφωση της κοινωνίας που ανήκουν.

 

Στέλιος Βερναδάκης

 

 

(Βιβλίο Εκδόσεων Γη: «Άνθρωπος Και Δημοκρατία»),

Κεφάλαιο: «Μια Γνώμη Για Τις Παγκόσμιες Συνομωσίες».