Το κεφάλαιο “Υγεία” έχει πλέον κατατμηθεί σε επιμέρους υποκεφάλαια όπου σας τα έχουμε συμπεριλάβει όλα.
Αν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσής σας θελήσετε να σταματήσετε στο τέλος κάποιου από αυτά, είναι μια χαρά.

Καλή σας ανάγνωση…

 

Υγεία

 

Υγεία είναι η φυσική λειτουργία του οργανισμού.

Είναι δηλαδή η λειτουργία τού οργανισμού που προέρχεται από τη φύση και που βρίσκεται σε συμφωνία με αυτήν.

Το φυσικό είναι πάντα αυθόρμητο.

Ακόμη όμως να αναφέρουμε ότι ο αυθορμητισμός σε έναν άνθρωπο, είναι και κάτι που με τον καιρό προχωράει.

Προχωράει σύμφωνα με αυτά που θέλει, σκέφτεται, επιδιώκει, παρατηρεί, επιλέγει, ανέχεται, αποδέχεται και τελικά πράττει ο ίδιος ο άνθρωπος για τη ζωή του με διάρκεια, ή αν προτιμάτε κατ’ επανάληψη.

Η διάρκεια σε αυτά που θέλει κανείς του δίνει την πανομοιότυπη επανάληψη μιας συμπεριφοράς, του δίνει δηλαδή τη λεγόμενη συνήθεια.

Ο Αριστοτέλης όπως το θυμάμαι γράφει ότι η συνήθεια, δηλαδή η πανομοιότυπη επανάληψη μιας συγκεκριμένης συμπεριφοράς, δημιουργεί μία δεύτερη φύση στον άνθρωπο και εμείς δεν διαφωνούμε καθόλου με αυτό.

Γράφουμε όμως νομίζουμε πιο κατατοπιστικά, ότι αυτά που θέλει, σκέφτεται, επιδιώκει, παρατηρεί, επιλέγει, ανέχεται, αποδέχεται και τελικά πράττει ο ίδιος ο άνθρωπος για τη ζωή του με διάρκεια ή αν προτιμάτε κατ’ επανάληψη, του γίνονται συνήθεια και έτσι σιγά-σιγά και με τον καιρό, ενσωματώνονται και γίνονται ένα με τον αυθόρμητο, φυσικό χαρακτήρα του.

Γίνονται δηλαδή και μπορούμε πλέον να πούμε και εμείς, ότι αποτελούν μία δεύτερη προσωπική του φύση.

Σε αυτήν τη δεύτερη προσωπική του φύση που αναφέρει ο Αριστοτέλης και μόλις επισημάναμε και εμείς ότι διαμορφώνει κατά τη διάρκεια της ζωής του ο άνθρωπος, κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα ενδομήτρια, τα βρεφικά, τα πολύ παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια.

Τα χρόνια δηλαδή που διαμορφώνεται κυρίαρχα, ο εγκέφαλός του.

 

Πιο συγκεκριμένα στη σύγχρονη εποχή, Υγεία για έναν μοναδικό και ανεπανάληπτο ανθρώπινο οργανισμό, έχουμε τουλάχιστον όταν· η προσωπική του αυτή δεύτερη φύση βρίσκεται σε συμφωνία και αρμονία με όλες τις εκ γενετής φυσικές οργανικές του λειτουργίες, καθώς συνάμα καθόλου αμελητέα και με:

 

α) Τους άλλους ανθρώπους ως άτομα και ως σύνολο.

Δεν χρειάζεται ακριβώς να συμφωνεί με τους άλλους ανθρώπους ως άτομα και ως σύνολο, απλά χρειάζεται πολύ την όποια διαφωνία του, είτε αυτή είναι εξαιρετικά έντονη είτε πολύ ήπια, να τη νιώθει και να την εκφράζει με κάποιο είδος αρμονίας.

Αν όχι αρμονίας τότε χρειάζεται τουλάχιστον κατά τη γνώμη μας, να τη νιώθει και να την εκφράζει δίχως ασέβειες προς τους συνανθρώπους του, τη ζωή και τη φύση, καθώς και δίχως προσβολές προς τον ευρύτερο περίγυρό του.

 

β) Την ιδιαίτερη φύση και κουλτούρα τού κοντινού του την κάθε φορά περιβάλλοντος.

Όποιο κι αν είναι αυτό το κοντινό του περιβάλλον, όπως για παράδειγμα η χώρα που βρίσκεται, η πόλη, το χωριό, η συνοικία, ο εργασιακός χώρος, ο χώρος του σπιτιού, η θάλασσα, το βουνό, η ύπαιθρος.

 

γ) Τις έννοιες, τις πεποιθήσεις και τα τεκταινόμενα τού τόπου του και του χρόνου του, τόσο ως άτομο όσο και ως μέλος της κοινωνίας του, χωρίς όμως να χρειάζεται να υιοθετεί την άποψη και τον τρόπο ζωής που του προτείνουν.

Δεν χρειάζεται να υιοθετεί την άποψη και τον τρόπο ζωής που του προτείνουν, ακόμη κι αν είναι οι πλέον κυρίαρχες έννοιες και πεποιθήσεις τής εποχής του, καθώς και τα πλέον κυρίαρχα τεκταινόμενα του τόπου του και του χρόνου του.

