Πρόκειται για νέο βιβλίο των Εκδόσεων Γη που προέκυψε από το τελευταίο μέρος του βιβλίου μας “Υγεία Και Ασθένεια Στον Άνθρωπο”, κυρίως για να επισημανθεί περισσότερο από πριν εκείνο το τμήμα του.
Τελευταία Έκδοση Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2025.
2 Πρόλογος
Το βιβλίο που ξεκινήσατε να διαβάζετε, αποτελεί συνέχεια του βιβλίου μας «Υγεία Και Ασθένεια Στον Άνθρωπο» και εκείνο, το πρώτο μέρος του μητρικού μας βιβλίου «Αναζητώντας την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα», που τώρα πια στην τελική του όπως προέκυψε μορφή που υπάρχει επισήμως από τις Εκδόσεις μας, αποτελεί την τρίτη του στη σειρά συνέχεια.
Ως συνέχεια του βιβλίου μας «Υγεία Και Ασθένεια Στον Άνθρωπο», δηλαδή ως δεύτερο διακριτό μέρος του μητρικού μας βιβλίου «Αναζητώντας την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα», θα γράψουμε αμέσως μετά στην Εισαγωγή του επιγραμματικώς κάποια πράγματα, που θα πρέπει να έχετε υπόψη σας για την πληρέστερη κατανόησή του.
Να αναφέρουμε ακόμη ότι, διαχωρίσαμε το μέρος αυτό του πρώτου βιβλίου στη σειρά διαβάσματος, από εκείνα που προέκυψαν από το μητρικό μας βιβλίο «Αναζητώντας την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα», δημιουργώντας έτσι ένα καινούργιο βιβλίο, που αποτελεί το δεύτερο διακριτό μέρος του· επειδή εκτιμούμε ότι, θα πρέπει ο κεντρικός ισχυρισμός του για τη γένεση των ασθενειών αρχικώς στον εγκέφαλο, ως πολύ σημαντικός και ρηξικέλευθος ισχυρισμός, να επισημανθεί ιδιαιτέρως.
Να επισημανθεί δηλαδή, αποτελώντας ένα δικό μας καινούργιο και αποκλειστικό βιβλίο.
Να πούμε επίσης κλείνοντας και τον Πρόλογο του βιβλίου, ότι η παραπάνω κεντρική ιδέα για τη γένεση αρχικώς των ασθενειών στον εγκέφαλο, που θέλουμε να επισημάνουμε ιδιαιτέρως σε ένα αποκλειστικό μας βιβλίο, διαφοροποιημένη άποψη από τη μέχρι στιγμής επίσημη ιατρική επιστήμη· βασίζεται σε έναν λόγο, που άκουσα από τον Αργύρη Τσακαλία και τον συγκράτησα αμέσως.
Είπε Κάποτε Ο Σοφός Συγχωρεμένος Πια, Αλλά Παντοτινός Μας Φίλος, Ότι:
«Το 99% Των Ασθενειών Είναι Ασθένειες Του Μυαλού».
Έτσι κι εμείς εκεί κυρίως, στα τρία αυτά πρώτα βιβλία στη σειρά, αναζητούμε τη θεραπεία.
Την αναζητούμε δηλαδή όχι μόνο στα τρία αυτά πρώτα βιβλία στη σειρά, αλλά σε όλα μας τα βιβλία, κυρίως στο ανθρώπινο μυαλό, ακόμη κι αν τούτο δεν είναι πάντα συνεχώς και αδιαλείπτως φανερό.
Όλες οι υπόλοιπες θεραπευτικές μέθοδοί μας, είτε ως προς τη διατήρηση της υγείας του αναγνώστη, είτε και ως προς την επανάκτησή της, έχουν κυρίως επικουρικό χαρακτήρα.
Έχουν κυρίως επικουρικό χαρακτήρα πολλές φορές όμως εξίσου σημαντικό ή αναγκαίο, να συνυπάρχει με εκείνη τη θεραπευτική μέθοδο των εικόνων όπου σας παρουσιάζουμε στο βιβλίο μας «Αναζητώντας Την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα» συνάμα και της φιλοσοφικής της σκέψης, ή αν προτιμάτε της θετικοδημιουργικής της οπτικής γωνίας.
Ή άλλες πάλι φορές ως προϋπόθεση στο να πάμε μόνο στη «θεραπεία» της συνήθους -φαινομενικά αναγκαίας για την εποχή μας- προσωπικά συμφεροντολογικής καταναλωτικά φιλοσοφικής σκέψης· εξασκώντας τη για παράδειγμα στην αντίθετή της απλότητα και την καλοσύνη, καλοσύνη εδώ με την έννοια του προσωπικού συμφέροντος μέσω του συνολικού συμφέροντος.
Ή ίσως κάπως διαφορετικά για την ήδη ανεπτυγμένη και κατά εκεί πιθανή φιλοσοφία κάποιων ανθρώπων, απελευθερώνοντάς τους ακόμη λίγο περισσότερο από την ατομική.
Ουσιαστικά όμως απελευθερώνοντάς τους από όλους, από όλες και από όλα, προϋποθέτοντας όμως στην ελεύθερη πλέον εκείνη ενστερνισμένη φιλοσοφία από οποιονδήποτε την επιθυμεί, την αδιαπραγμάτευτη αγάπη του για όλους, για όλες και για όλα, σε θεωρία και πράξη, συμπεριλαμβάνοντας πάντα σε εκείνη την αγάπη του και τον εαυτό του.
Χωρίς δηλαδή να λέμε και στο ελάχιστο να μην ενδιαφέρεται και να μην υποστηρίζει κανείς και τα προσωπικά του συμφέροντα, απλά εμείς ενδιαφερόμαστε συντριπτικά περισσότερο, επισημαίνοντας όσο μπορούμε πιο συχνά με τα βιβλία μας, για τα πραγματικά του προσωπικά συμφέροντα στη ζωή.
Που κατά τη γνώμη μας εκείνα δεν είναι άλλα, από την ίδια τη ζωή του, την υγεία του σε αυτή, τη χαρά του παρομοίως, την ελευθερία του και τη συνύπαρξή του με τις γύρω του οντότητες, σχηματίζοντας όπως το αντιλαμβανόμαστε αρμονικές κοινότητες.
