10 Το Χιούμορ ως Αντίδοτο του Φανατισμού
Ο συμβιβασμός πολλές φορές, δηλαδή η κατανόηση και κατόπιν ο συμβιβασμός και όχι πάντα, η μάλλον καλύτερα η ευέλικτη σκέψη που δημιουργείτε στον άνθρωπο όταν είναι αναγκασμένος να κάνει κάτι και συνάμα εξακολουθεί να ζει και να υπάρχει σύμφωνα με τη φιλοσοφία του ή την καινούργια φιλοσοφία του χωρίς να κάνει έκπτωση στις αρχές του, είναι κάτι το πολύ χρήσιμο για να προχωρήσει ο άνθρωπος.
Τον βοηθάει να βλέπει πιο πλατιά, αλλά και πιο πρακτικά, τα πράγματα.
Όλα αυτά χρειάζεται να προκύπτουν ως ανάγκη να συμπεριληφθεί στη σκέψη του κυρίως η πρακτικότητα και η ευγενική ευρύτητα της κατανόησης των διαφορετικών απόψεων, καθώς και η έκφραση της δημιουργικότητάς του, στην καινούργια ανταποκρινόμενη στα συμβάντα συμπεριφορά του.
Για να μπορεί βέβαια να κατανοεί ουσιαστικά κανείς, κατά τη γνώμη μας χρειάζεται κυρίως να αγαπάει.
Ιδανικά για την πρακτικότητα τής όλης διαμορφωμένης κατάστασης, να μπορεί να βρίσκει τη χρυσή τομή μεταξύ της δικής του αγαποβόλας ιδεολογίας και του τι συμβαίνει στην εποχή του στην πράξη.
Δηλαδή του τι συμβαίνει στην πραγματικότητα του εδώ και του τώρα.
Και να είναι επίσης σίγουρος ότι η συγκεκριμένη χρυσή τομή με τον καιρό, μπορεί και προχωράει.
Φανταστείτε τώρα σε επίπεδο λαών κλίμακα, να κατανοούσαν οι Ισραηλινοί τους Παλαιστίνιους και οι Παλαιστίνιοι τους Ισραηλινούς και τελικά να αποδέχονταν ο ένας λαός τον άλλον και να συμβιβάζονταν και να έλυναν το Παλαιστινιακό, τι ωραία που θα ήταν.
Μιας και αναφερθήκαμε στους Παλαιστίνιους και στους Ισραηλινούς, να πούμε ότι συμβιβασμούς στη ζωή τους δεν κάνουν συνήθως οι φανατικοί άνθρωποι και είναι τόσο άσχημο πράγμα ο φανατισμός.
Για τον φανατισμό που τον είχε ζήσει για τα καλά στην χώρα του ο Άμος Οζ, ο συγχωρεμένος πια φιλειρηνιστής Ισραηλινός συγγραφέας, είχε πει ότι καταστέλλετε «με τη βοήθεια του χιούμορ».
«Πιστεύω πως το χιούμορ είναι αντίδοτο του φανατισμού.
Δεν είδα ποτέ φανατικό άνθρωπο με χιούμορ.
Και δεν γνώρισα άνθρωπο με χιούμορ που έγινε φανατικός».
Ακόμη για το ίδιο θέμα είχε πει ότι:
«Τον φανατικό δεν τον ενδιαφέρει τίποτα.
Αυτός ξέρει όλες τις απαντήσεις και δεν θέλει να ακούει ερωτήσεις.
Δεν έχει ερωτήσεις, ξέρει όλες τις απαντήσεις.
Ο περίεργος που ξέρει πως στον κόσμο υπάρχουν περισσότερες ερωτήσεις από απαντήσεις, δεν μπορεί να είναι φανατικός».
Ακόμη να προσθέσουμε κι εμείς, ότι φανατικός δεν μπορεί να είναι και κάποιος, που για την ίδια ερώτηση, έχει πολλές και διαφορετικές απαντήσεις.
Πολλές και διαφορετικές απαντήσεις, που μπορεί υπό προϋποθέσεις, να ισχύουν όλες.
Στέλιος Βερναδάκης
Κεφάλαιο: “Το Χιούμορ ως Αντίδοτο του Φανατισμού”
Ναός Της Αφαίας, Αίγινα 15 Μαρτίου 2025
