Μη Δημοκρατικός Άνθρωπος Και Κάποιες Από Τις Σχέσεις Του

29    Μη Δημοκρατικός Άνθρωπος Και Κάποιες Από Τις Σχέσεις Του

 

Στο Κεφάλαιο «Η Επιβολή Ως Απλούστερη Και Ευρύτερα Διαδεδομένη Στις Κοινωνίες Μας Αιτία Τού Προβλήματος Του Ρατσισμού», αναφέραμε:

«Η κύρια αιτία τού προβλήματος του ρατσισμού όπως γράψαμε και προηγουμένως, είναι κατά τη γνώμη μας το μίσος γενικά που νιώθει κάποιος άνθρωπος και που υπάρχει η ανάγκη του είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι, κάπου αυτό να διοχετευτεί, κάπως αυτό να εκτονωθεί.

Για αυτό και όλες οι ρατσιστικές ρητορικές, είναι ρητορικές μίσους.

Δηλαδή η πιο βαθιά αιτία τού προβλήματος του ρατσισμού, πάντα κατά τη γνώμη μας, είναι η διάθεση επιβολής των θέλω κάποιων ανθρώπων, στις ζωές κάποιων άλλων ανθρώπων, που καθόλου δεν τα επιθυμούν.

Που καθόλου δεν τα επιθυμούν αλλά οι ρατσιστές-δυνάστες, αποδίδουν κάποιου είδους δικαιοσύνη σε αυτά τα θέλω πάνω τους και έτσι δικαιολογούν απόλυτα τους εαυτούς τους στο να τα επιβάλλουν.

Το μίσος τους δε αυτό πυροδοτεί το πρόβλημα, βοηθώντας τα μάλα στην ανάλογη με την έντασή του βίαιη αυτή επιβολή, εκείνων που επιθυμούν.

Το ουσιαστικό πρόβλημα δηλαδή δεν δημιουργείται από αυτούς που πιστεύουν ότι οι άνθρωποι με διαφορετικά για παράδειγμα φυσικά χαρακτηριστικά είναι ανώτεροι.

Αν πίστευαν εκείνοι απλά ότι είναι ανώτεροι όπως γράψαμε, μπορεί να συμπεριφέρονταν υπεροπτικά εναντίον κάποιων συνανθρώπων τους, αλλά αυτό θα ήταν όλο κι όλο.

Το ουσιαστικό πρόβλημα δημιουργείτε από αυτούς που εξαιτίας αυτών των απόψεων, προσπαθούν να επιβάλλουν και στους υπόλοιπους ανθρώπους τις απόψεις τους ως τρόπο σκέψης, με πράξεις που γεννάει το μίσος τους και ο φανατισμός τους όπου και όποτε είναι περισσότεροι, ενώ δεν τους λείπει καθόλου και η ρητορική.

Τη βίαιη επιβολή των απόψεων τους όμως, συμβαίνει δυστυχώς να θέλουν να επιβάλλουν και κάποιοι από εκείνους που σκέφτονται με έναν τρόπο που συμπεριλαμβάνει ισότιμα θεωρητικά και πρακτικά τις μειονότητες, όχι όμως σε αυτήν την ισοτιμία τους και τους γενικά παραδεκτούς ρατσιστές.»

 

Δεδομένου του μόλις παραπάνω προβλήματος, να γράψουμε μερικά πράγματα για κάποιες από τις σχέσεις των ανθρώπων με κάποια ειδικότερα χαρακτηριστικά.

Όπως γράψαμε, στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι η διάθεση επιβολής των θέλω κάποιων ανθρώπων, στις ζωές κάποιων άλλων ανθρώπων, που καθόλου δεν τα επιθυμούν.

Που καθόλου δεν τα επιθυμούν και ούτε αποδίδουν γενικότερα κάποιου είδους δικαιοσύνη πάνω τους, για να δικαιολογείται να τα ανεχθούν.

Ενώ συνάμα αφορούν ελάχιστα τη ζωή των αυτόκλητων, προσπαθούντων μελλοντικά δυναστών τους και κυρίαρχα τη δική τους ζωή και μόνο.

Αυτόκλητων όσον αφορά τη δυναστική προσπάθεια επιβολής τους, γιατί την πόρτα της στενής τους σχέσης που συνήθως χρειάζεται ως προϋπόθεση για την προσπάθεια επιβολής των θέλω τους, την έχουν ανοίξει από κοινού και μάλλον το λιγότερο ισότιμα.