Χρειάζεται όμως πολύ κατ’ ελάχιστον, να ισορροπεί μαζί τους.

Όλοι οι προηγούμενοι ορισμοί της Υγείας που αναφέραμε είναι δικοί μας και αποσκοπούν στο να δείξουν κατά τη γνώμη μας το δρόμο προς αυτήν.

 

 

Χαρακτηριστικά Του Δρόμου Της Υγείας

 

Έναν δρόμο που για εμάς επηρεάζεται πολύ από τα γεγονότα τής ζωής τού ανθρώπου, την επεξεργασία τους από το μυαλό του, καθώς και την πρακτική αντιμετώπισή τους από τον ίδιο.

Τα γεγονότα τής ζωής τού ανθρώπου ακόμη κι όταν περάσει πολύς καιρός από τότε που διαδραματίζονται, μπορούν με την επεξεργασία τους από το μυαλό του να μετουσιώνονται σε λυμένες, εποικοδομητικές εμπειρίες.

Είτε από τη συνειδητή επεξεργασία τους από το μυαλό του, είτε από την ασυνείδητη.

Κι εδώ ακριβώς γεννιέται μία φιλοσοφία, ένας τρόπος σκέψης, ένας τρόπος αντιμετώπισης τής πραγματικότητας, ένας τρόπος απόλαυσής της, τόσο θεωρητικός, όσο και πρακτικός.

Ένας τρόπος αντιμετώπισης τόσο κατά τη διάρκεια των γεγονότων δηλαδή στο παρόν, όσο και στο εγγύς μέλλον ή στο απώτερο.

Και μόνο αυτό καθαυτό το γεγονός της εμπειρίας μπορεί και δίνει ένα πλεονέκτημα στον άνθρωπο, όσον αφορά για παράδειγμα την αντιμετώπιση παρόμοιων ή παρεμφερών γεγονότων στη ζωή του.

Πλεονέκτημα δηλαδή ως προς τον τρόπο που θα αντιμετωπίζει τα τεκταινόμενα.

Το να προλαμβάνει κανείς τα προβλήματα είναι για όλα τα πράγματα το καλύτερο, όμως δύναται και η τριβή του με κάποια από αυτά που θα παρουσιαστούν στη ζωή του, να ακονίσουν την οξυδέρκεια και τον χαρακτήρα του σφόδρα.

Σε καμιά όμως περίπτωση δεν θα πρέπει να τα επιδιώκει.

Κάποια από αυτά τα προβλήματα φαίνεται ότι θα έρθουν στη ζωή του έτσι κι αλλιώς.

Αυτό έχει να κάνει κυρίως με τον ήδη διαμορφωμένο έως εκείνη τη στιγμή χαρακτήρα του, σε συνδυασμό και με τις εκάστοτε συνθήκες τής ζωής του.

Και όταν έρθουν αυτά τα καίρια προβλήματα για την προσωπικότητά του, για την αντιμετώπισή τους εκτιμούμε ότι χρειάζεται κυρίως να συμπεριφερθεί με καλοσύνη και με γενναιότητα.

 

Ως ακολουθούμενοι δρόμοι δηλαδή, τόσο η Υγεία όσο και η Αγάπη, είναι για εμάς φανερά φιλοσοφικοί.

 

“Οι Λατίνοι έλεγαν πρώτα η ζωή και μετά η φιλοσοφία.

Οι Έλληνες Φιλοσοφία και ξερό Ψωμί.”

Αργύρης Τσακαλίας

 

Είναι για εμάς φανερά φιλοσοφικοί όμως επίσης φανερά, είναι και δύο δρόμοι που χρειάζεται να τους ακολουθεί κανείς με συνέπεια.

Ένα γραμμάριο πράξης τους είναι μάλλον πολύ πιο κοντά στην υγεία, την ανέλιξη και τη χαρά εκείνου που τους ακολουθεί, από ότι ένας τόνος θεωρίας τους.

Αν για παράδειγμα ακολουθώντας κανείς τον δρόμο της Αγάπης που αναπόφευκτα μέχρι να αποφασίσει κάτι άλλο στη ζωή του θα περάσει και αρκετές δυσκολίες και, αν αυτές τις δυσκολίες τις ξεπεράσει με επιτυχία δηλαδή με περισσότερη αγάπη όποτε μπορέσει να επιτύχει κάτι τέτοιο, τότε ισχυριζόμαστε ότι θα μπορέσει να επιλέγει και συνειδητά μάλλον όχι τόσο του τι είναι καλό να αποφεύγει, όσο του τι ελεύθερα θέλει και αναζητά στη ζωή του και η ελευθερία δίδει πραγματική χαρά.

Φαίνεται να συμβαίνει περισσότερο αυτό επειδή αυτά που επιθυμεί πέραν της ευχαρίστησης που του δίνουν, αντέχεται και από τον ίδιο η δυσκολία τού εγχειρήματός τους.

Μπορεί και του το λέει αυτό η εμπειρία τής έως τώρα ζωής του.

Εξυπακούεται αυτό που θέλει να μπορεί κιόλας, καθώς και να ξέρει να το κάνει πραγματικότητα.