Τη συνύπαρξή του με τις γύρω του οντότητες σχηματίζοντας όπως το αντιλαμβανόμαστε αρμονικές κοινότητες, κατά τους τρόπους κυρίαρχα που έχουν πρώτη προτεραιότητά τους, τόσο τούτα που μόλις αναφέραμε στην προηγούμενη παράγραφο, όσο και την αδιαπραγμάτευτη αγάπη του για όλους, για όλες και για όλα συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του.
Εν ολίγοις ισχυριζόμαστε ότι, αυτό που προτείνουμε συνολικά στα βιβλία μας, είναι και το πραγματικό του συμφέρον, όχι δηλαδή το πρόσκαιρο ή το φαινομενικό του συμφέρον.
Και Εν Κατακλείδι Ισχυριζόμαστε Επίσης Ότι:
«Όσο πιο πολύ γενναίος μπορεί να είναι κανείς, τόσο πιο πολύ μπορεί και να αγαπάει -αρκεί να στρέψει τη γενναιότητά του κατά εκεί, γνωρίζοντας συνάμα ότι όσο πιο δύσκολοι είναι οι καιροί, τόσο και πιο γενναίος με τον ίδιο ακριβώς τρόπο χρειάζεται να γίνεται- Και,
Όσο πιο πολύ μπορεί και να αγαπάει κανείς, τόσο πιο πολύ χαρούμενος μπορεί και να είναι Και,
Όσο πιο πολύ χαρούμενος μπορεί και να είναι, τόσο πιο πολύ ελεύθερος μπορεί και να αισθάνεται Και,
Όσο πιο πολύ ελεύθερος μπορεί και να αισθάνεται, τόσο πιο πολύ μπορεί και πάλι να αγαπάει Και,
Όσο πιο πολύ μπορεί και πάλι να αγαπάει, τόσο πιο πολύ μπορεί και να αγαπιέται Και,
Όσο πιο πολύ μπορεί και να αγαπιέται, τόσο πιο πολύ γενναίος μπορεί και να γίνεται, συνάμα έτσι μπορεί και να γίνεται και πιο χαρούμενος Και,
Ούτω καθεξής.»
Ηριδανός
Όλα τούτα που ισχυριζόμαστε και περιγράφει μόλις παραπάνω ο Ηριδανός, είναι το αντίθετο του φαύλου κύκλου, δηλαδή αποτελούν συνολικά, άλλον έναν ανθρώπινο ενάρετο κύκλο.
3 Εισαγωγή
«Ου γαρ ευθέως αι νούσοι τοίσιν ανθρώποισιν επιγίγνονται, αλλά κατά μικρόν συλλεγόμεναι αθρόως εκφαίνονται.»
«Διότι οι αρρώστιες δεν παρουσιάζονται στους ανθρώπους ξαφνικά, αλλά συσσωρεύονται βαθμιαία και εκδηλώνονται απότομα.»
Ιπποκράτης, (Περί διαίτης Α),
Νεοελληνική Απόδοση: Φιλολογική Ομάδα Εκδόσεων Κάκτου.
Άλλη Απόδοση: «Διότι οι αρρώστιες δεν δημιουργούνται άμεσα (πιο πριν ο Ιπποκράτης αναφέρει ότι δημιουργούνται από την υπερβολή σε όποια κατεύθυνση κι αν γίνεται), αλλά σιγά-σιγά διαμορφώνονται συλλεγόμενες αθροιστικά και εκδηλώνονται απότομα.»
Το πρώτο στη σειρά από εκείνα που θα πρέπει να αναφερθούν, για να κατανοήσει καλύτερα το βιβλίο που ξεκίνησε να διαβάζει ο αναγνώστης του· είναι το τι εν ολίγοις, αντιπροσωπεύει στη Βιολογία ο όρος Επιγενετική Και Στη Συνέχεια στην ιατρική ορολογία ο όρος Εκθεσίωμα.
«O όρος «επιγενετική» (epigenetics) πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Conrad Waddington το 1942 για να περιγράψει αλλαγές που ΔΕΝ τροποποιούν την αλληλουχία βάσεων του DNA ΑΛΛΑ αλλάζουν τη λειτουργία του.»
«Συνοπτικά, η επιγενετική με την ευρεία έννοια του όρου αποτελεί τη γέφυρα μεταξύ γονοτύπου και φαινοτύπου, τροποποιώντας το τελικό προϊόν του γονιδίου χωρίς αλλαγή της ακολουθίας του DNA, προσφέροντας ένα είδος μεταγραφικού ελέγχου, που ρυθμίζει την έκφραση των γονιδίων.»
«Η επιγενετική, όπως και η γενετική πληροφορία, κληρονομείται, αλλά σε αντίθεση με τη γενετική πληροφορία, είναι αναστρέψιμη (επιγενετική πλαστικότητα) και δύναται να επηρεαστεί από διάφορα ερεθίσματα ή περιβαλλοντικούς παράγοντες.»
Γιώργος Δεδούσης
(Καθηγητής Μοριακής Γενετικής-Διατροφογενετικής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο).
Ο όρος «Εκθεσίωμα» είναι σύνθετη λέξη και προέρχεται από την «Έκθεση» στο περιβάλλον μας και το «Γονιδίωμα».
Κατατοπιστικό για το τι είναι το Εκθεσίωμα, είναι το παρακάτω τμήμα της συνέντευξης του δρος Κωνσταντίνου Λαζαρίδη στο Βήμα-Science στις 23/10/2022, μαζί με την εισαγωγή της από τη δημοσιογράφο της συνέντευξης κα Θεοδώρα Ν. Τσώλη:
«Το 2005 ο δρ Κρίστοφερ Πολ Γουάιλντ πρώην διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού για την Έρευνα στον Καρκίνο (IARC), πρωτοεισήγαγε τον όρο εκθεσίωμα, για την ανάγκη να υπάρξει ένα συμπλήρωμα του γονιδιώματος, το οποίο θα αποτυπώνει τον ρόλο του περιβάλλοντος στον κίνδυνο εμφάνισης νόσων και θα παράσχει την ολοκληρωμένη εικόνα των αιτιών που οδηγούν σε ασθένειες.