Το μίσος των αυτόκλητων, προσπαθούντων μελλοντικά δυναστών των ανθρώπων που δεν επιθυμούν στις ζωές τους τα θέλω τους, κάνει το πρόβλημα ουσιαστικό συνάμα και τραγικό.

Συμβαίνει να είναι και τραγικό, επειδή ακριβώς τότε, όταν δηλαδή μισούν, η προσπάθεια επιβολής τους γίνεται απόλυτη προτεραιότητά τους.

Γίνεται απόλυτη προτεραιότητά τους χωρίς να έχουν κανέναν ενδοιασμό που δεν πρόκειται για τη δική τους προσωπική ζωή, αλλά την προσωπική ζωή άλλων ανθρώπων.

Επιπλέον χρησιμοποιούν ίσως και κάθε νόμιμο ή μη νόμιμο μέσω, θεμιτό ή αθέμιτο μέσω, σεβαστό ή ασεβές μέσω, για να πραγματοποιήσουν τις επιβολές τους αυτές.

Το μέτρο για να μην κάνουν κάτι τόσο αρνητικό τότε, το βάζουν κυριολεκτικά μόνο οι ίδιοι.

Και να πούμε ξανά ότι λέγοντας τότε, εννοούμε όταν μισούν ή αν προτιμάτε όταν πραγματικά μισούν.

Συμβαίνουν δυστυχώς στην τραγική τους μορφή αυτά, κυρίως όπου υπάρχουν πολύ στενές σχέσεις βαθιά προβληματικών ανθρώπων, όταν προκύψουν οι κατάλληλες συνθήκες για να εκδηλωθούν.

Από την πλευρά των θυμάτων, συμβαίνουν μάλλον όλα αυτά ως παράπλευρη δυσαρμονία τής εκ φύσεως επιθυμίας τους και της αγάπης τους να συνδέονται, να κοινωνούν και να επικοινωνούν αυθορμήτως, δηλαδή δίχως νομίζουμε καθόλου συνειδητοποιημένες προϋποθέσεις, με όλες τις γύρω τους οντότητες.

Η αγάπη γενικώς δημιουργεί και την απαραίτητη για τούτο το πρόβλημα καλοκάγαθη προαίρεση, ή η καλοκάγαθη προαίρεσή τους δημιουργεί την περίσσεια στον χώρο και στον χρόνο αγάπη τους, ακόμη και για τους ανθρώπους που φανερά τους εχθρεύονται.

 

Η σχέση μεταξύ της αγάπης, της καλής προαίρεσης και του πανάγαθου ή θείου είναι ότι:

«Ενώ η καλή προαίρεση είναι ο δρόμος για να γνωρίσει κανείς από μόνος του την πιο αγαποβόλα και ευγενική δικαιολόγηση ενός αρνητικού γεγονότος, που ως τέτοια μπορεί να καλείται πανάγαθη ή θεία και αντιστρόφως· και αντιστρόφως, δηλαδή και το πόσο δικαιολογούμε κάποιον ή κάτι, προκύπτει από την καλή προαίρεση και την αγάπη που μπορεί να του έχουμε· οι λέξεις και οι πράξεις μας όμως θα μπορούσαν να είναι προστατευτικές για εμάς, δηλαδή όχι ακόμη θεϊκές, ή αν προτιμάτε όχι ακόμη απόλυτα αγαποβόλες ή πανάγαθες.

Ή για να εκφράσουμε προσεγγιστικά το τελευταίο ακόμη καλύτερα, το ζητούμενο στις δικές μας ανθρώπινες λέξεις και πράξεις, είναι να είναι ισάξια αγαποβόλες και για τον εαυτό μας.»

Ηριδανός

 

Το πρώτο τμήμα της παραπάνω άποψης του Ηριδανού, αν το παρατηρήσετε, εμπεριέχει σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια.

Δυστυχώς με τέτοια σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια, πολλοί συμπολίτες μας συμπεριλαμβάνουν στις σκέψεις τους, στα λόγια και στις πράξεις τους, ακόμη και τους αδιαμφισβήτητα κάκιστους δυνάστες τους.

Για εκείνους ακριβώς έχει συμπεριλάβει στην άποψή του, πάντα ο Ηριδανός, το δεύτερο τμήμα της, που ασφαλώς και το προτείνουμε μέχρι ο άνθρωπος να δει και να επιλέξει στη ζωή του κάτι ίσως ακόμη καλύτερο.

