Απόσπασμα Βιβλίου “Αναζητώντας Την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα”, Κεφάλαιο “Ο Εαυτός”

Τμήμα Του Κεφαλαίου “Ο Εαυτός”, Που Ονοματίζουμε Ενδεικτικά “Πως Εν Ολίγοις Και Πρακτικά Λειτουργεί Ο Ίδιος”

 

Αν προσπαθούσαμε να τυποποιήσουμε αυτήν τη νοητική εκπομπή των κυμάτων σκέψης, φαντασίας, επιθυμίας, βούλησης, συναισθημάτων θα ήταν κυρίως με εικόνες.

Ο τρόπος για την εκπομπή από τον εγκέφαλο αυτών των κυμάτων είναι οι εικόνες, κατά κύριο λόγο.

Οι εικόνες που σχηματίζονται στον εγκέφαλο.

Και οι εικόνες αυτές εκπέμπονται, τόσο προς τα μέσα, δηλαδή προς τον ίδιο τον οργανισμό που σχηματίζονται, όσο και προς τα έξω, δηλαδή προς τον υπόλοιπο περιβάλλοντα χώρο, με τους αποδέκτες του.

Έτσι όταν θέλουμε και επιθυμούμε κάτι, το σκεφτόμαστε και το φανταζόμαστε σαν ολοκληρωμένη, τελειωμένη εικόνα, πραγματοποιημένο γεγονός· ενώ όσον αφορά τα συναισθήματά μας, το ιδανικό αλλά και το ζητούμενο, είναι να είναι πάντοτε αγάπης.

Η αλήθεια όμως είναι ότι εκπέμπουμε απλά αυτό που πραγματικά αισθανόμαστε.

Συμβαίνει αυτομάτως με αυτά που επιθυμούμε, φανταζόμαστε, θέλουμε, νιώθουμε και ασχολούμαστε περισσότερο στη διάρκεια της ημέρας.

Ξεκινώντας όμως από την τυποποίηση και με επιμονή και υπομονή, κάποτε ο οργανισμός ελευθερώνεται και τα νιώθει πραγματικά και τα εκπέμπει.

Με τη σκέψη, τη φαντασία, τη βούληση, το συναίσθημα, την επιθυμία, ο εαυτός πάει εκεί που θέλουμε να τον πάμε.

Γίνεται αυτό που θέλουμε πραγματικά να γίνει, όπως επεξεργαζόμαστε τα πράγματα.

Όσο πιο έντονα και συχνά, τόσο πιο γρήγορα και σίγουρα.

Εδώ να πούμε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός έχει ως κυριότερη αίσθηση του την όραση.

Έτσι για οτιδήποτε συμβαίνει γύρω του ή μέσα του, για οποιοδήποτε ερέθισμα του εαυτού του ή του περιβάλλοντος χώρου του, πλάθει αυτομάτως μία εικόνα στο μυαλό του.

Είτε αν αυτό είναι κάτι που σκέφτηκε ή είπε ή διάβασε ή άκουσε, ή άγγιξε ή μύρισε ή γεύτηκε ή αισθάνθηκε.

Πιθανόν ακόμη και οι εκ γενετής τυφλοί άνθρωποι, να λειτουργούν έτσι.

Να λειτουργούν δηλαδή βλέποντας εικόνες στο μυαλό τους.

Σίγουρα φαντάζομαι ότι θα βλέπουν εικόνες στο μυαλό τους τουλάχιστον στα όνειρα τους, όπως λέγεται.

Δηλαδή όχι και τόσο σίγουρα, αλλά είναι νομίζουμε μία βάσιμη υποψία, ή αν προτιμάτε ιδιαίτερη απορία αρκετών ανθρώπων.

Μία βάσιμη υποψία αρκετών ανθρώπων, που όμως είναι και πολύ πιθανόν, να μην ισχύει.

Να μην είναι δηλαδή για αυτούς τους ανθρώπους, έτσι η ζωή.

Πάντως σε πρόσφατο άρθρο διάβασα ότι και τα έμβρυα φαίνεται ότι βλέπουν όνειρα κατά την κυοφορία τους, δηλαδή ότι πραγματοποιείται σε αυτά ακόμη και στην κοιλιά τής μητέρας τους, ο λεγόμενος ύπνος REM.

Τουλάχιστον ο συνήθης άνθρωπος ζει βλέποντας και σχηματίζοντας με τη φαντασία του εικόνες στο μυαλό, για το οτιδήποτε σκέφτεται.