Ίσως κατά μίαν έννοια αυτά μόλις που περιγράψαμε, να μπορούν να καλούνται και ωριμότητα.

Να συμβαίνουν δηλαδή στην ωριμότητα ενός ανθρώπου, ή  ακόμη και να χρειάζονται την ωριμότητα ενός ανθρώπου, για να μην τα κάνει σε καταστάσεις που νεότερος δεν θα μπορούσε να αντέξει και που μπορεί να λειτουργούσαν επικίνδυνα, τόσο για τον ίδιο όσο και για την υγεία του.

Τους έχει αυτούς του κινδύνους στα νεανικά της χρόνια η ελευθερία.

Αν τις δυσκολίες που θα προκύψουν από τον δρόμο τής αγάπης τις αντιμετωπίσει κανείς όχι αγαπώντας περισσότερο αλλά απλά χωρίς να χρειαστεί να αλλάξει τον κεντρικό δρόμο της αγάπης που και αυτό από μόνο του είναι πολύ σπουδαίο, τότε αναγκαστικά μέχρι να καταφέρει κάτι ακόμη καλύτερο θα πρέπει να προσέχει αρκετά και το τι είναι καλό να αποφεύγει.

Για πολλούς ανθρώπους αυτό που μόλις ανέφερα, αντιστοιχεί στην οπτική τους.

Μιας οπτικής δηλαδή που λέει “πρώτα” η ζωή και “μετά” η φιλοσοφία, ή αν προτιμάτε η αγάπη.

Όλα χρειάζονται όμως νομίζουμε ότι είναι και κάπως θέμα ωριμότητας στη σκέψη και την καρδιά, να αποφασίσει κανείς με μέτρο το αντίστροφο.

 

 

Στο Διηνεκές Ευχαρίστηση

 

Τους αλληλένδετους φιλοσοφικούς για εμάς δρόμους τής Υγείας και της Αγάπης που ισχυριζόμαστε, κάνουμε ήδη την απόπειρα να σκιαγραφήσουμε όπως τους αντιλαμβανόμαστε.

Θα συνεχίσουμε δε να το κάνουμε αυτό σε ολόκληρο το βιβλίο που διαβάζετε, καθώς και σε αυτά τα βιβλία που διαμοιράστηκε μόλις πριν την τελική διαμόρφωσή του.

Γενικά όμως το καλύτερο για την υγεία του ανθρώπου και εξειδικεύουμε αυτό το κεφάλαιο σε αυτήν, είναι όταν τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την επεξεργασία των γεγονότων και την αντιμετώπισή τους στις πράξεις του, δημιουργούν μία πηγαία ευχαρίστηση.

Μία πηγαία ευχαρίστηση που ξεκινάει κιόλας, από την επεξεργασία των γεγονότων στο μυαλό του.

Αυτήν την ευχαρίστηση δηλαδή που γεννάει με εξαιρετικό πλούτο η αγαποβόλα οπτική των ανθρώπων, σε όλα τα επίπεδα.

Γράφουμε ότι “γενικά όμως το καλύτερο για την υγεία του ανθρώπου, είναι όταν τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την επεξεργασία των γεγονότων και την αντιμετώπισή τους στις πράξεις του δημιουργούν μία πηγαία ευχαρίστηση” και να πούμε επιπλέον ότι η επεξεργασία και η αντιμετώπιση των γεγονότων στις πράξεις του, χρειάζεται να δημιουργούν και συνολική ευχαρίστηση, με διάρκεια ευχαρίστηση, ακόμη και στο διηνεκές ευχαρίστηση και καθόλου μα καθόλου μόνο πρόσκαιρη.

Ευχαρίστηση τόσο για τον ίδιο τον άνθρωπο, όσο συνάμα και για τους περισσότερους συνανθρώπους του.

Να δημιουργούν ευχαρίστηση για τον ίδιο τον άνθρωπο και τους γύρω του.

Τουλάχιστον τέτοια να είναι η πρόθεσή τους.

Μια ευχαρίστηση δηλαδή χωρίς ποτέ να συμβαίνει αυτή για τον εαυτό του εις βάρος κάποιου άλλου ανθρώπου, ή ζώου, ή φυτού.

Δίχως όμως πάλι αυτό το εις βάρος των άλλων ανθρώπων, εις βάρος τους δηλαδή με κάποιο μέτρο, να μην καθίσταται απολύτως αναγκαίο για τη δική του υγεία, καθώς και καίρια για την ίδια τη διάρκεια τής ζωής του.

Κατά τη γνώμη μας όμως μια δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζεται από τον ίδιο, αναγκαία και μόνο αναγκαία εις βάρος οποιονδήποτε άλλων οντοτήτων, δημιουργεί τραγικότητα στην όλη κατάσταση και καθόλου μα καθόλου ευχαρίστηση, ούτε καν πρόσκαιρη.

Μια συνολική ευχαρίστηση συνεχίζουμε, που όταν το μυαλό του θα σκέφτεται κάθε φορά τα από μέρους του πεπραγμένα για αυτήν την κατάσταση που προέκυψε θα μπορεί να χαίρεται πραγματικά, επειδή δεδομένης τής δυσκολίας της, έκανε ότι καλύτερο πραγματικά μπορούσε.