Αρχικώς ο όρος χρησιμοποιείτο, για να καταδείξει τη σωρευτική έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες ενός ατόμου, ήδη από την ενδομήτρια ζωή του.
Ο όρος αυτός επαναπροσδιορίστηκε από τους Γκάρι Μίλερ και Ντιν Τζόουνς, προκειμένου να συμπεριλάβει και τη βιολογική απόκριση, στην έκθεση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες.
Είναι σημαντικό ότι σύμφωνα με τον αναθεωρημένο ορισμό του εκθεσιώματος, δεν πρέπει να μετράμε έναν προς έναν όλους τους περιβαλλοντικούς παράγοντες στους οποίους εκτίθεται ένα άτομο, αλλά τη σωρευτική επίδρασή τους στον ανθρώπινο οργανισμό.
Δεν μετρά μόνο η δόση έκθεσης, αλλά η βιολογική επίδραση που έχει ο εκάστοτε παράγοντας στον κάθε άνθρωπο, αφού δύο άνθρωποι που θα εκτεθούν στην ίδια δόση ενός χημικού, δεν θα έχουν και την ίδια βιολογική απόκριση σε αυτό.
«Τα εξωγενή χημικά στα οποία εκτίθεται ο καθένας μας, προέρχονται από πολλές οδούς, όπως ο αέρας, το νερό, οι επιφάνειες, η διατροφή, τα φάρμακα, οι επιλογές του τρόπου ζωής.
Υπάρχουν όμως και ενδογενείς πηγές έκθεσης σε χημικά, όπως οι φλεγμονές, το οξειδωτικό στρες, οι λοιμώξεις, το μικροβίωμα του εντέρου και η γήρανση», εξήγησε ο δρ Λαζαρίδης.
Αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζουμε, με ποια ακριβώς νοσήματα συνδέεται το εκθεσίωμα, ο δρ Λαζαρίδης όμως εκτίμησε ότι:
«Πολλά αυτοάνοσα νοσήματα πιθανότατα έχουν σχέση μαζί του.
Πρέπει επίσης να αναφερθεί, ότι αρκετές μορφές καρκίνου δεν υπήρχαν πριν τη βιομηχανική επανάσταση, γεγονός που λέει πολλά για την επίδραση της έκθεσης σε χημικά στην υγεία.»»
(…)
«Το «σχεδόν ότι κι αν κάνουμε» (σ.σ. Για Να Θεραπευτεί Μια Χρόνια Ασθένεια), το γράφουμε κυρίως επειδή εμπεριέχει τα πολύ σπάνια παραδείγματα πλήρους ίασης θανατηφόρων ασθενειών, που όμως υπάρχουν για την ανθρωπότητα.
Πλήρους ίασης θανατηφόρων ασθενειών όπως ο καρκίνος, με κάποιον τρόπο και κάποια μέθοδο συνήθως εκμεταλλευόμενη και τη φύση, που ακολουθήθηκε μάλλον στις λεπτομέρειές της εξατομικευμένα.
Επίσης εμπεριέχει και την κατά τη γνώμη μας ισχυρότατη ένδειξη, ότι ο άνθρωπος δύναται εξαιρετικά σπανίως θεραπευτικά, να μην έχει όρια.
Αφού μάλλον ή αν προτιμάτε ίσως δεν έχει θεραπευτικά όρια, γιατί να του βάζουμε εκ των προτέρων εμείς;
Η πλήρης ίαση σε αυτές τις πραγματικά πολύ σπάνιες περιπτώσεις φαίνεται ότι εξαρτάται από πάρα πολλούς παράγοντες, που αφορούν κατά τη γνώμη μας κυρίως τον ίδιο τον θεραπευόμενο και τη σχέση του με τον εαυτό του, τη σχέση του με τους άλλους ανθρώπους, τη σχέση του με τα ζώα, με τα φυτά, με τα ανόργανα και γενικά με ολόκληρο το φυσικό και δομημένο περιβάλλον του.
Να πούμε μάλλον καλύτερα, ότι σύμφωνα και με την επιγενετική, όλες οι επίκτητες ασθένειες αναστρέφονται, αφού οφείλονται σε εκείνη και εκείνη αναστρέφεται.
Ίσως ακριβέστερο να ήταν ότι η εξωγενής και η ενδογενής έκθεσή μας σε χημικά, μας πηγαίνει από τη μεριά της ασθένειας· ενώ οι αποτοξινώσεις, το κατάλληλο φυσικό περιβάλλον, ο υγιής τρόπος σκέψης και τρόπος ζωής, η άσκηση και η υγιεινή διατροφή, μας πηγαίνουν προς τη αντίθετη μεριά της ασθένειας, δηλαδή προς εκείνη τη μεριά της Υγείας.
Αν ισχύει τούτο, φαίνεται ότι η συνισταμένη τους, όταν δεν ξεπερνάει εκείνο το όριο από τη μεριά για να προκύψει κάποια χρόνια ασθένεια, ισορροπεί ή το ξεπερνάει από τη μεριά που μας δίνει την Υγεία.
Επίσης όπως σωρευτικά λειτουργεί η έκθεσή μας σε εξωγενή και ενδογενή χημικά, έτσι ισχυριζόμαστε, δηλαδή σωρευτικά με τα χρόνια, λειτουργούν και τα αντίθετά τους, δηλαδή οι αποτοξινώσεις, το κατάλληλο φυσικό περιβάλλον, ο υγιής τρόπος σκέψης και τρόπος ζωής, η άσκηση και η υγιεινή διατροφή.
Για τούτο και η αλλαγή σε όλους εκείνους τους παράγοντες, όπου σύμφωνα με τον αρχαίο Σοφό Ιπποκράτη διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στην αυτοϊαση του οργανισμού που θα γράψουμε παρακάτω· θα πρέπει να γίνεται με τη μεγαλύτερη δυνατή διάρκεια, αν γίνεται και για ολόκληρο το υπόλοιπο της ζωής του, έτσι ώστε να θεραπευτεί κανείς και τούτο, αν προλάβει η σύμφωνα με τα προηγούμενα συνισταμένη υγείας και ασθένειας που αναφέραμε, να γείρει κατά τη διάρκεια της ζωής του προς τη μεριά της Υγείας.
