Το πρώτο ραντεβού, με το ναυλωμένο λεωφορείο από τον ΠΟΣ, κατόπιν ψαξίματος τού Δημήτρη -που είχε και την καλύτερη προσφορά- του Ανδρέα -και προέδρου των ανακοινώσεων στο λεωφορείο- και του συνονόματού μου -το σημαντικό είναι στην κατάληξη- Στελάρα 😂, ήταν στην 7 το πρωί, στο εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων στην πλατεία Κλαυθμώνος και, ο έτερος Στέλιος, ξεκίνησε το ζέσταμά του, ερχόμενος εκεί με τα πόδια, από τα άνω Ιλίσια και μάλιστα φορτωμένος.
Από πολύ νωρίς εκεί, ο εξέχων Πρόεδρος του ΠΟΣ -και θεός για τον Αθηναϊκό Ορειβατικό Σύλλογο (ΑΟΣ)- Δημήτρης.
Ήρθε μόνο και μόνο για να συντονίσει το ξεκίνημα και φυσικά για να δει τους φίλους του, αφού είχε προαποφασίσει, ότι δεν θα έρθει μαζί τους στην εκδρομή, για λόγους ανωτέρας βίας.
Αφού μαζευτήκαμε οι άνθρωποι τού πρώτου ραντεβού, που ήταν τρία το σύνολο, έφυγε σαν αστραπή, προς τιμήν της ομώνυμης κορυφής που θα ανέβαιναν πολλοί ΠΟΣίτες/τριες, την ίδια ημέρα στον Κόζιακα, για να συντονίσει και να χαιρετίσει τους φίλους του στο δεύτερο ραντεβού και κατόπιν, στο τρίτο.
Επιβεβαιωμένες γραπτώς φήμες, έλεγαν ότι ακούστηκε πως πολύ όμορφος γυναικείος πληθυσμός, δεν θα ερχόταν στην εκδρομή αν δεν παρευρισκόταν κι αυτός και, η λογική, ότι για αυτό απέκρυψε με τέχνη περισσή το ότι δεν μπορούσε, λόγω πολύ σοβαρού τραυματισμού, να έρθει.
Δεν του είπε κάποιος, ότι αν έρθει στην επόμενη εκδρομή του ΠΟΣ, θα τον σκίσει ο σύζυγος τής εν λόγω κοπέλας 😂.
Φτάσαμε στον χιονοδρομικό κέντρο του Περτουλίου γύρω στη 1 το μεσημέρι, από όπου και θα ξεκινούσαμε την ανάβασή μας προς το Καταφύγιο του Όρους Κόζιακα.
Η διαδρομή ήταν πανέμορφη ευτυχώς ο Δημήτρης την είχε κάνει άλλη φορά και έτσι, του έλειψε μόνο η παρέα των υπολοίπων, που όμως αριθμούσαν τις 24, περιπατητικές και χαρούμενες, οντότητες.
Η διαδρομή ήταν υπέροχη, όλο ψηλά Έλατα, από αυτά και το όνομα του χωριού Ελάτη, της περιοχής.
Ο ρυθμός μας ήταν όπως μου αρέσει πολύ εμένα, ρυθμός δηλαδή περισσότερο καφενείου και λιγότερο περπατήματος 😂 -έχουμε βγάλει και μια σχολή 😂, την μεγάλη του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου (ΑΟΣ) σχολή 😂- τον απολαύσαμε νομίζω όλοι, ιδιαίτερα οι φωτογράφοι, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, του είδους.
Η διαδρομή είχε κομμάτια πολύ απότομων ανηφοριών, ειδικά προς το τέλος, αλλά με πολλές στάσεις -για καφέ 😂- τα καταφέραμε όλοι μια χαρά.
Στο Καταφύγιο, πολλοί ήπιαμε μια μπυρούλα, άλλοι κάτι άλλο και βολέψαμε τα πράγματά μας, άλλοι έφτιαξαν και τις σκηνές όπου θα κοιμόντουσαν το βράδυ.
Στήθηκαν τρεις σκηνές, από δύο άτομα η καθεμιά τους, σε ένα πάρα πολύ ωραίο μέρος, με ένα χαμηλό τραπεζάκι ξύλινο με καρέκλες από κορμούς με θέα τα Τζουμέρκα δυτικά.
Η συντριπτική πλειονότητα του ΠΟΣ, ανέβηκε καπάκι μετά τις ετοιμασίες, στην από πάνω, ψηλότερη κορυφή Αστραπή, του Κόζιακα.
Να πω ότι στην παρέα, είχε προστεθεί και ένας φίλος του έτερου Στέλιου με τον γιο του, ιατρός το επάγγελμα, ειδικότης του, περιπτώσεις σαν και αυτές των ανθρώπων του ΠΟΣ 😂.