Έτσι επιπλέον οικοδομείται και η αυτοεκτίμησή του, που παίζει σπουδαίο ρόλο για την μακροπρόθεσμη υγεία του, καθώς και συνολικά για τη ζωή του.

 

Η ολοκληρωμένη και με διάρκεια ευχαρίστηση ισχυριζόμαστε ότι μπορεί και συμβαίνει ουσιαστικά για έναν άνθρωπο όταν η επεξεργασία των γεγονότων με το μυαλό του και η πρακτική εφαρμογή τής φιλοσοφίας του, διακατέχονται σφόδρα από ένα καλοσυνάτο πνεύμα συνάμα και θαρραλέο.

Ταυτοχρόνως κι όταν ακολουθείται ένας δρόμος που γενικά δεν είναι μόνο ευθεία.

Ένας δρόμος που δεν είναι μόνο ευθεία και έτσι, παραμένει μη ορατός στο σύνολό του από τα πίσω σημεία του.

Όπως ένας τέτοιος δρόμος που δεν είναι μόνο ευθεία σε έναν κόσμο πολυποίκιλο με κάθε καρυδιάς καρύδι ανθρώπους, είναι αυτός της καλοσύνης.

Όσο προχωράει κανείς τον δρόμο τής καλοσύνης και ακόμη περισσότερο συνυπάρχει μαζί του, τόσο και καινούργια τμήματά του του αποκαλύπτονται.

Ειδικά στα σημεία εκείνα που μπορεί να νομίζει ο ίδιος ότι υπάρχουν και κάποιου είδους αδιέξοδα.

 

 

Συμπεριληπτική Φιλοσοφία Πλησίον Και Εαυτού

 

Να αναφέρουμε ειδικότερα ότι προάγει πολύ την Υγεία το να προσπαθεί κανείς να αμβλύνει τις όποιες αντιθέσεις προκύπτουν κατά τη συναναστροφή του με τους άλλους ανθρώπους.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται κατά κύριο λόγο η φιλοσοφία του να είναι ενωτική.

Να επικεντρώνεται δηλαδή σε αυτά που ενώνουν τους ανθρώπους, στα κοινά τους δηλαδή στοιχεία και όχι σε αυτά που τους χωρίζουν.

Όχι δηλαδή σε αυτά που τους χωρίζουν για παράδειγμα σε ποδοσφαιρικές ομάδες, σε κόμματα, σε σέχτες, σε συμμορίες, ή και γενικότερα σε πλούσιους και φτωχούς, σε μορφωμένους και αμόρφωτους, ή ακόμη και ειδικότερα που τους απομακρύνουν σε προσωπικό επίπεδο από τους πολύ κοντινούς τους ανθρώπους.

Τα γενικότερα παραδείγματα που μόλις αναφέραμε με τα ειδικότερα καθώς και με όλα τα υπόλοιπα, σχετίζονται είναι αλληλένδετα προκύπτουν από την ίδια οπτική την οπτική τής επικέντρωσης σε αυτά που χωρίζουν τους ανθρώπους, στη δική τους βέβαια το καθένα κλίμακα.

Η υγεία όπως γράψαμε χρειάζεται το αντίθετο.

Χρειάζεται να συνειδητοποιούν οι άνθρωποι και να επικεντρώνονται στα κοινά τους στοιχεία και έτσι να αναπτύσσονται σε όποιον βαθμό αναπτύσσονται, οι φιλίες τους.

Συνάμα να αποδέχονται τα διαφορετικά στοιχεία του χαρακτήρα τους στα πλαίσια πάντα τής φιλίας τους αυτής, ή να είναι κατανοώντας ανεκτικοί μαζί με τις όποιες αποστάσεις τους.

 

Κυρίαρχο όμως ρόλο στην υγεία του ανθρώπου διαδραματίζει η προσωπικότητά του και το τι αισθάνεται κυρίως ο ίδιος για το οποιοδήποτε θέμα.

Και διασπαστικός να είναι κανείς, όταν κάνει με κάποιο μέτρο αυτό που εκείνη τη χρονική περίοδο είναι σύμφωνο με τον εαυτό του, παραμένει σίγουρα η ελπίδα να επεξεργαστεί τα δεδομένα και τις συνέπειες των πράξεων του και κατόπιν να ηρεμήσει, αλλάζοντας συνάμα ίσως και ριζικός στο μέλλον, τη στάση του.

Να αλλάξει ίσως και ριζικός στο μέλλον τη στάση του, πράγμα που θα έχει πολλαπλά οφέλη όχι μόνο για τον ίδιο, τη φιλοσοφία του και την πνευματική του υγεία, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία μας.

Η πνευματική δε υγεία του ανθρώπου, έχει άμεση σχέση και με τη μελλοντική σωματική του.

Αν πιεστεί άγαρμπα ή και μόνον απλά πιεστεί, ίσως χαθεί ακόμη και αυτή η ύστατη ελπίδα για αλλαγή του.

 

Αυτό που βοηθάει επίσης πολύ τόσο στην υγεία, όσο και στην κοινωνικότητα που αδιαμφισβήτητα χρειάζεται για αυτήν, είναι να μην είναι εξ ορισμού κανείς αμετακίνητος στις θέσεις του.

