1. Αρχική
  2. /
  3. Πεζοπορίες
  4. /
  5. Ανατολικό Μαίναλο – Καταφύγιο, Σαββατοκύριακο 16-17/09/2023 με τον Προεδρικό Ορειβατικό Σύλλογο (ΠΟΣ)

Ανατολικό Μαίναλο – Καταφύγιο, Σαββατοκύριακο 16-17/09/2023 με τον Προεδρικό Ορειβατικό Σύλλογο (ΠΟΣ)

0
41

Λίγα λόγια, με μια μικρή περικοπή, από αυτά που έγραψα στην παρέα μας, τον ΠΟΣ, στο viber, για την εκδρομή του περασμένου Σαββατοκύριακου στο ανατολικό Μαίναλο.

Το ραντεβού ήταν στις 08:00 το πρωί, του Σαββάτου, 16/09/2023, στο ΣΕΟ του Άσπρου Πύργου, ή σε μία λέξη, όπως συνηθίζεται, του Ασπρόπυργου.
Ήμασταν εκείνο το πρωινό εννέα (9) και το μεσημέρι θα ερχόταν κατευθείαν στο καταφύγιο του Μαινάλου κι ο δέκατος, ο Ανδρέας, με αξιοσημείωτη συνεισφορά την επόμενη ημέρα στο δύσκολο και ασαφές -σε έναν βαθμό- μονοπάτι της Κυριακής.
Εκεί οδηγούσε μπροστά ο Στέλιος(επίτιμος) και μας πήγαινε από τα πιο ήπια μέρη, όσο δηλαδή το δυνατόν.
Ο Δημήτρης και στο τέλος ο Διονύσης ως οδηγοί, σταθερές αξίες.
Στον Ασπρόπυργο το πρωί του Σαββάτου ήμασταν οι:
Νάνσυ και Ροζιέ, Βέρα και Δημήτρης, Βαγγέλης και Στέλιος(Βέρνι) 😂, Διονύσης, Κώστας, Στέλιος(επίτιμος).
Φτάσαμε κατά τις 10:00 το πρωί στο Λεβίδι, ήπιαμε έναν καφέ, και κατά τις 11:00 κινήσαμε από εκεί πεζοπορώντας, να ανέβουμε στο καταφύγιο.
Όλη η διαδρομή πανέμορφη και μέσα στα έλατα, η διάθεση της παρέας πολύ καλή και η Νάνσυ με τον Ροζιέ, όπως αποδείχθηκε έως το τέλος της εκδρομής, στα καλύτερά τους -τουλάχιστον από φυσική κατάσταση.
Φτάσαμε στο καταφύγιο λίγο μετά τις 14:00 από όσο θυμάμαι.
Ωραίο και πεντακάθαρο καταφύγιο.
Ο Άρης ο καταφυγιάς εξαιρετικό παιδί, ενώ συνάμα ενθουσιώδης με τον ρόλο του και πολύ εξυπηρετικός.
Ο καλύτερος καταφυγιάς νομίζω, που έχουμε συναντήσει μέχρι στιγμής.
Είχε και φανέλες, καθώς και ζακέτες με την επιγραφή “Ελεύθερα Βουνά Χωρίς Αιολικά”.
Έβγαζε και φωτογραφίες, ολοκληρωμένα την παρέα μας, από δική του πρωτοβουλία.
Τις συνεννοήσεις μαζί του από την Αθήνα για να πάμε, τις είχε κάνει όλες ο επίτιμος και, τον σχεδιασμό της εκδρομής γενικότερα, ο Διονύσης και ο Δημήτρης.
Στο καταφύγιο καθίσαμε και ήπιαμε λίγες μπύρες περιμένοντας τον Ανδρέα να φτάσει και να μας βρει απευθείας εκεί, μεταφέροντας τις σκηνές και ότι βαρύτερο εξοπλισμό είχαμε και δεν θέλαμε να φορτωθούμε με τα πόδια από το Λεβίδι.
Ο Ανδρέας εργάζεται και τα Σάββατα για αυτό ήρθε μόνος του πιο μεσημέρι.
Έφτασε, ήπιε και αυτός τις μπυρούλες του, που σημειωτέων, είχε και για εμένα μπύρες αμόλυβδες, όπως τις λέει ο Δημήτρης, δηλαδή, δίχως αλκοόλ, στήσαμε τις σκηνές και κατά τις 16:30, ξεκινήσαμε για την διπλανή κορυφή της Οστρακίνας.