Κάτι ίσως ακόμη καλύτερο, που για παράδειγμα να ταιριάζει περισσότερο στην προσωπικότητά του, χωρίς όμως και να κάνει έκπτωση στην αντιληπτική ικανότητα που χρειάζεται για να συμπεριλάβει στον τρόπο αντιμετώπισής του την όλη διαμορφωθείσα κατάσταση.

Συμβαίνουν αυτά τα προβλήματα συνεχίζουμε, όπου υπάρχουν πολύ στενές σχέσεις ανθρώπων, είτε συναισθηματικής φύσεως, είτε εργασιακής φύσεως, είτε οικογενειακής φύσεως, είτε ετερόφυλης ερωτικής φύσεως, ή πιθανότατα και ομοφυλόφιλης ερωτικής φύσεως, είτε ακόμη και «φιλικής» φύσεως, όμως πάντα πολύ στενής φύσεως σχέση και έντονα συναισθηματικής.

Να αναφέρουμε όμως ότι όσον αφορά την εργασία ή τα πολύ μικρά παιδιά, κάποιες φορές η επιβολή εκεί μπορεί να γίνει «αναγκαία».

«Αναγκαία» αν και κατά τη γνώμη μας και πάλι αυτή η «αναγκαιότητα», σε βάθος χρόνου και με κάποια σχετικότητα, θα προκαλέσει περισσότερα προβλήματα.

Περισσότερα προβλήματα από το αν δεν πραγματοποιούταν ο οποιοσδήποτε εξαναγκασμός οποιασδήποτε «αναγκαιότητας».

Οποιασδήποτε αναγκαιότητας, όμως στα αυτονόητα πάντα πλαίσια της διατήρησης της ζωής, της αρτιμέλειας και της υγείας για όλους, πόσο μάλλον των πολύ μικρών παιδιών.

Πρακτικά όμως η οποιαδήποτε επιβολή στις διαπροσωπικές σχέσεις τουλάχιστον των ενηλίκων, συνήθως πραγματοποιείται από τα άσχημα συναισθήματα που νοιώθουν οι αυτόκλητοι, προσπαθούντες δυνάστες των ανθρώπων.

Άσχημα συναισθήματα που όπως γράψαμε, τούτα είναι με διαβαθμίσεις η κακία, η ζήλεια και το μίσος που νοιώθουν για κάποιον οποιονδήποτε συνάνθρωπό τους.

Ουσιαστικά όμως πρόκειται για ένα μίσος και μια κακία που νοιώθουν με διαβαθμίσεις προς τον ίδιο τον εαυτό τους, που εκδηλώνονται αμφότερα από τους ίδιους προς τους γύρω τους μη συνειδητοποιημένα· μάλλον όμως αντιλαμβανόμενα μέσα τους και τα δύο στην κορύφωσή τους, για κάποιον συνήθως ιδιαίτερα ενάρετο άνθρωπο, ως αισθήματα ακατανίκητης ζήλειας.

 

Υπάρχουν βέβαια και άλλοι άνθρωποι που και πάλι μάλλον ασυνείδητα, στρέφουν αυτά τα αρνητικότατα συναισθήματα προς τον ίδιο τους τον εαυτό.

Αυτό έχει ως άμεση συνέπεια, να κάνουν κυρίαρχα κακό μόνο στις ίδιες τις προσωπικότητές τους.

Ισχυριζόμαστε για εκείνους τους ανθρώπους, δηλαδή τους εσωστρεφείς ανθρώπους, πως αναλόγως της διάρκειας και της έντασης των πολύ αρνητικών αυτών συναισθημάτων τους, μπορεί κάποιες φορές να εκδηλωθεί κάποια χρόνια ασθένεια, η οποία πολύ λίγες φορές μπορεί να είναι και άγνωστη ασθένεια ή πολύ σπάνια.

Ή στις πιο ήπιες και συνηθισμένες περιπτώσεις πάντα εκείνων, να εκδηλωθεί μια αλλεργία, ή μόλις μια πρόσκαιρη δυσαρμονία.

Η λύση για να αποφευχθούν όλα αυτά, φαίνεται πως είναι μέσω της εσωστρέφειάς τους, να συνειδητοποιήσουν το ποιοι πραγματικά είναι, πως σκέφτονται και πως πράττουν στη ζωή τους και στη συνέχεια να προσπαθήσουν πολύ να τα αλλάξουν όλα αυτά προς το πολύ καλύτερο, εννοείτε για τις ίδιες τις προσωπικότητές τους και εκείνα που σκέφτονται και πράττουν.