Ανεξάρτητα αν το ερέθισμα της σκέψης του, το δίνει κάτι που βλέπει, ακούει,  λέει, διαβάζει, αγγίζει, μυρίζει, γεύεται και γενικά νιώθει, ή φαντάζεται. 

Από αυτό και μόνο μπορείτε να καταλάβετε πόσο μεγάλη σημασία έχουν τα λόγια που λέμε και ακούμε, καθώς και αυτά που διαβάζουμε και γράφουμε.

Η κάθε λέξη που εκφράζει κανείς είτε γραπτώς είτε προφορικώς, δημιουργεί την αντίστοιχη εικόνα τόσο στο μυαλό του ανθρώπου που την αναπαράγει, όσο και στο μυαλό του ανθρώπου που γίνεται αποδέκτης της.

Είναι φανερό δε ότι επιδρούν θετικά με τον άνθρωπο πομπό ή δέκτη, όταν δημιουργούν ωραίες εικόνες, ιδανικά εμπνεόμενες από όμορφες παραστάσεις τής ζωής.

Και οι πιο ωραίες κατά τη γνώμη μας παραστάσεις της ζωής, είναι αυτές της φύσης.

Για παράδειγμα η λέξη λεμόνι δημιουργεί στο μυαλό του ανθρώπου, την εικόνα του κίτρινου γνωστού καρπού τής λεμονιάς.

Η λέξη λεμονανθός το λευκό άνθος της.

Η λέξη λεμονιά δημιουργεί στο μυαλό του ανθρώπου ολόκληρη την εικόνα του δέντρου.

Τον κορμό, τα κλαδιά, τα φύλα, ίσως, το εγγύς χώμα που φύεται και τις ρίζες της, καθώς και τον γαλάζιο, ή τον συννεφιασμένο, ή τον βροχερό ουρανό από επάνω της και ανάλογα με την εποχή, ίσως τα άνθη ή τους καρπούς της.

Όμοια για το πορτοκάλι, την πορτοκαλιά και τα άνθη της.

Από την αντίθετη πλευρά τής ωραίας εικόνας, πρόσφατα σε δημοσιευμένο κείμενο στον “Ποιητικό Πυρήνα” με τίτλο “Ανοίκεια Θεάματα” τής φιλολόγου και ποιήτριας κας Παραδεισανού Ειρήνης το 2017, εγώ το διάβασα το 2023 μέσα από μία συνέντευξη που της πήρε η πολύ καλή φίλη, συνάδελφος και επίσης ποιήτρια Λουκία Πλυτά, μεταξύ άλλων αναφέρεται:

“Οι τραγικοί ποιητές δεν έδειχναν ποτέ τους φόνους επί σκηνής μπροστά στα μάτια των θεατών.

Τους θεωρούσαν ανοίκεια θεάματα.

Πίστευαν δηλαδή πως η βίαιη εικόνα δεν διδάσκει.

Αντίθετα εξαχρειώνει”.

(…)

Ακόμη είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η φαντασία, μπορεί να έχει και άμεσα αποτελέσματα, στον ίδιο τον οργανισμό του ανθρώπου.

Αν για παράδειγμα φανταστείτε και κάνετε εικονικά χωρίς λεμόνια, ότι στύβετε από ψηλά μέσα στο στόμα σας λεμόνια πολλά λεμόνια, θα αρχίσει ο οργανισμός σας να παράγει σάλιο, για να εξουδετερώσει τα οξέα τους.

Δοκιμάστε το!

Παρόλο που τα λεμόνια είναι φανταστικά και όχι πραγματικά, το σάλιο είναι εντελώς πραγματικό.

Η φαντασία φανερά στην περίπτωση αυτή, δημιουργεί πραγματικότητα στον ίδιο τον οργανισμό.

Το εν λόγω παράδειγμα άμεσης επίδρασης της φαντασίας στον ίδιο τον οργανισμό του ανθρώπου με τα λεμόνια, είναι από το βιβλίο “Τα μεγάλα μυστικά της Υγείας, Ανανέωσης, Μακροβιότητας” του πολύ σπουδαίου Αργύρη Τσακαλία Εκδόσεις Καλυψώ σήμερα, πρώτη έκδοση το 1996 Εκδόσεις Ανέλιξη.