Ανεβήκαμε· τα παιδιά κάνανε χαβαλέ κι εγώ είχα καθίσει λίγο πιο μακριά με τις σκέψεις μου, τις κορυφαίες θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς, μιας και βρισκόμασταν σε κορυφή του Μαινάλου, όμως κάθε άλλο.
Ούτε η σκέψη ότι σε λίγες ώρες θα κοιμόμουν με τον Βαγγέλη 😂, δεν με αναπτέρωνε, που τελικά δεν κοιμηθήκαμε και μαζί.
Ο Διονύσης ήθελε να κάτσουμε στην κορυφή και να δούμε το ηλιοβασίλεμα, επειδή είχε και ωραία σύννεφα και τον ακολουθήσαμε ο Ανδρέας κι εγώ που είχαμε και φακούς.
Οι υπόλοιποι περισσότερο λόγω του μη προβλεπόμενου σε ρούχα κρύου, κατέβηκαν νωρίτερα.
Σμίξαμε ξανά όλοι στο καταφύγιο, φάγαμε, ήπιαμε και τα είπαμε.
Κατόπιν κοιμηθήκαμε, άλλοι στις σκηνές και άλλοι στο καταφύγιο.
Στο καταφύγιο περισσότερο, για να το ενισχύσουν οικονομικώς.
Ο Βαγγέλης κοιμήθηκε με τον Διονύση και ξυπνήσανε φρέσκοι, φρέσκοι και οι δύο, αν με εννοείς Μαρία… 😂
Και ρουφιάνος γίνομαι μόλις τώρα και όχι επειδή ρούφηξα όλες τις μπύρες δίχως αλκοόλ του καταφυγίου.
Γίνομαι επειδή πόνεσα και θέλω, όχι απλά να μοιραστώ τον πόνο μου, αλλά να πονέσει και αυτός, εκεί με κατάντησε… 😂
Την άλλη μέρα φύγαμε κατά τις 08:30 για να φτάσουμε μετά από εννέα-δέκα ώρες στο χωριό που είχαν αφήσει τα δύο από τα τρία αυτοκίνητα οι οδηγοί του Ασπροπύργου, για να πάνε τους οδηγούς, τον έναν στο καταφύγιο και τον άλλον στο Λεβίδι, που ήταν επίσης σταθμευμένα τα αυτοκίνητά τους.
Σχεδιασμός Διονύση…
Η επιστροφή επίσης πανέμορφη, τα είχε όλα.
Δασωμένα κομμάτια με έλατα, κυνηγούς, κορυφές και κορυφογραμμές με πιο ξερά τοπία, πολύ πέτρα, διάσελα, και στερεμένες ρεματιές…
Ακόμη χάσιμο μονοπατιού και αγκάθια στον κώλο κάποιου 😂.
Κάναμε ρεκόρ χιλιομετρικής διάσχισης για τον ΠΟΣ, υπολογίζω ίσως και 18 χιλιομέτρων και γυρίσαμε απευθείας, χωρίς φαγητό στην Αθήνα.
Καλημέρα και πολλά φιλιά σε όλους σας…

Να αναφέρω απλώς Stelios Vernadakis στα λεγόμενα σου και προς ενημέρωση των ενδιαφερόμενων, ότι η ομάδα πραγματοποίησε διάσχιση. Τη πρώτη ημέρα από Λεβίδι καταφύγιο και στη συνέχεια κορυφή Οστρακίνα και τη δεύτερη μέρα από καταφύγιο μέσω Ξερακιά στη κορυφή Μουρτζιά και συνέχεια κορυφογραμμή προς Ομορφόσταλο και κατάβαση στον οικισμό Καρδαρά.

Στέλιος Βερναδάκης

 

 

Φωτογραφία: Διονύσης Πουλής
Σαββατόβραδο 16/09/2023, στο Καταφύγιο του Μαινάλου, η Σκηνή με το Κόκκινο Φως Είναι η Δική μου…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Fill out this field
Fill out this field
Δώστε μια έγκυρη ηλ. διεύθυνση.
You need to agree with the terms to proceed

13 + 3 =