Άποψη:
“Ο έρωτας, άκουσέ με, είναι ένα πάθος εγωιστικό, έχουν άδικο να τον καλλωπίζουν.
Θέλεις την ευτυχία του αγαπημένου προσώπου υπό τον όρο πως θα του τη δώσεις εσύ κι’ όχι άλλος.
Αν ένας άλλος μπει στη μέση,
που έχει ωστόσο περισσότερες
πιθανότητες να το κατορθώσει,
εσύ δεν αποσύρεσαι, επιμένεις.
Γιατί;
Γιατί στην ευτυχία του αγαπημένου σου προσώπου, δεν βλέπεις παρά την πραγμάτωση
της δικής σου ευτυχίας…
να γιατί.
Η φιλοσοφία μου, καθώς βλέπεις, είναι απάνθρωπη, ας με αναθεματίσουν.
Ξέρω, ξέρω,
η Τέχνη έχει πλάσει εκείνους
που αυτοθυσιάζονται ωραία-ωραία για να ευτυχίσει
το αγαπημένο τους πρόσωπο.
Φιλολογία αναίσχυντη!!!
Ο έρωτας είναι πάθος,
και το πάθος, σαν κάθε φυσική δύναμη, δεν υποχωρεί.
Όταν υποχωρήσει, είναι κακό σημάδι, σημαίνει πως το συναίσθημα σταμάτησε μεσοδρομίς στο βαθμό μιας χλιαρής θερμοκρασίας,
και ζητάει ν’ αναισθητήσει
με το ναρκωτικό της αυταρέσκειας.
Η αυτοθυσία στον έρωτα είναι νοσηρός ναρκισσισμός…”
Άγγελος Τερζάκης
Σχολιάζοντας, να πούμε ότι στον έρωτα, το να προτιμάει κανείς τον εαυτό του έναντι των άλλων ανθρώπων, δεν είναι εγωιστικό.
Είναι εναρμονισμένο απόλυτα με τη φύση, το ίδιο συμβαίνει και σε αυτήν.
Είναι σαν να λέμε ότι το να προτιμάμε τη ζωή μας, έναντι της ζωής κάποιου άλλου, είναι εγωιστικό.
Δεν είναι αλτρουιστικό όμως ούτε εγωιστικό είναι, κατά τη γνώμη μας.
Συμβαίνει ακόμη και στα είδη της βιολογίας, όπου ο κάθε βιολογικός οργανισμός, προτιμάει απολύτως να επιβιώσει ο εαυτός του, ή αντιπρόσωπος του είδους του, σε σχέση με αντιπρόσωπο κάποιου άλλου είδους…
Στέλιος Βερναδάκης