Στις θέσεις του και όχι στις αρχές του.

Να μην είναι δηλαδή φανατικός κάποιας οποιασδήποτε άποψης.

Με τον φανατισμό χάνεται εντελώς η ισορροπία με τους γύρω ανθρώπους.

Ισορροπία που ξαναγράφουμε, χρειάζεται.

 

 

Προϋποθέσεις Αντίθεσης

 

Δεν πειράζει όμως για την υγεία του να είναι ακόμη και εντελώς αντίθετος με κάποιες απόψεις, αν δεν είναι με φανατισμό.

Ειδικά αν αυτές οι απόψεις έχουν να κάνουν κάποιες φορές και με τις αρχές του.

Υπάρχουν μάλιστα φορές που αυτό μπορεί να κρίνεται και απαραίτητο για την υγεία του, για τη μελλοντική υγεία του, ακόμη κι αν χρειαστεί να διαφωνήσει με τους φαινομενικά κυρίαρχους ανθρώπους τής κοινωνίας του.

Γράφουμε φαινομενικά κυρίαρχους, επειδή κυρίαρχο στη ζωή όμως σε βάθος χρόνου είναι η Δικαιοσύνη με επιείκεια, καθώς και οι άνθρωποι που έτσι παρόμοια την εκπροσωπούν.

 

Χρειάζεται όμως πολύ κανείς να στρέφεται εναντίον των απόψεων και όχι εναντίον των ανθρώπων που τις εκφράζουν.

Να στρέφεται εναντίον των απόψεων, όταν τουλάχιστον μένουν στο επίπεδο των απόψεων και όχι των εγκληματικών πράξεων.

 

Ένα τέτοιο παράδειγμα προς αποφυγήν, στη νεότερη Ελληνική Ιστορία αποτελεί η χούντα των συνταγματαρχών από το 1967 έως το 1974.

Να προσθέσουμε γενικώς και η κάθε χούντα, σε οποιαδήποτε χώρα.

Και δεν εννοούμε παράδειγμα προς αποφυγήν ακριβώς τη χουντική ιδεολογία.

Ο κάθε άνθρωπος μπορεί τουλάχιστον κατά τη γνώμη μας, να πιστεύει ότι θέλει.

Δεν μπορεί όμως κανένας θνητός ή αθάνατος σε οποιαδήποτε πλαίσια, εξυπακούεται ούτε και στα πλαίσια οποιασδήποτε πολιτικής ιδεολογίας ή θρησκευτικής, να πραγματοποιεί εγκληματικές ενέργειες ή να καταλύει με λιγότερα δικαιώματα προς τους πολίτες του το Ελληνικό Σύνταγμα.

Γράφουμε να καταλύει με λιγότερα δικαιώματα προς τους πολίτες του το Ελληνικό Σύνταγμα και όχι απλά να το καταλύει, επειδή το Σύνταγμά μας υπερασπίζεται απόλυτα το σημερινό πολίτευμα της χώρας.

Δηλαδή υπερασπίζεται απόλυτα χωρίς να επιδέχεται αναθεώρηση, το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Ονομάζεται και κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Για να επέλθει με τους σημερινούς όρους η άμεση Δημοκρατία τής Αρχαίας Αθήνας σε ολόκληρη την Ελλάδα που εμείς τη θέλουμε σφόδρα στη ζωή μας, θα πρέπει το σημερινό Σύνταγμα να αλλάξει το άρθρο εκείνο που υπερασπίζεται απόλυτα το ήδη υπάρχον πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Της σημερινής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας που όμως είναι όσο δεν πάει άλλο προστατευτικό και χρήσιμο, στο να μην καταλυθεί η αντιπροσωπευτική δημοκρατία εκφυλισμένα.

Εκφυλισμένα δηλαδή προς το χειρότερο σε δικαιώματα συμμετοχής των αποφάσεων για τα κοινά, του συνόλου των πολιτών.

Για αυτό και το άρθρο που υπερασπίζεται με κάθε τρόπο το σημερινό πολίτευμα τής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, είναι όπως αναφέραμε στα άρθρα τού Ελληνικού Συντάγματος, που δεν προβλέπεται η δυνατότητα αναθεώρησής του.

 

Χρειάζεται όμως συνεχίζουμε, σε μία μέση κατάσταση για τη μελλοντική του υγεία κανείς, να μπορεί να συνυπάρχει με όλους τους συνανθρώπους του ακόμη και στην αντίθεσή του με αυτούς, με κάποιο είδος αρμονίας και αποδοχής τής διαφορετικότητας στη σκέψη, τόσο της δικής του όσο και των γύρω του, ή έστω με κάποια ανεκτικότητα, πάντα στη σκέψη και τη φιλοσοφία.

Γράφουμε αποδοχή ή ανοχή στη σκέψη και τη φιλοσοφία επειδή οι πράξεις κατά τη γνώμη μας είναι κάτι άλλο, φανερά βαραίνουν πολύ.