Όπως και να έχει από εκείνα που γράφουμε, το όριο έκθεσης σε χημικά προκειμένου να μην εκδηλωθεί κάποια νόσος στον οργανισμό υπάρχει και η ύπαρξή του φαίνεται ότι είναι κι ένας από τους σπουδαιότερους λόγους που έχει πολύ μεγάλη σημασία στην υγεία η πρόληψη.
Για αυτό και προτρέπουμε σφόδρα τους ανθρώπους, να ασχολούνται γενικώς με παρόμοια βιβλία Υγείας με αυτό που διαβάζετε από τη νεαρή τους κιόλας ηλικία, για να μπορέσουν να αποκτήσουν και την κουλτούρα της πρόληψης στην υγεία το συντομότερο δυνατό.
Χρειάζονται όμως ούτως ή άλλως για τον οργανισμό όλες αυτές οι αλλαγές για τη βελτίωση των παραγόντων τής υγείας του, ακόμη δηλαδή κι αν προκύψει ασθένεια και επειδή οι περισσότερες ασθένειες, είναι με υφέσεις και εξάρσεις.
Επίσης χρειάζονται και εξαιτίας τής πιθανότητας να δημιουργηθούν ακόμη και καινούργιες ασθένειες, με βάση τον προηγούμενο τρόπο ζωής δηλαδή τον παλαιό.»
Κάτι ακόμη που θα πρέπει να γνωρίζει ο Αναγνώστης για την καλύτερη κατανόηση του βιβλίου που ξεκίνησε να διαβάζει, είναι για τους κατά τη γνώμη μας σκοπούς του ανθρώπου όπως εκείνοι ισχυριζόμαστε ότι προκύπτουν από τα αρχέγονα ένστικτά του και που αναφερόμαστε εκτενώς σε αυτούς· που εμείς θεωρούμε θεμελιώδους σημασίας για την καθημερινή πορεία της ζωής του· στο βιβλίο μας «Υγεία Και Φυσικό Δίκαιο».
«Ένστικτο είναι η εγγενής τάση ή ορμή ενός ζωντανού οργανισμού, προς την κατεύθυνση συγκεκριμένων συμπεριφορών ή αντιδράσεων υπό συνθήκες.
Αυτή η τάση προϋπάρχει της μνήμης, που προκύπτει από τη μάθηση και παραμένει αναλλοίωτο χαρακτηριστικό ενός βιολογικού είδους.»
(Βικιπαίδεια).
«Σίγουρα πρωταρχικός σκοπός τού ώριμου γενετήσια ανθρώπου αλλά και ολόκληρου τού ώριμου γενετήσια ζωικού βασιλείου, είναι η ικανοποίηση του ενστίκτου της διαιώνισης του είδους, όταν η διαιώνιση αυτή κινδυνεύει, που λέγεται ότι είναι και το ισχυρότερο ένστικτο για όλα τα έμβια όντα.
Ακόμη σε ατομικό επίπεδο, σκοπός του κάθε ανθρώπου είναι και η ικανοποίηση του ενστίκτου τής αυτοσυντήρησης.
Η επιθυμία για ζωή αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα για κάθε έμβιο ον και από την πρώτη στιγμή της ζωής του ο άνθρωπος, κάνει ότι χρειάζεται και μπορεί, για να επιβιώσει.
Χωρίς τη ζωή για τον άνθρωπο δεν υπάρχουν σε προσωπικό επίπεδο όλα τα άλλα και νομίζουμε ότι αν γίνεται, σκοπός του είναι να ζει και στο διηνεκές.
Αφού εξασφαλιστούν το ένστικτο της διαιώνισης του είδους και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του ανθρώπου, μένει να εξασφαλιστεί και το ένστικτο όπως λέμε εμείς της χαράς, με την έννοια ότι όλοι οι άνθρωποι θέλουν να είναι χαρούμενοι.
Το ένστικτο της χαράς συμπεριλαμβάνει για εμάς και το ερωτικό ένστικτο.
Ακόμη ισχυριζόμαστε ότι την ικανοποίηση του ενστίκτου της χαράς, της ουσιαστικής και με χρονική διάρκεια χαράς, της πραγματικής και στέρεης χαράς στον χώρο και στον χρόνο και όχι μόνο της στιγμιαίας ή πρόσκαιρης χαράς, που μπορεί μελλοντικά και να βλάπτει· θα μπορούσαμε ίσως να την αναλύσουμε βαθύτερα, με τους δύο παρακάτω επιπλέον σκοπούς του ανθρώπου:
Ο ένας, ο πρώτος σε μία τουλάχιστον θνητή ζωή από τους επιπλέον σκοπούς του ανθρώπου, είναι για εμάς να ζήσει, να ευτυχήσει πάνω στον όμορφο πλανήτη μας, μαζί με τους άλλους κατοίκους του, δηλαδή τους άλλους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά και τα ανόργανα, σε πλήρη αρμονία και ποτέ μα ποτέ εις βάρος τους.
Θεωρούμε ακόμη ότι ο άλλος σκοπός του ανθρώπου, ο αείζωος θα μπορούσαμε να πούμε, ή αν προτιμάτε ο μεγαλόπνοος, είναι για εμάς η αέναη ανέλιξή του προς την ατέρμονη τελειότητα.
Οι δύο αυτοί επιπλέον σκοποί του ανθρώπου που μόλις αναφέραμε, αλληλοεπιδρούν και ακόμη είναι αλληλένδετοι, αλληλεξαρτώμενοι, αλληλοσυμπληρούμενοι και συνεχώς και ατερμόνως τελειοποιούμενοι.
Αλληλοεπιδρούν απευθείας, άμεσα, συνεχώς και αδιαλείπτως.
Η αξία τους δε, είναι ανεκτίμητη.
Επιτυγχάνονται κυρίως με την αγάπη που νοιώθει, εκφράζει, δίνει και παίρνει ο ίδιος ο άνθρωπος και η προσωπικότητά του, καθώς ισάξια και με την ελευθερία του να πράττει έτσι ή αλλιώς, για το οτιδήποτε.»
(…)
«Να πούμε ακόμη, ότι αγάπη για εμάς πρακτικά είναι να θέλουμε, να επιδιώκουμε και να προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις για το καλό, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα.
Χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα, εκτός ίσως μοναχά από την πραγματική και με διάρκεια χαρά, που δίδει η ίδια η φύση από μόνη της, όταν σκέφτεται και πράττει κανείς το καλό.
Έχει άμεση σχέση στη ζωή το καλό, με το αίσθημα της χαράς με διάρκεια.
Το καλό και η χαρά αλληλοεπιδρούν και είναι έννοιες, αλληλένδετες και αλληλεξαρτώμενες.
Αλληλοεπιδρούν απευθείας, άμεσα, συνεχώς και αδιαλείπτως.
Ως καλό εννοούμε, οτιδήποτε βοηθάει ή δεν εμποδίζει συνολικά, όλους τους σκοπούς του ανθρώπου όπως πάντα τους περιγράψαμε· με την προϋπόθεση ότι αυτό συμβαίνει κυρίαρχα και κατά προτεραιότητα, υπό το πρίσμα τής επιθυμίας του ενστίκτου τής ουσιαστικής και με χρονική διάρκεια χαράς -της πραγματικής δηλαδή και στέρεης χαράς στον χώρο και στον χρόνο- και καθόλου ίσως της πρόσκαιρης χαράς· που μπορεί μελλοντικά και να βλάπτει.
Δηλαδή συμβαίνει κυρίαρχα και κατά προτεραιότητα, υπό το πρίσμα των σκοπών της ανέλιξης και της ευτυχίας του συνόλου των ανθρώπων, ακόμη καλύτερα και του συνόλου όλων των οντοτήτων της Γης, συμπεριλαμβανομένης και της προσωπικότητας του ανθρώπου, που θεωρείτε ότι πράττει το καλό.
Το ξαναγράψαμε, έχει άμεση σχέση το καλό με το αίσθημα της πραγματικής και στέρεης χαράς, δηλαδή πρακτικά της χαράς με διάρκεια στον χώρο και στον χρόνο.
Το αντίθετο του καλού είναι για εμάς οτιδήποτε εμποδίζει τους σκοπούς του ανθρώπου, όπως πάντα τους περιγράψαμε.
Ελευθερία για εμάς είναι, να μην επεμβαίνει κανείς, είτε ατομικά, είτε ομαδικά, στην ελεύθερη βούληση των συνανθρώπων του.
Χρειάζονται όσο το δυνατόν περισσότερο στο φυσικό μας κόσμο ορατό και αόρατο, τόσο η αγάπη όσο και η ελευθερία.»
(Από Το Βιβλίο Μας «Υγεία Και Φυσικό Δίκαιο»).
4 Η Γένεση Των Δυσλειτουργιών Του Ανθρώπινου Οργανισμού
«Υγεία είναι η φυσική λειτουργία του οργανισμού.
Είναι δηλαδή η λειτουργία τού οργανισμού, που προέρχεται από τη φύση και που βρίσκεται σε συμφωνία με αυτή.
Το φυσικό είναι πάντα αυθόρμητο.»
Ηριδανός
Η μη φυσιολογική λειτουργία τού ανθρώπινου οργανισμού, δηλαδή η λειτουργία του που δεν βρίσκεται σε συμφωνία με τη φύση, με λίγα λόγια η ασθένεια· έχει πάντα κάποιο αίτιο.
Στόχος είναι να βρούμε αυτό το αίτιο και να το εξαφανίσουμε.
Εξαφανίζοντας το αίτιο, εξαφανίζεται και το αποτέλεσμα.
Έτσι απλά, ίσως και δίχως όρια.
Ίσως και δίχως όρια, ειδικά όταν δύναται να εξαφανιστεί εντελώς το αίτιο, δηλαδή εν τη γενέσει του.»
Ηριδανός
Οι επίκτητες τουλάχιστον ασθένειες που δεν οφείλονται αποκλειστικά σε κακώσεις, εγκαύματα, ή σωρευτική έκθεση τού οργανισμού σε εξωγενή βλαβερά χημικά και ακτινοβολίες, ισχυριζόμαστε ότι είναι ασθένειες του μυαλού, ή τουλάχιστον αρχικώς του μυαλού.
Όμως κι αυτές οι ασθένειες που εξαιρέσαμε μόλις προηγουμένως, το μυαλό έχει ξεκάθαρα για εμάς τη δυνατότητα να τις προλαμβάνει.
Μπορεί να τις προλαμβάνει κάνοντας ανώτερες σκέψεις και πράξεις, που μπορεί και πραγματοποιεί τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τους άλλους ανθρώπους και που θα μιλήσουμε εκτενώς για αυτές, στο κεφάλαιο που αφορά το Φυσικό Δίκαιο.
(σ.σ. Το κεφάλαιο τούτο, υπάρχει πλέον μόνο στο βιβλίο μας «Υγεία Και Φυσικό Δίκαιο».)
Επίσης ακόμη και αυτές οι ασθένειες, είναι αλληλένδετες με τον τρόπο σκέψης του ανθρώπου.
Ο τρόπος σκέψης επηρεάζει τον τρόπο ζωής.
Επηρεάζει δηλαδή τις επιλογές τού ανθρώπου και την επικινδυνότητά τους, τουλάχιστον στο να προκύψουν κακώσεις, εγκαύματα και έκθεσή του σε εξωγενή βλαβερά χημικά και ακτινοβολίες.
Επίσης όχι μόνο ο τρόπος σκέψης επηρεάζει τις ασθένειες, άλλα και οι ίδιες οι ασθένειες με τη σειρά τους, επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης.
Η μία κατάσταση του οργανισμού, αναζητάει την άλλη αμφίδρομα.
Είτε η κατάσταση αυτή είναι Υγείας, είτε είναι ασθένειας.
Με απλό λόγο:
Εκεί που κυρίως «κοιτάζει» το μυαλό στη σκέψη του, εκεί τείνει να «πηγαίνει» και ολόκληρο το σώμα.
Και εκεί που «πηγαίνει» ολόκληρο το σώμα, με παρόμοιο τρόπο τείνει να σκέφτεται και το μυαλό, ή τουλάχιστον σε κάποιες πτυχές του, καθώς και μάλλον στη συνισταμένη των πτυχών του αυτών.
Γράφουμε «ή τουλάχιστον σε κάποιες πτυχές του», επειδή το μυαλό στη σκέψη του, έχει πολύ μεγάλη ελευθερία.