Στο ίδιο βιβλίο βρίσκεται και η βασική διαπίστωση, που έχει συμπεριληφθεί πλήρως σε αυτό το κεφάλαιο που διαβάζεται και νομίζουμε ότι αναπτύσσεται επαρκώς και στη συνέχειά του, ότι ο ανθρώπινος οργανισμός βλέπει κυρίως με εικόνες, αλλά και ανταποκρίνεται κυρίως σε αυτές.

Εκφράστηκε δε αρχικά στο προαναφερθέν βιβλίο του πολύ σπουδαίου Αργύρη Τσακαλία πριν χρόνια, ως εξαγώγιμο γνωστικό προϊόν, από επιστημονικές έρευνες σε διάφορα επιστημονικά βιβλία και περιοδικά τής εποχής του.

 

Επαναλαμβάνουμε ότι ο άνθρωπος γενικά ζει βλέποντας και σχηματίζοντας με τη φαντασία του εικόνες στο μυαλό, για το οτιδήποτε σκέφτεται.

Ανεξάρτητα αν το ερέθισμα της σκέψης του το δίνει κάτι που λέει, βλέπει, ακούει, διαβάζει, αγγίζει, μυρίζει, γεύεται και γενικά νιώθει, ή φαντάζεται.

Προσοχή.

Δεν φανταζόμαστε, ή σκεφτόμαστε, ή λέμε ποτέ, τι δεν θέλουμε να συμβεί.

Για παράδειγμα, ότι “δεν θέλω να στεναχωριέμαι”.

Ο οργανισμός δεν καταλαβαίνει το “δεν”, πλάθει αυτομάτως την εικόνα της λέξης “στεναχώρια” και προσπαθεί να τη δημιουργήσει.

Λέμε και εκφράζουμε πάντα το θετικό και όχι την άρνηση του αρνητικού.

Για το εδώ παράδειγμα το θετικό είναι:

ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ.

Τώρα αυτήν την εικόνα πλάθει και προσπαθεί να δημιουργήσει ο εαυτός σας -την εικόνα της λέξης χαρούμενος- και είμαστε σίγουροι ότι το χαμόγελο επανήλθε στα χείλη σας.

Προσοχή.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα αρνητικά αστεία, όπως για παράδειγμα να πει κάποιος σε κάποιον “ότι είναι σαν ουρακοτάγκος”, ή ακόμη περισσότερο “ότι είναι σαν τον κώλο της μαϊμούς”.

Και πραγματικά στα αστεία να το πει κάποιος φίλος σας, ο ανθρώπινος οργανισμός πλάθει και βλέπει αυτομάτως, την εικόνα που του προβάλλεται με λέξεις, δεν καταλαβαίνει το αστείο.

Στην προκειμένη περίπτωση, βλέπει και πλάθει τον κώλο τής μαϊμούς.

Τέτοια η δύναμη των λέξεων και της εικόνας.

Είναι όμως πολύ παραπάνω από ανεκτό και κατανοητό, όταν αυτό το χιούμορ, συμβαίνει κυρίως από άγνοια, ή πολλών χρόνων συνήθεια.

Από την άλλη μεριά βέβαια κάτι δείχνει για τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων, που το έχουν υιοθετήσει.

Εμείς απλά προτείνουμε αν μπορείτε και για όσο μπορείτε, να δημιουργείτε αστεία με θετικές, χρήσιμες για τον άνθρωπο λέξεις, με ωραίες εικόνες.

Σιγά-σιγά αυτό που συνειδητά και ίσως αρχικά δύσκολα θα προσπαθείτε να κάνετε, μελλοντικά θα γίνεται αυτομάτως.

Η θετική ωραία εικόνα και όχι μόνο στα αστεία σας, που θα μάθετε να δημιουργείτε με λέξεις, εκτός από το πολύ καλό που θα κάνει στους γύρω σας, θα κάνει πολύ καλό και σε εσάς τους ίδιους, επειδή ακριβώς όχι μόνο θα την ακούτε, αλλά θα μάθετε να σκέφτεστε και να λειτουργείτε κυρίως έτσι.

Συνάμα αυτό θα βοηθήσει συνολικά την ανθρώπινη κοινωνία αρχικά την κοντινή σας, γιατί μέσα σε αυτήν ο ένας επηρεάζει και επηρεάζεται από τον άλλον.