Μπορεί οι πράξεις να προκύπτουν από τη σκέψη και τη φιλοσοφία τού κάθε ανθρώπου, όμως για να πραγματοποιηθούν χρειάζεται να περάσει κανείς το κατώφλι τού ορίου μεταξύ των πράξεων που φαντάζεται και της προσπάθειάς του να τις πραγματοποιήσει.

Αυτό τουλάχιστον για τις απολύτως μη ανεκτές πράξεις τής κοινωνίας μας, δεν είναι σε καμία περίπτωση κάτι το απλό.

Για να επιτευχθούν συνήθως οι απολύτως μη ανεκτές πράξεις της κοινωνίας μας, χρειάζονται και πολλά απεχθή και μόνο στη σύλληψη μέσα.

Για τους δε “σώας τας φρένας” ανθρώπους, όλα αυτά τους δημιουργούν πάρα πολλούς ενδοιασμούς, που τους δίνουν να καταλάβουν ξεκάθαρα ότι δεν θα πρέπει να περάσουν στην πράξη, όλων αυτών που σκέφτονται.

Ισχυριζόμαστε ότι το ίδιο συμβαίνει και στους ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν πάντα “σώας τας φρένας”.

Απλά για αυτούς εκείνες τις στιγμές που δεν έχουν “σώας τας φρένας”, μπορεί να είναι αρκετά πιο δύσκολο να συνειδητοποιήσουν και να αξιολογήσουν τις σκέψεις και τους ενδοιασμούς τους.

Όλα όμως νομίζω ότι τα καταλαβαίνουν, κάποιοι ίσως και υπέρμετρα ως πολλοί ευαίσθητοι άνθρωποι, αναλόγως βέβαια τη φύση και τον βαθμό του προβλήματος στην υγεία.

 

Να τα σκέφτονται συνεχίζουμε ίσως να είναι ανεκτό, όχι όμως και να τα πράττουν.

Για αυτό και η κοινωνία μας για τις πράξεις τους και τους σωφρονίζει, τους σωφρονίζει ιδανικά, θα λέγαμε όμως περισσότερο στην πραγματικότητα τους απομονώνει από αυτήν, με κάποιο μέτρο.

Κι αυτό όμως μπορεί να λειτουργήσει σωφρονιστικά.

Τους σωφρονίζει ιδανικά για τις πράξεις τους και όχι για τις σκέψεις και την ιδεολογία τους και είναι τόσο από εμάς όσο και πολύ ευρύτερα αποδεκτό τουλάχιστον ως γεγονός, πως και πολύ καλά κάνει.

Ο πραγματικός όμως σωφρονισμός ενός ανθρώπου είναι κυρίαρχο αντικείμενο της προσωπικής του σκέψης και της πλήρης ελευθερίας που έχει στο μυαλό του, να φαντάζεται το οτιδήποτε και με κάποιο μέτρο να κατευθύνεται προς τα εκεί.

Ασφαλώς και αυτό βοηθάει πολύ στη διαμόρφωση, της προσωπικότητάς του.

Εναπόκειται δηλαδή εκτιμούμε κυρίαρχα για τον σωφρονισμό, στο γεγονός τού να θέλει κανείς πολύ να πράττει με καλοσύνη, σε οποιεσδήποτε συνθήκες μπορεί να προκύψουν στη ζωή του.

Περισσότερο όμως αυτό είναι να το συνειδητοποιήσει κανείς, επειδή το ίδιο αυτό καθαυτό το γεγονός τού να πράττει κανείς με καλοσύνη, είναι ήδη συνυφασμένο δισεκατομμύρια χρόνια πριν ή και από πάντα με την ανθρώπινη φύση, καθώς και ολόκληρο το ζωικό και το φυτικό βασίλειο.

Γράφουμε δισεκατομμύρια χρόνια πριν ή και από πάντα, επειδή η καλοσύνη ή αν προτιμάτε η φιλότητα δηλαδή η αγάπη, ενώνει ή αν προτιμάτε συνθέτει τον κόσμο μας όπως έλεγε ο αρχαίος Σοφός Εμπεδοκλής και οι έμβιοι οργανισμοί αποτελούνται από οργανικές ενώσεις, οργανικές ενώσεις που έχουν προέλθει από ανόργανες ενώσεις, ανόργανες ενώσεις πολλών και διαφορετικών ατόμων, πολλών και διαφορετικών ατόμων που πιθανότατα υπάρχουν από πάντα.

 

Όμως είναι αλήθεια ότι και οι συνθήκες τής ζωής τού ανθρώπου, μπορούν να παίξουν και παίζουν σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό, σημαντικότατο ρόλο.

Ειδικά οι συνθήκες των πρώτων χρόνων τής ζωής του.

 

Οι απολύτως δε συνεχίζουμε μη ανεκτές πράξεις τους, βαραίνουν πολύ τα θύματα και τους οικείους τους.

Τους βαραίνουν τόσο πολύ που εκτιμούμε ότι οι άνθρωποι που έχουν βιώσει στο παρελθόν πολύ αρνητικές πράξεις από άλλους ανθρώπους, αποκτάει η προσωπικότητά τους για πάντα μία τραγικότητα.

Όμως και αυτήν την τραγικότητα, ο άνθρωπος μπορεί ίσως τις περισσότερες φορές να τη διαχειριστεί με επιτυχία.