Τούτο ως γεγονός επιτρέπει στον οργανισμό διαμορφώνοντας σε βάθος τη σκέψη του, να αλλάξει και το εκεί που πηγαίνει ολόκληρο το σώμα, με τον ίδιο τρόπο που περιγράφουμε παρακάτω στο κεφάλαιο «Ο Εαυτός».
(σ.σ. Το κεφάλαιο «Ο Εαυτός» με τα υποκεφάλαιά του, υπάρχει πια μόνο στο τελικό απομειωμένο βιβλίο των Εκδόσεων Γη «Αναζητώντας Την Υγεία, Τη χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα».
Δηλαδή πια όχι υποκεφάλαια του κεφαλαίου «Ο Εαυτός», αλλά ακέραια πρώτα κεφάλαια του παραπάνω βιβλίου.)
Συνεχίζοντας ισχυριζόμαστε πως σε έναν βαθμό, οι επίκτητες χρόνιες ασθένειες γεννιούνται στο μυαλό, ή τουλάχιστον πρωτοεμφανίζονται εκεί.
Κατόπιν επειδή είναι πολύ έντονη η επίδρασή τού μυαλού στο σώμα, αργά αλλά σταθερά αποκτούν παρατηρήσιμη και χειροπιαστή μορφή και στο υπόλοιπο σώμα.
Δηλαδή με τον καιρό γίνεται μία απεικόνιση της ασθένειας, που γεννήθηκε στο μυαλό· ή αν προτιμάτε της δυσαρμονίας τού μυαλού, ή θα μπορούσαμε να πούμε του «κόμπου» στις πληροφορίες και την επεξεργασία τους στο νευρωνικό δίκτυό του· με μετρήσιμο όμως παρατηρήσιμο και χειροπιαστό τρόπο, ως σύμπτωμα και στο υπόλοιπο σώμα.
Από τη Βικιπαίδεια έχουμε:
«Νευρωνικό δίκτυο ονομάζεται ένα κύκλωμα διασυνδεδεμένων νευρώνων, πρόκειται για ένα τμήμα νευρικού ιστού.
Ο νευρικός ιστός αποτελεί τη βάση του νευρικού συστήματος, το οποίο αποτελεί το σύστημα επικοινωνίας τού σώματος.
Ο νευρικός ιστός αποτελείται από κύτταρα, που αντιδρούν σε ερεθίσματα και μεταβιβάζουν μηνύματα, με τη μεταφορά ηλεκτρικών σημάτων.
Τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου επεξεργάζονται κιόλας τις επικοινωνούντες πληροφορίες.
Οι νευρώνες είναι τα νευρικά κύτταρα.
Αποτελούνται από το σώμα, τον νευράξονα και τους δενδρίτες.
Ο κάθε νευρώνας έχει πολλούς δενδρίτες με πολλές διακλαδώσεις.
Αυτές οι δομές αποτελούν το δίκτυο, με το οποίο ο νευρώνας προσλαμβάνει σήματα από άλλα κύτταρα.
Τα κύματα αυτά φτάνουν στους δενδρίτες τού κάθε νευρικού κυττάρου, από νευρίτες (έναν ή περισσότερους) άλλων νευρικών κυττάρων.
Με τον τρόπο αυτό συνδέονται, διακλαδίζονται και συνεργάζονται μεταξύ τους τα νευρικά κύτταρα, κατά ομάδες, για να επιτελέσουν το σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν, τη διάδοση των ερεθισμάτων από την περιφέρεια προς το κέντρο (εγκέφαλο) και το αντίστροφο.
Στην άκρη των δενδριτών βρίσκονται τα προσυναπτικά κομβία και οι συνάψεις και από εκεί το κύτταρο λαμβάνει ή μεταδίδει τα σήματα.
Τόσο ο νευράξονας όσο και οι δενδρίτες έχουν τυπικό μέγεθος γύρω στο 1 μm, ενώ το Σώμα είναι γύρω στα 25 μm, όχι πολύ μεγαλύτερο από τον πυρήνα που περιέχει.
Ο νευράξονας ενός κινητικού νευρώνα μπορεί να είναι μεγαλύτερος από 1 μέτρο σε μήκος, συνδέοντας για παράδειγμα τη βάση της σπονδυλικής στήλης με τα δάχτυλα των ποδιών.
Ο αριθμός των νευρικών κυττάρων είναι τεράστιος και είναι αδύνατο να μετρηθεί, ούτε να υπολογιστεί ακριβώς.
Οι παλαιοί ανατόμοι είχαν υπολογίσει ότι στον ανθρώπινο εγκέφαλο, υπάρχουν δύο τρισεκατομμύρια νευρώνες.
Νευρώνες τού φλοιού τού εγκεφάλου των θηλαστικών όπως τα Purkinje κύτταρα, έχουν πάνω από 1000 δενδριτικές απολήξεις έκαστος, πράγμα που τους επιτρέπει να επικοινωνούν ταυτόχρονα, με δεκάδες χιλιάδες νευρικά κύτταρα.»
Αυτό που περιγράψαμε προηγουμένως, ότι συμβαίνει για τις επίκτητες χρόνιες ασθένειες, θα μπορούσαμε να πούμε ότι συμβαίνει πρακτικά, διότι ο «κόμπος» στο νευρωνικό δίκτυο του μυαλού που αναφέραμε· μέσω της σκέψης επηρεάζει τις επιλογές τού ανθρώπου, που τον εκθέτουν και σε ενδογενή βλαβερά χημικά, εκτός από εξωγενή.
Ενδογενή βλαβερά χημικά όπως για παράδειγμα οι ορμόνες που εκκρίνει ο οργανισμός όταν στη ζωή του κυριαρχεί το άγχος, η στεναχώρια, ο φόβος, η τοξικότητα, καίρια όμως για τον οργανισμό όταν εκείνα κυριαρχούν με πολύ μεγάλη διάρκεια, όχι δηλαδή όταν κυριαρχούν μόνο με πρόσκαιρη χρονική διάρκεια.
Ακόμη το πρόβλημα τής χειροπιαστής ασθένειας από τον «κόμπο» στο νευρωνικό δίκτυο του μυαλού δημιουργείται κι επειδή, μόλις λαμβάνει χώρα αυτός, κάτι στη συνέχεια δεν λειτουργεί αρμονικά και εσωτερικά για τον οργανισμό.