Προς το πολύ καλύτερο για εκείνα που σκέφτονται και πράττουν, δηλαδή αρχικά ισάξια προς το πολύ πιο αγαποβόλο και καλοσυνάτο σε εκείνα που σκέφτονται και πράττουν, όχι μόνο για τους γύρω τους, που έτσι φανερά συμπεριφέρονται ήδη στρέφοντας τα βέλη τους αποκλειστικά και μόνον στους εαυτούς τους, αλλά να προσπαθήσουν πολύ να τα αλλάξουν όλα προς το πολύ πιο αγαποβόλο και καλοσυνάτο και ως προς τους ίδιους τους εαυτούς τους, δηλαδή αγαποβολώντας τους συνεχώς και σε βαθμό από όλες τις απόψεις περίσσιο.

Ιδανικά ως προς το πολύ πιο αγαποβόλο και καλοσυνάτο και ως προς τους ίδιους τους εαυτούς τους, αγαποβολώντας τους συνεχώς και σε βαθμό από όλες τις απόψεις περίσσιο, κάνοντάς τους ουσιαστικό καλό και όχι για παράδειγμα αγαποβολώντας λιγότερο τους γύρω τους, σε σχέση πάντα με εκείνο που ένοιωθαν προηγουμένως για εκείνους, εκδηλώνοντάς τους κιόλας ίσως τη συσσωρευμένη κακία τους, κάνοντάς τους ουσιαστικά κακό αν με εννοείτε.

Όμως αν δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν άμεσα κάτι τέτοιο, γνώμη μας είναι ότι καλύτερα για να εξομαλυνθεί αυτή η κατάσταση που μπορεί να αποβεί και εις βάρος της υγείας τους, οπωσδήποτε όμως κατανοώντας το ίδιο το γεγονός, να στρέψουν την όποια κακία τους όσο περισσότερο μπορούν στους γύρω τους και μόνο στους γύρω τους.

Στη συνέχεια να επεξεργαστούν όλες τις καταστάσεις που προηγούνται και έπονται των πράξεων τους και να γίνουν αληθινοί άνθρωποι, πραγματικοί άνθρωποι, δηλαδή με ανθρωπιά άνθρωποι, ιδανικά όπως το σκεφτόμαστε γνήσια τέκνα της Μητέρας Γης, δηλαδή άνθρωποι μόνο με καλοσύνη.

Εδώ φανερά στο τέλος γράφουμε το απόλυτο ως προς το αποτέλεσμα, μόνο και μόνο για να επιτύχουμε το σχετικό.

Για να επιτύχουμε δηλαδή το όπου φθάσουμε, το οσοδήποτε εν ολίγοις προς τα πάνω φθάσουμε, στον φανερά περιορισμένο χρόνο ζωής που υπάρχουμε.

 

Να πούμε επίσης ότι για εμάς είναι ξεκάθαρο από την εμπειρία μας με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους, πως κατά κανόνα στις εξωστρεφείς διαπροσωπικές σχέσεις, εκείνοι που μπορούν συνειδητά ή ασυνείδητα και μισούν τους συνανθρώπους τους, έχουν στη συνειδητή ή στην ασυνείδητη φιλοσοφία τους ως σκοπό να τους επιβάλλονται, ίσως και σε όλα όσα λένε και κάνουν και όποτε τούτο κι αν μπορούν να το κάνουν.

Είναι βασική προϋπόθεση να μπορούν να τους επιβληθούν ή να νομίζουν ότι μπορούν να τους επιβληθούν, για να το προσπαθήσουν αυτό ή και να το προσπαθούν εσαεί.

Αλλιώς την κακία του χαρακτήρα τους και το μίσος τους, θα τα διοχετεύσουν και θα τα διοχετεύουν αλλού, για όσους πάντα δεν τα στρέφουν προς τον εαυτό τους.

Για να αποκτήσει η συμπεριφορά αυτή και τραγικότητα για κάποιον, αναγκαία προϋπόθεση είναι να τον μισούν ή να τον μισήσουν εις βάθος, που στην ιδιοσυγκρασία τους αυτό μάλλον προκύπτει αφού πρώτα τον έχουν αγαπήσει πολύ, πάντα όμως με τον τρόπο τους.