Κλειδί για αυτό νομίζουμε πως αποτελεί, η πολύ καλοσυνάτη οπτική του.

Όσο πιο καλοσυνάτη η οπτική του, τόσο το καλύτερο.

Κατά τη διάρκεια όμως που αυτές οι πολύ αρνητικές οι απεχθείς πράξεις λαμβάνουν χώρα, εκτιμούμε ότι χρειάζεται πολύ η φιλοσοφικά ανυποχώρητα αντίθετη αντιμετώπισή τους.

Όταν κανείς έχει την ανυποχώρητα αντίθετη φιλοσοφία απέναντί τους, ακόμη και μοναχή της η αντίθετη αυτή καθαυτή φιλοσοφία του, θα τον ωθήσει στο μέτρο που εκτιμάει ότι αντέχει και μπορεί ο ίδιος, σε ανάλογες με εκείνη πράξεις.

 

Εδώ να πούμε ότι ασφαλώς και είναι Ήρωες όλοι αυτοί που αντιστάθηκαν με ασυμβίβαστο σθένος στη χούντα των συνταγματαρχών, καθώς επίσης και σε κάθε χούντα.

Τόσο οι φανεροί Ήρωες, όσο και οι αφανείς.

Ήρωες που τους χρωστάμε τουλάχιστον την πολιτική μας ελευθερία.

Το βιβλίο όμως αυτό γράφτηκε στο σύνολό του σκεπτόμενο και ανταποκρινόμενο τις σημερινές ειρηνικές και δημοκρατικές συνθήκες στην Ελλάδα.

Στις συνθήκες δηλαδή του τόπου του και του χρόνου του, καθώς και αναζητώντας σε αυτές, κυρίως την υγεία.

Είναι όμως όλα αλληλένδετα και δεν φέρνουμε καμία αντίρρηση, σε κάποια διαφορετική άποψη.

Ακόμη κι αν σε αυτήν τη διαφορετική άποψη, αρέσει να μιλάει για καμία μα καμία ανοχή, σε παρόμοια φαινόμενα με αυτά που περιγράφουμε.

Απεναντίας θα την ακούσουμε, θα την αναλογιστούμε, θα την εκτιμήσουμε και αν ταιριάζει καλύτερα στην εποχή μας και το αντιληφθούμε κιόλας, θα την υιοθετήσουμε τουλάχιστον για το σήμερα.

 

 

Χρυσή Τομή

 

Γράφουμε συνεχίζουμε για αρμονία μεταξύ του εαυτού του και των άλλων ανθρώπων όταν υπάρχουν αντιθέσεις, περισσότερο με την έννοια της προσωπικής τους χρυσής τομής.

Παρόμοια για τον εαυτό του και το περιβάλλον που ζει, αλλά και για αλλότριες πεποιθήσεις και συμβάντα, στην κοινωνία του.

Χρειάζεται πάντα να ισορροπεί.

Ιδανικά να ισορροπεί βρίσκοντας την προσωπική του χρυσή τομή.

Κατόπιν νομίζουμε να τη μετακινεί συνεχώς και όσο μπορεί περισσότερο, προς την πιο καλοσυνάτη πλευρά του.

 

Να πούμε όμως εν ολίγοις ότι όσον αφορά τις προσωπικότητες και τους χαρακτήρες, μάλλον πως η εναρμόνιση του πολίτη με τους γύρω του γίνεται πιο εύκολα όταν, οι άνθρωποι τής κοινωνίας του είναι στην πλειονότητά τους ήπιοι ή τουλάχιστον συμπεριφέρονται δίχως ακρότητες.

Για το εγγύς περιβάλλον και την εναρμόνιση τού ανθρώπου με αυτό, να πούμε ότι όσο πιο φυσικό το περιβάλλον, τόσο μάλλον πιο εύκολη και η εναρμόνιση του ανθρώπου.

Για έννοιες και απόψεις η γνώμη μας είναι πως η εναρμόνιση τού ανθρώπου με αυτές γίνεται ευκολότερη, όταν διαποτίζονται οι ίδιες από ένα Ανθρωπιστικό πνεύμα, συνάμα και Δημοκρατικό.

Κατά τη γνώμη μας το Δημοκρατικό και το Ανθρωπιστικό πνεύμα αποτελούν μαζί σημαντικότατο μέρος της νοητικής έκφρασης τής ζεστασιάς τού ανθρώπινου είδους, ίσως ακόμη και της ζεστασιάς ολόκληρης της ομοταξίας των θηλαστικών.

Άρα μαζί αποτελούν μέρος τής νοητικής έκφρασης τής ανθρώπινης φύσης, που η εναρμόνισή μας με αυτή αποτελεί το ζητούμενο, για την υγεία μας.

Ακόμη καλύτερα η εναρμόνιση τού ανθρώπου με τις υπάρχουσες έννοιες και απόψεις της κοινωνίας του, συμβαίνει πιο εύκολα όταν οι ίδιες διαποτίζονται από ένα πνεύμα αγάπης.

Μιας αγάπης που φανερά αποτελεί, την ουσία τής ζωής στον πλανήτη.