Ένα άλλο παράδειγμα για αυτά που αναφέραμε, που θα γράψουμε αμέσως παρακάτω επειδή είναι και πολύ πιο έντονο, υπάρχει στο ίδιο βιβλίο του Αργύρη Τσακαλία, “Τα Μεγάλα Μυστικά της Υγείας, Ανανέωσης, Μακροβιότητας” και είναι όπως περίπου θυμάμαι, το εξής:

Ας πούμε ότι έχετε καλέσει έναν φίλο σας για φαγητό και του λέτε: “Φάε, μέσα στην κατσαρόλα όταν μαγείρευα είχα φτύσει, είχα κατουρήσει και είχα ρίξει και το σμήγμα από τα αυτιά μου”.

Ο φίλος σας θα φάει;

Δεν πρόκειται να φάει κι ας ξέρει ότι λέτε ψέματα, ή ότι το λέτε στα αστεία.

Ο κύριος λόγος για αυτό είναι επειδή οι λέξεις των λόγων σας, δημιουργούν στο μυαλό του την εικόνα να ρίχνεται όλες αυτές τις ακαθαρσίες μέσα στην κατσαρόλα του φαγητού και να τις μαγειρεύεται.

Επαναλαμβάνω κι ας ξέρει ότι είναι ψέματα, ή ότι το λέτε στα αστεία.

Ο οργανισμός δεν καταλαβαίνει ούτε τα ψέματα, ούτε τα αστεία.

Δημιουργεί από τις λέξεις που χρησιμοποιούνται, την αντίστοιχη εικόνα.

Ας πούμε ότι τον φωνάζετε μία άλλη ημέρα για φαγητό και του λέτε: “Φάε, μέσα στην κατσαρόλα δεν έχω φτύσει, δεν έχω κατουρήσει, δεν έχω ρίξει το σμήγμα από τα αυτιά μου”.

Ο φίλος σας αυτήν τη φορά θα φάει;

Δεν πρόκειται να φάει ούτε αυτήν τη φορά και ο λόγος είναι ο ίδιος.

Οι λέξεις των λόγων σας δημιουργούν στο μυαλό του την εικόνα να ρίχνετε όλες αυτές τις ακαθαρσίες μέσα στην κατσαρόλα του φαγητού κι ας του λέτε ότι δεν το κάνατε.

Ο οργανισμός δεν αντιλαμβάνεται το “δεν”.

Δεν καταλαβαίνει την άρνηση παρά μόνον πλάθει την εικόνα που του προβάλλουν οι λέξεις των λόγων που χρησιμοποιούνται την κάθε φορά.

Για αυτό και είναι πολύ σημαντικό όταν εκφράζεται κανείς ακόμη και με λέξεις, να εκφράζεται προφορικώς ή εγγράφως με θετικό τρόπο, επειδή ακριβώς δημιουργεί στο μυαλό το δικό του και των γύρω του, τις αντίστοιχες θετικές εικόνες.

Επίσης η έκφραση των εννοιών με θετικό τρόπο, διδάσκεται επίσημα στα παιδαγωγικά και στη διδακτική των μαθημάτων, όλων των εκπαιδευτικών.

 

Κατανοώντας αυτόν τον μηχανισμό μπορείτε να φανταστείτε, πόσο επιβλαβή είναι για τον άνθρωπο η βίαιη και απαισιόδοξη κουλτούρα που του προβάλλονται με ταινίες μικρού ή μεγάλου μήκους, σειρές στην τηλεόραση, βιντεοπαιχνίδια, στίχους τραγουδιών, βιβλία, και ιδέες απαισιόδοξες, λόγια και έργα βίαια και απαισιόδοξα.

Ταινίες δράσεις και βιντεοπαιχνίδια, γεμάτα βία και φόνους.

Ταινίες τρόμου και φρίκης.

Επίσης και ταινίες που λέγονται ακόμη και ερωτικές γεμάτες σεξουαλική ωμότητα, που είναι εντελώς παραπλανητική για τις ερωτικές σχέσεις και τα συναισθήματα αγάπης, που αναπτύσσονται μεταξύ τουλάχιστον των ετερόφυλων ζευγαριών.

(σ.σ. Γράφουμε “μεταξύ τουλάχιστον των ετερόφυλων ζευγαριών” επειδή οτιδήποτε γράφουμε, προσπαθούμε να είναι και προϊόν της εμπειρίας μας και η εμπειρία μας υπάρχει μόνο στα ετερόφυλα ερωτικά πλαίσια.)

…

 

Στέλιος Βερναδάκης

 

Βιβλίο: “Αναζητώντας Την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα”

Κεφάλαιο: “Ο Εαυτός”