«Οι κακοί άνθρωποι φθονούν και μισούν. Είναι ο δικός τους τρόπος να θαυμάζουν.»

Βίκτωρ Ουγκώ

 

Συνεχίζουμε όμως με τη με διαβαθμίσεις πιο εκλεπτυσμένη επιβολή, που για εμάς εκείνη ακριβώς διαφοροποιεί ακόμη και τον Δημοκρατικό άνθρωπο, από το Δημοκρατικό Πολίτευμα.

Οι αυτόκλητοι δυνάστες που προσπαθούν και πολύ για αυτό, επειδή κυρίως είναι στην ασυνείδητη φιλοσοφία τους, όποτε μπορούν επιβάλλονται.

Επιβάλλονται όμως με έναν τρόπο κάπως συγκεκαλυμένο για τον έξω κόσμο, ή και για το ίδιο το θύμα τους μέχρι να του φανερωθεί.

Έναν τρόπο που στις εκφάνσεις του είναι πιθανότατα συγκεκαλυμένος και για τον ίδιο τους τον εαυτό, αλλιώς θα τον έκαναν ακόμη περισσότερο κρυφό για τους άλλους στις λεπτομέρειές του.

 

«Όταν καλοπροαίρετα κανείς επισημαίνει σε έναν πονηρό άνθρωπο το πως σκέφτεται για εκείνον από τις πράξεις του, ο ίδιος λόγω της πονηράδας του δεν προσπαθεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης του, αλλά να τον κάνει ακόμη πιο κρυφό για τους γύρω του, δηλαδή ακόμη πιο συγκεκαλυμένο.

Φανερά εδώ τότε οι πιο επικίνδυνοι δεν είναι οι πιο πονηροί δηλαδή είναι και αυτοί, αλλά οι πιο επικίνδυνοι είναι κυρίως οι πονηροί μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι, που είναι και γίνονται στην παραπάνω διαδικασία του κρυψίματος των προθέσεών τους στις πράξεις τους που περιγράψαμε, φανερά πιο έμπειροι.»

Ηριδανός

 

Χρησιμοποιούν δε πλάγια μέσα με ουσιαστικά κάπως κρυψίνους τρόπους λόγων και έργων, τουλάχιστον για τον εκτός από το θύμα τους κόσμο.

Αυτό ίσως να συμβαίνει επειδή βαθιά μέσα τους, καταλαβαίνουν το μεμπτό τού να θέλουν να επιβάλλονται ειδικά σε κάτι που δεν τους αφορά ιδιαίτερα, ή τουλάχιστον δεν τους αφορά περισσότερο από το θύμα τους.

Λειτουργούν όμως έτσι, ξεκάθαρα και για να πετύχουν με περισσότερη βεβαιότητα τους στόχους τους.

Αυτό ακριβώς είναι με διαβαθμίσεις στην κακία του, διαβαθμίσεις ανάλογες με την ακραία ή μη θέση εκείνου του προσώπου, ο μη Ευθύς συνάμα και ο μη Δημοκρατικός Άνθρωπος, που στο παρασκήνιό του επιτυγχάνει συνήθως μόνο πρόσκαιρα τους στόχους του.

Τους επιτυγχάνει δηλαδή μέχρι να γίνει με βεβαιότητα φανερός ο κυρίαρχος προσωπικός του ρόλος και ας ελπίσουμε ότι όταν είτε του επισημανθεί εκείνος ο ρόλος που έχει με τον καιρό αποκτήσει ως άνθρωπος, είτε απλά ο ίδιος καταλάβει με βεβαιότητα πως όλα στη ζωή τελικά φανερώνονται, για κάποιους συνανθρώπους του ακόμη και άμεσα, θα προσπαθήσει πολύ να αλλάξει ως προσωπικότητα.

 

Στέλιος Βερναδάκης

 

 

 

Βιβλίο: “Δημοκρατία Ή Η Φύση Των Ανθρωπίνων Σχέσεων”,

Κεφάλαιο: “Μη Δημοκρατικός Άνθρωπος Και Κάποιες Από Τις Σχέσεις Του”.

 

 

 

 

Η Εικόνα Που Απεικονίζεται Είναι Η Θέα Από Μία Κορυφή Του Κιθαιρώνα Στις 04 Δεκεμβρίου 2022 Και Το Χωριουδάκι Που Διακρίνεται Μόλις Μετά Το Έδαφος Του Όρους, Είναι Οι Περίφημες Και Δοξασμένες Πλαταιές…