Επίσης η εναρμόνιση συμβαίνει ακόμη πιο εύκολα, όταν επιπλέον αυτές οι έννοιες και οι απόψεις, είναι απλές και άμεσες.

 

 

Επίσημος Ορισμός Υγείας

 

Γράφει η Βικιπαίδεια για την Υγεία:

«Ο ισχύων ορισμός της Υγείας περιλαμβάνεται στον πρόλογο του καταστατικού του ΠΟΥ (σ.σ. Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας) .

Υιοθετήθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη για την Υγεία (Νέα Υόρκη 19-22 Ιουνίου 1946), τέθηκε σε ισχύ στις 7 Απριλίου 1948 και παραμένει αναλλοίωτος:

«Υγεία είναι μια κατάσταση πλήρους σωματικής, νοητικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς η απουσία νόσου ή αναπηρίας.»»

Σχετικά με αυτόν τον ορισμό τής Υγείας που μόλις αναφέρθηκε, συνεχίζει παρακάτω η Βικιπαίδεια:

«Έτσι λοιπόν η έννοια της Υγείας δεν αποδίδεται μόνο από την ιατρική αλλά και από άλλους παράγοντες, όπως είναι το περιβάλλον, η οικονομία, η εργασία κ.α.».

Να πούμε επιπλέον ότι βρήκαμε στο διαδίκτυο από την Δρ Άννα Παπαγεωργίου, κλινική διαιτολόγο-διατροφολόγο, καθηγήτρια φυσικής αγωγής και διδάκτωρ της ιατρικής σχολής Ε.Κ.Π.Α. την έκφραση για τον άνθρωπο πως είναι μια βίο-ψυχό-κοινωνική οντότητα.

Για εμάς είναι και μια ασκούμενη σε όλα τα επίπεδα βίο-ψυχό-κοινωνική οντότητα.

Ο άνθρωπος δηλαδή και η Υγεία του όπως το αντιλαμβανόμαστε αναπτύσσοντάς το, είναι και ένα ασκούμενο βίο-ψυχό-κοινωνικό φαινόμενο.

«Ασκούμενο» φαινόμενο επειδή εξαρτάται από την πνευματική και τη σωματική του άσκηση.

«Βίο» φαινόμενο επειδή εξαρτάται από τη γενετική του κυρίως βιολογία, φυσιολογία και ανατομία.

«Ψυχό» φαινόμενο επειδή εξαρτάται από τις σκέψεις, τις χαρές, τους φόβους, τα συναισθήματα και το πως όλα αυτά τα επεξεργάζεται με το μυαλό του και τα εκφράζει.

Τα επεξεργάζεται με το μυαλό του και τα εκφράζει, γιατί ανάλογα με το πως έχει συνηθίσει να τα συλλογίζεται, μπορούν τα ίδια και ανατροφοδοτούνται, ή εξαλείφονται.

«Κοινωνικό» φαινόμενο επειδή εξαρτάται και από το κοινωνικό του περιβάλλον, καθώς και το πως το επεξεργάζεται στο μυαλό του.

Θεωρούμε ότι η επεξεργασία και γενικότερα οι σκέψεις ενός ανθρώπου εξαρτώνται τόσο από το κοινωνικό περιβάλλον του ή αν προτιμάτε το περιβάλλον του γενικώς, όσο και εσωτερικά από τον ίδιο και την προσωπικότητά του.

 

Ως κοινωνικό περιβάλλον αναφέρεται ο άμεσος φυσικός και κοινωνικός χώρος στον οποίο ζει ο άνθρωπος ή στον οποίο κάτι αναπτύσσεται.

Περιλαμβάνει την κουλτούρα στην οποία το άτομο εκπαιδεύτηκε ή ζει και τους ανθρώπους και τους θεσμούς με τους οποίους αλληλοεπιδρά.

Η αλληλεπίδραση μπορεί να είναι αυτοπροσώπως ή μέσω μέσων επικοινωνίας, ακόμη και ανώνυμα και μπορεί να μην συνεπάγεται ισότητα κοινωνικής θέσης.

Το κοινωνικό περιβάλλον είναι μια ευρύτερη έννοια από αυτή της κοινωνικής τάξης ή του κοινωνικού κύκλου.

 

Μια ασκούμενη βίο-ψυχό-κοινωνική οντότητα που συνεχίζοντας λέμε πως είναι και η πιο εξελιγμένη γνωστή ψυχό-οντότητα, “ψυχό” με την έννοια των σκέψεων και του συναισθήματος, ενώ συνάμα από τις πιο εξελιγμένες -ειδικά η πιο εκλεπτυσμένη- και κοινωνικά.

Ως βίο-οντότητα εξελίχθηκε κυρίαρχα εγκεφαλικά, όμως αυτό αρκούσε για να κυριαρχήσει απόλυτα στον πλανήτη και ως είδος.

Αμφίπλευρα δηλαδή πνευματικά και σωματικά και αναλόγως με το πως εξελίχθηκε έτσι, είναι και μια ασκούμενη οντότητα.

 

Στέλιος Βερναδάκης

Βιβλίο: “Αναζητώντας Την Υγέια, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα”
Κεφάλαιο: “Υγεία”

 

 

 

Υμηττός, Σάββατο 28/09/2024