Η εσωτερική αυτή δυσαρμονία σε βάθος χρόνου, δύναται δυστυχώς να δώσει μετρήσιμα πλέον αποτελέσματα και στο υπόλοιπο σώμα, ως σύμπτωμα κάποιας σχετικής με τον «κόμπο» ασθένειας.
Αυτό συμβαίνει κιόλας, επειδή αν ο κόμπος στο νευρωνικό δίκτυο του μυαλού δεν αντιμετωπισθεί εγκαίρως, μπορεί να λειτουργήσει με τρόπο δυσαρμονικό και σωρευτικό στον οργανισμό και για άλλα γεγονότα που θα προκύψουν.
Δηλαδή αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα ο «κόμπος» στο νευρωνικό δίκτυο του μυαλού, ισχύει κι εδώ το περίφημο ρητό τού αρχαίου Σοφού Σοφοκλή:
«Ενός κακού, μύρια έπονται».
Από την άλλη όμως μεριά θεραπεύοντας με τον ίδιο τρόπο, μπορεί και ισχύει σε αντίστροφη αντιστοιχία και το ρητό:
«Ενός καλού μύρια έπονται».
Που να γράψουμε αστειευόμενοι, ότι μπορούμε και διεκδικούμε τη μητρότητα.
Ισχυριζόμαστε ότι οι ασθένειες στην απαρχή τους, ή παράλληλα και με άλλα αίτια, οφείλονται σε κάποια ή κάποιες ιδέες,, που αποκτάει ο άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του.
Τις αποκτάει από την αλληλεπίδραση του εαυτού του και του περιβάλλοντός του, φυσικού και δομημένου περιβάλλοντός του, συμπεριλαμβάνοντας πάντα σε αυτό και τους άλλους ανθρώπους.
Φυσικό Περιβάλλον είναι ολόκληρη η έμβια και η άβια ύλη, που υπάρχει με φυσικό τρόπο στο Σύμπαν.
Δηλαδή στο Φυσικό Περιβάλλον τής Γης συμπεριλαμβάνονται οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά, ο αέρας, η θάλασσα, τα βουνά, τα φαράγγια, τα ποτάμια, οι λίμνες, οι βροχές, τα χιόνια, το φως τού ήλιου, τα σύννεφα, οι βράχοι, η υγρασία, η ζέστη, η δροσιά, το κρύο και τόσα άλλα πανέμορφα πράγματα του πλανήτη.
Δομημένο Περιβάλλον είναι το τεχνητό περιβάλλον, ή αν προτιμάτε το ανθρωπογενές.
Στο ανθρωπογενές περιβάλλον συμπεριλαμβάνουμε και το πολιτιστικό, το φιλοσοφικό, το εκπαιδευτικό, το άυλο εικονικό περιβάλλον και γενικότερα οτιδήποτε έχει παραχθεί από το είδος μας, στο διάβα των αιώνων.
Οι ασθένειες συνεχίζουμε, οφείλονται όχι μόνο σε αυστηρά δικές του πεποιθήσεις, αλλά και σε άλλες ιδέες άλλων ανθρώπων, καθώς και έννοιες και γεγονότα και εκείνων, που όμως δεν μπόρεσε να επεξεργαστεί και να αντιμετωπίσει με επιτυχία.
Δηλαδή και εν ολίγοις, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σε αυτά αντιμετωπίζοντάς τα, καταλλήλως για την υγεία του.
Τα αποτελέσματά τους ως συμπτώματα ασθένειας και στο υπόλοιπο σώμα, δύναται να πάρουν αρκετό καιρό, ίσως και χρόνια.
Και αυτό γιατί αυτή η δυσαρμονική κατάσταση για το μυαλό, καθώς και η επέκταση της στον υπόλοιπο οργανισμό, πραγματοποιείται αναπτυσσόμενα λίγο-λίγο και σωρευτικά.
Θα μπορούσαμε τον «κόμπο» στο νευρωνικό δίκτυο του μυαλού, που αναφέρουμε, να τον παρομοιάσουμε με μια μικρή αρχική μπαλίτσα χιονιού, που όμως με τα χρόνια μπορεί να καταλήξει σε ολόκληρη χιονοστιβάδα.
Σκοπός μας είναι να ανατείλει ο ήλιος στη σκέψη, που έστω στο ζενίθ του την αρχική αυτή μπαλίτσα χιονιού, θα μπορέσει να τη λιώσει και μόνο στην υποψία τής δημιουργίας της.
Όμως και από την άλλη μεριά, αυτές οι εξωτερικές ιδέες, οι έννοιες και τα γεγονότα που δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί αντιμετωπίζοντάς τις, καταλλήλως για την υγεία του ο άνθρωπος· δημιουργούν κάποιες εντυπώσεις στο μυαλό του για τον ίδιο και για τον κόσμο, μάλλον όχι σωστές, ή αν προτιμάτε μάλλον όχι ακριβείς.
Εντυπώσεις ειδικές ή γενικές.
Όλα αυτά λειτουργούν αμφίδρομα.
Η αλληλεπίδραση τού ανθρώπου με το περιβάλλον του και τον περίγυρό του, έχει πάντα αντίκτυπο στο μυαλό του και μάλιστα άμεσο και αμφίδρομο.
Οι αισθήσεις μας στο μυαλό απευθύνονται.
Εκεί επεξεργάζονται όλα.
Εκεί επεξεργάζονται όλα, πριν να δοθούν οι οδηγίες από το μυαλό στον οργανισμό για την αρμονική λειτουργία του, δηλαδή για την Υγιή λειτουργία του, ή να δοθούν οι οδηγίες για την παρουσίαση κάποιου συμπτώματος, σχετικής με τον «κόμπο» στο νευρωνικό δίκτυο του μυαλού, ασθένειας.
Όμως ο αρχαίος Σοφός Ιπποκράτης είχε πει:
«Τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο άρρωστος, δεν είναι αρρώστια, αλλά τα μέσα με τα οποία αμύνεται το σώμα κατά της αρρώστιας».
