Μια Άποψη Των Εκδόσεων Γη: Λογικό Και Παράλογο
Το να κάνει κανείς κακό στον πλησίον του ή και απλούστερα να θέλει μόνο να του κάνει κακό, αυτομάτως κάνει κακό και στην ίδια την προσωπικότητά του δηλαδή τη βλάπτει ποικιλοτρόπως και άρα τούτο να γίνεται συνειδητά κιόλας παρόλο που συμβαίνει, κατά τη γνώμη μας είναι το πλέον παράλογο.
Απεναντίας το να κάνει κανείς καλό στον πλησίον του ή και απλούστερα να θέλει μόνο να του κάνει καλό, όμως πραγματικά να θέλει, αυτομάτως κάνει καλό και στον ίδιο τον εαυτό του δηλαδή τον ευεργετεί ποικιλοτρόπως και άρα τούτο να γίνεται συνειδητά κιόλας, κατά τη γνώμη μας είναι το πλέον λογικό.
Τα δύο ταύτα ισχύουν γιατί αν ισχυριστεί κανείς ότι δεν είναι παράλογο να θέλει να κάνει κακό σε κάποιον άλλον επειδή συμβαίνει, είναι τουλάχιστον παράλογο να βλάπτει συνειδητά έτσι τον εαυτό του.
Δεδομένου πάντα του γεγονότος, ότι η αυτοάμυνα σε όλες τις έμβιες οντότητες της Γης, λαμβάνει χώρα όχι από εκδικητική κακία προς εκείνον που επιδιώκει να τις βλάψει, αλλά από καλοσύνη προς τον εαυτό τους.
Η εκδίκηση πάρα ταύτα δύναται να λειτουργήσει αποτρεπτικά για μελλοντικές τέτοιες εις βάρος τους ενέργειες ή άλλες φορές όμως να εξελιχθεί και σε βεντέτα των εμπλεκόμενων μερών, χρειάζεται όμως να επισημανθεί ότι στο μεγαλείο των ανθρώπων προσμετράτε αυτό ακριβώς.
Προσμετράτε δηλαδή το να μπορούν να μην φοβούνται καθόλου ότι οι γύρω τους μπορούν να τους κάνουν κακό, ή έστω οι πράξεις τους να μην διακατέχονται από εκείνον τον φόβο ή και γενικότερα τον φόβο.
Για τούτο και καλό είναι να αναπτύξουν ατομικά την οξυδέρκειά τους στο να αντιλαμβάνονται, χωρίς πάντα να φοβούνται, έγκαιρα το κακό που δύναται να τους κάνουν και με την ευέλικτη νοημοσύνη τους να το αποφεύγουν.
Σε επίπεδο πόλης-κράτους να γίνουν τόσο ισχυροί όσο ήταν κάποτε ο Μινωικός πολιτισμός που δεν είχε καν τείχη, αλλά μαρτυρείτε ότι γύρω από την Κρήτη περιπολούσε το προϊόν της ανώτατης τεχνολογίας του Ηφαίστου, ο γίγαντας Τάλως.
Ταυτοχρόνως, όμως, να εκπολιτίζουν τους γύρω τους και εκείνοι τους γύρω τους και ούτω καθεξής, στον ειρηνικό δίχως την επίκτητη κακία της σημερινής ανθρωπότητας βίο τους.
Επίσης και γενικότερα η άμυνα όταν δεν επιτρέπει να κάνει κανείς κακό σε κάποιον τρίτο, αν τούτο λαμβάνει χώρα δίχως κακία, τότε εξ ορισμού οι συνέπειες της άμυνας ως προς εκείνον που επιθυμεί να βλάψει κάποιον, δεν του κάνουν στη συνισταμένη τους κακό, όσο πρόσκαιρα ή και με χρόνιο τρόπο φαινομενικά τον βλάψουν.
Κατά αυτόν τον τρόπο ισχυριζόμαστε ότι βλάπτει και η φύση τον άνθρωπο με τις φυσικές συνέπειές τις όπως για παράδειγμα τις χρόνιες ασθένειες ή και γενικότερα τις ασθένειες, είτε τούτες μπορούν να χαρακτηρίζονται πρόσκαιρες είτε χρόνιες.
Δηλαδή τόσο ο αμυνόμενος στο κακό δίχως κακία, όσο και η φύση που από μόνη της δεν έχει διόλου κακία και αμύνεται στο κακό που δεν είναι άλλο από το ενάντιό της, πράττουν έτσι ώστε να αποτρέψουν μεγαλύτερο κακό και για εκείνον που με το κακό που επιδιώκει να κάνει στις πλησίον του άλλες οντότητες, κάνει κακό πρωτίστως στον εαυτό του.
Νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται να γράψουμε ότι το να θέλει να κάνει κανείς καλό στον πλησίον του, αν δεν είναι από μόνο του λογικό να το κάνει, είναι τουλάχιστον λογικό να θέλει έτσι να κάνει καλό στον εαυτό του, όμως το γράφουμε.
Τούτα τα συμπεραίνουμε από την παρατήρηση της φύσης των πραγμάτων, οπότε σύμφωνα με το τελευταίο εκτιμούμε ότι όσο πιο γρήγορα τα συνειδητοποιήσει κανείς, τόσο πιο γρήγορα θα υιοθετήσει συνειδητά και την οπτική τους, που είναι απαραίτητη για να πράττει εκούσια κατά τον επιθυμητό τούτο τρόπο που εκφράζουμε, δηλαδή τουλάχιστον κατ’ εμάς τον λογικό
Στέλιος Βερναδάκης.
Η Φωτογραφία Είναι Από Πεζοπορία Μας Κοντά Στον Αρχαιολογικό Χώρο Της Ραμνούντας Το Σάββατο 22/02/2025, Αμέσως Μετά Από Την Επίσκεψή Μας Σε Εκείνον…