Ανέβηκε όμως και αυτός και ο 11χρονος υιός του, καπάκι στην Αστραπή, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να μελετήσει την ίδια τη στιγμή του φαινομένου, που δύο απόφοιτοι σχολής αρχαρίων χειμερινής Ορειβασίας, δεν τους ακολούθησαν, αλλά καθίσαν στο καταφύγιο και το γύρισαν από μπύρα -ο ένας και δίχως αλκοόλ- σε τσαγάκι του βουνού 😂.
Επίσης ο ιατρός, θα είχε και δείγμα ανθρώπων που δεν ανέβηκαν, με ιδιότητες όπως οι δικές του, δηλαδή φοίτησης της ιατρικής επιστήμης, αλλά και άλλα διαφορετικά δείγματα ιδιοτήτων ανθρώπων.
Όσοι μας μίλησαν για την εμπειρία της κορυφής Αστραπή και τη θέα της, καθώς και τη μορφολογία, μας είπαν ότι ήταν υπέροχη εμπειρία.
Πρώτος, πρώτος και ενθουσιασμένος με το γεγονός, μας μίλησε ο έτερος Στέλιος.
Μας έδειξε και φωτογραφίες και ένα βίντεο περιμετρικά τη θέα της Κορυφής.
Πανέμορφη και για εμάς που αντικρίσαμε μόλις αυτά τα δύο, τις φωτογραφίες και το βίντεο.
Ήρθε η ώρα του φαγητού, έμενα μου άρεσε πάρα πολύ, καθώς και η ώρα του ύπνου.
Κατά κανόνα, οι σκηνίτες κοιμηθήκαμε πάρα πολύ καλά και οι καταφυγιάδες καθόλου καλά, λόγω το ότι υπήρχε στον χώρο του καταφυγίου και μια άλλη παρέα, που προς τιμήν της είχε μπει πολύ δυνατά η μουσική μέχρι πολύ αργά το βράδυ, ή αν προτιμάτε τα ξημερώματα της Κυριακή.
Κυριακής, όχι εκείνης που είναι με τον Διονύση, εκείνη δεν έδωσε καθόλου δικαιώματα τα ξημερώματα 😂.
Την άλλη ημέρα φάγαμε το πρωινό μας και κινήσαμε να συναντήσουμε το λεωφορείο που μας περίμενε στην Ελάτη.
Να πούμε ότι είναι εξέχουσα προσωπικότητα και ο Νίκος, ο οδηγός και ότι είχε έρθει με ολόκληρη την τριμελή οικογένειά του.
Και η διαδρομή της επιστροφής υπέροχη.
Άξιο αναφοράς το ότι ο Στέφανος, είναι εντελώς αλλού όταν περπατάει σε τέτοια μέρη, δεν μπορούσαμε να τον πιάσουμε πουθενά για άλλη μια φορά, γιατί είτε καθόταν τελευταίος με διαφορά, είτε έκανε αντάρτικα πηγαδάκια με σκοπό να ρίξει τους Προέδρους 😂, με τους συντρόφους και τις συντρόφισσές του, που πληθαίνουν επικίνδυνα 😂.
Όλοι ήταν υπέροχοι και υπέροχες με τον τρόπο τους και, θα έπρεπε να γράψω πάρα πολλά ακόμη, για μόλις μια απλή αναφορά τους.
Πολλές ευχαριστίες και από εμένα για τους διοργανωτές της εκδρομής, Διονύση, Δημήτρη και έτερο Στέλιο και, να πω επιπλέον, ότι τόσο ο Διονύσης, όσο και ο έτερος Στέλιος, ως μπροστάρης περιπατητής, μας πήγαν και μας έφεραν σε μία άγνωστη αρκετά διαδρομή για όλους μας, πολύ περισσότερο από μια χαρά.
Ιδιαίτερα μνεία και για τον Τραγουδιστή των Closer Αντρέα, με αναβαθμισμένο ρόλο τις ανακοινώσεις του γραφείου τύπου του ΠΟΣ, ως υπουργός τύπου και μέσων μαζικής ενημέρωσης, συνάμα και μέσων μαζικής μεταφοράς 😂, δηλαδή ήθελα να πω, ως εκφραστή των μοναδικών αστείων ανακοινώσεων του, στο λεωφορείο 😂.
Όσο κάνω αναφορές τόσο μου έρχονται στον νου και καινούργια πρόσωπα τής εκδρομής, νέα και παλιά, όμως θα μιλήσω μόνο για τα τρία παιδιά της παρέας Οδυσσέα, Θοδωρή και Ιάσωνα,, καθώς και το παιδί τής οικογένεια του οδηγού, που αγνοώ το όνομά του και, έναν πολύ νεότερο από εμάς σε ηλικία και αμέσως μετά την ηλικία των παιδιών, τον Γιώργο, που έρχεται με τον Ροζιέ, καθώς και με την Νάνσυ όποτε μπορεί.
Καλό σας απόγευμα και πολλά πολλά φιλιά…
Στέλιος Βερναδάκης
Κόζιακας 6 Απριλίου 2024, Περιμένοντας τη Δύση του Ήλιου, Ενώ ο Έτερος Στέλιος, μας Δείχνει Φωτογραφίες από την Κορυφή Αστραπή