Ιπποκράτης
Όσο κι αν φαίνεται παράξενο το παραπάνω απόφθεγμα του αρχαίου Σοφού Ιατρού Ιπποκράτη· να πούμε μόνον ότι οι κινήσεις που πραγματοποιούν με τα χέρια τους, ίσως και με τα πόδια τους, κάποια για παράδειγμα παιδιά με αυτισμό· φαίνεται ότι τουλάχιστον για τα ίδια, μπορούν και λειτουργούν θεραπευτικά.
Τα συμπτώματα εκφραζόμενα αποτελούν τουλάχιστον μέρος της εκτόνωσης της δυσαρμονίας, που έχει η ίδια η ασθένεια, για να δημιουργηθεί και να εξακολουθεί να υπάρχει· αν κάποιες πολύ λίγες φορές, δεν αποτελούν και μέρος της άμυνας του οργανισμού του προς αυτήν, με άμεσο σκοπό του να τη θεραπεύσουν.
Αν κάποιες πολύ λίγες φορές δεν αποτελούν και μέρος της άμυνας του οργανισμού του προς αυτήν, με άμεσο σκοπό του να τη θεραπεύσουν· όπως όταν για παράδειγμα συμβαίνει αυτό κάθε φορά που βήχουμε ή φτερνιζόμαστε· επειδή το τράνταγμα που πραγματοποιείται τότε στον οργανισμό μας, κινητοποιεί τη λέμφο μας, που αποτελεί βασικό τμήμα τού ανοσοποιητικού μας συστήματος.
Ή αν προτιμάτε συνεχίζουμε, από την αλληλεπίδραση τού ανθρώπου με το περιβάλλον και τον περίγυρό του, δημιουργούνται αποτυπώματα στο μυαλό του ακόμη και για τα πιο απλά και συνηθισμένα συμβάντα, που θα πρέπει να επεξεργαστεί και να ανταποκριθεί αντιμετωπίζοντάς τα, ο ίδιος ο άνθρωπος, με επιτυχία.
Την έχει αυτή τη δυνατότητα, να ανταποκριθεί δηλαδή αντιμετωπίζοντάς τα με επιτυχία, επειδή ακριβώς όλες οι ασθένειες γεννιούνται αρχικά νοητικώς στο μυαλό του, ή δημιουργούνται εκεί παραλλήλως και με άλλα αίτια και νοητικώς ο άνθρωπος έχει απεριόριστες δυνατότητες.
Εδώ να ξαναπούμε, κλείνοντας αυτή τη φορά το κεφάλαιο «Η Γένεση Των Δυσλειτουργιών Του Ανθρώπινου Οργανισμού», ότι η κεντρική ιδέα του βιβλίου που διαβάζεται τώρα, διαφοροποιημένη από τη μέχρι στιγμής επίσημη ιατρική, βασίζεται σε έναν λόγο που άκουσα από τον Αργύρη Τσακαλία και τον συγκράτησα αμέσως.
Είπε Κάποτε Ο Σοφός, Συγχωρεμένος Πια, Αλλά Παντοτινός Μας Φίλος Αργύρης, Ότι:
«Το 99% των ασθενειών είναι ασθένειες του μυαλού».
Να γράψουμε συμπληρώνοντας, αλλά όχι και τόσο εύκολα να μπορέσει να συγκρατηθεί στη μνήμη, όπως το παραπάνω συνθηματικό απόφθεγμα· ότι αυτό που φαίνεται να εκφράζει καλύτερα την όλη κατάσταση, είναι το εξής:
Οι επίκτητες ασθένειες φαίνεται ότι συλλαμβάνονται, επωάζονται, εκκολάπτονται και τελικώς γεννιούνται στην απαρχή τους στο μυαλό, από την επεξεργασία τού περιβάλλοντος -φυσικού και δομημένου– και του εαυτού από αυτό.
Σκεπτόμενοι παρόμοια:
Οι κληρονομημένες ασθένειες θα πρέπει με την ίδια διαδικασία, να γεννήθηκαν στο μυαλό των προγόνων μας, όταν ζούσαν, έως επτά γενεές πριν.
Υπό αυτήν τουλάχιστον την έννοια, αν είχαμε τον χρόνο, να θεραπεύσουμε επτά γενεών επεξεργασία του περιβάλλοντος από το μυαλό, καθώς και τη μέθοδο που η δικιά μας -δηλαδή πρωταρχικώς του Αργύρη Τσακαλία μέθοδος- σχετίζεται με τις φυσικές, όμορφες, νοερές εικόνες· όλες οι ασθένειες θα ήταν αντιστρεπτές.
Τη μέθοδο αυτή που χαρακτηρίσαμε προηγουμένως ως δικιά μας μέθοδο, δηλαδή του Αργύρη Τσακαλία μέθοδο, μπορείτε να τη βρείτε τόσο στο αρχικό μητρικό μας βιβλίο «Αναζητώντας Την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα», όσο και στο απομειωμένο του, δηλαδή σε εκείνο που τελικά απόμεινε από το αρχικό.
Η μέθοδος αυτή όμως, είτε διαβαστεί από το αρχικό μητρικό βιβλίο «Αναζητώντας Την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα», είτε από το ομότιτλο απομειωμένο του βιβλίο, που προφανώς και το δεύτερο ως πολύ μικρότερο βιβλίο του πρώτου -αλλά και πιο επεξεργασμένου- προτείνουμε· θα πρέπει για να γίνει πλήρως κατανοητή, να διαβαστεί μάλλον ολόκληρο το βιβλίο που σας αναφέρουμε.
Που όμως και πάλι όσον αφορά το να διαβαστεί ολόκληρο το αναφερόμενο βιβλίο, το ίδιο δεν είναι καθόλου μεγάλο σε όγκο.
Καλή σας ανάγνωση…
Σας βάζουμε και την Έκδοση του Δεκεμβρίου του 2023 του Μητρικού Βιβλίου Που Προέκυψαν 8 Αυτόνομα Νέα Βιβλία και που μέσα σε εκείνα είναι και το “Οι Επίκτητες Ασθένειες Εν Τη Γενέσει Τους”, επειδή υπάρχουν πράγματα εκεί που πρώτη φορά γράφτηκαν και χρησιμοποιήθηκαν χωρίς την παραμικρή αναφορά από άλλους.
Στέλιος Βερναδάκης
