Για Το Έγκλημα Στα Τέμπη (Μια Άποψη Των Εκδόσεων Γη)
Απαραίτητα και τούτο δεν αποτελεί απλά μια άποψή μας αλλά κυρίαρχο αίτημα οποιουδήποτε λαού οποιασδήποτε τραγωδίας οπουδήποτε στον κόσμο λαμβάνει χώρα, δεν θα πρέπει ποτέ να γίνει ξανά κάτι που να πλησιάζει έστω και λίγο εκείνο που συνέβη στα Τέμπη.
Για το σκοπό τούτο θα πρέπει οι έχοντες την υποχρέωση να φροντίζουν για την ασφάλεια των πολιτών, υποχρέωση που τους δίνει το δημόσιο αξίωμα που κατέχουν, αν όχι να τιμωρούνται τουλάχιστον σύμφωνα με τους κοινούς για όλους όπως θα έπρεπε να είναι νόμους της δικαιοσύνης μιας χώρας, να θέλουν να απολογηθούν έστω στον λαό που τους εμπιστεύθηκε μια τόσο σημαντική θέση όπως είναι μια θέση που αφορά την ασφάλεια ακόμη και της ίδιας τους της ζωής, της ζωής εκείνων και των παιδιών τους.
Ή ακόμη κι αν δεν θέλουν να απολογηθούν να υποχρεώνονται ή τούτο να αποβαίνει εις βάρος τους, όπως αποβαίνει εις βάρος κάποιου ένα δικαστήριο που γίνεται ενώ έχει ειδοποιηθεί, ερήμην του.
Το μόνιμο επιχείρημα για να μην απολογούνται οι έχοντες δημόσια αξιώματα στον λαό που θα πρέπει να κάνουν ότι μπορούν για εκείνον και την ασφάλειά του, είναι επειδή τον αντιμετωπίζουν ως όχλο και ο όχλος αυτοδικεί και ως όχλος, όπως μπορεί να ισχυρίζονται.
Από τη Βικιπαίδεια έχουμε ότι “ο όχλος είναι άθροισμα ατόμων που παρουσιάζει μια ασταθή, ανορθολογική στάση και απουσία κοινωνικού αυτοέλεγχου. Αποτέλεσμα αυτών των χαρακτηριστικών είναι οι αλόγιστες πράξεις βίας και παράνοιας που συνιστούν κυρίαρχο τρόπο έκφρασής του. Ο όχλος δρα ως ανεξέλεγκτο πλήθος που εμφανίζει τάσεις αναταραχής, προκλήσεως καταστροφών, κλπ. Στην πολιτική ο όρος αποδίδεται σε σύνολο ατόμων (συνήθως ολόκληρος ο λαός) που συσπειρώνονται και δρουν υπό την επίδραση συναισθηματικών παρορμήσεων, χωρίς πολιτική ωριμότητα και αυτοέλεγχο[1].”
Ο κυρίαρχος όμως Ελληνικός λαός βαθιά μέσα του εκτιμάει πολύ έναν άνθρωπο που έκανε κάποιο λάθος και από εκεί και πέρα έκανε το καλύτερο δυνατό για να το διορθώσει και μη δύναται τούτου, του έδωσε τη δυνατότητα αφού τον άκουσε όση ώρα του χρειάστηκε να απολογηθεί, να δικαστεί μάλλον για τους περισσότερους όχι μόνο στη συνείδησή τους αλλά σύμφωνα και με τους νόμους της χώρας τους.
Έτσι φαίνεται ότι θα εκτιμάει περισσότερο τον εαυτό του και ο κάθε υποχρεωμένος από τους νόμους -θέτοντας όμως αρχικά υποψηφιότητα- να φροντίζει για την ασφάλεια των πολιτών, παρά την τραγωδία που μπορεί να γίνει υπαίτιος ως πολιτικός προϊστάμενος.
Οι ζωές που χάνονται δεν γυρίζουν πίσω.
Οι ζωές που χάθηκαν δυστυχώς δεν γυρίζουν πίσω ότι κι αν στην εποχή μας κάνουμε, οπότε ας κάνουμε όλα όσα μπορούμε για να μην υπάρξουν άλλες…
Στέλιος Βερναδάκης
