Ολοκληρώθηκε και το βιβλίο μας “Υγεία Και Φυσικό Δίκαιο”, όπου σας βάζουμε ως απόσπασμα βιβλίου των Εκδόσεων Γη τον πρόλογό του, που κυρίαρχα πειράξαμε.

Πρόλογος

Η ιδέα ενός ξεχωριστού βιβλίου για την Υγεία και το Φυσικό Δίκαιο μου γεννήθηκε το 2024 δύο μόλις ημέρες πριν από την ημέρα των γενεθλίων της συγχωρεμένης μητέρας μου Μαρίας, ίσως να είχε τότε πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, τους πρώτους γενέθλιούς της πόνους η γιαγιά μου Κωνσταντίνα, αστειεύομαι.

Η ημέρα των γενεθλίων της μητέρας μου ήταν επίσης και η ημέρα των γενεθλίων του Παππού μου Παύλου από τον πατέρα μου, Ήρωα της Εθνικής Αντίστασης Κατά Των Γερμανών με πολλά κιόλας Αριστεία από την Πολιτεία και που έζησε με βεβαιότητα περισσότερα από 101 χρόνια.

Το βιβλίο προέκυψε από ένα τμήμα του βιβλίου μου «Αναζητώντας Την Υγεία, Τη Χαρά, Την Ομορφιά, Τη Μακροβιότητα», αφαιρώντας από εκείνο τρία όλα κι όλα κεφάλαιά του.

Στη συνέχεια γράφοντας έναν Πρόλογο, μία Εισαγωγή και έναν Επίλογο η αρχική ιδέα πήρε τη σημερινής της έκφραση.

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να γράψω περισσότερα πράγματα στον πρόλογο, το βιβλίο είναι αρκετά μικρό για να έχει κάποιον πιο μεγάλο ή κάποιον ιδιαίτερο πρόλογο, κυρίως επειδή μιλάει το ίδιο για όλα όσα θέλει να πει.

Να προσθέσω όμως μόνο ότι τρεις κυρίως άνθρωποι διαμόρφωσαν στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους αυτό που είμαι σήμερα.

Αυτό που είμαι σήμερα με την έννοια του τρόπου σκέψης μου και του τρόπου ζωής μου.

Το διαμόρφωσαν ή βοήθησαν τα μάλα στη διαμόρφωσή του, καίρια οι δυο γονείς μου και ο Αργύρης Τσακαλίας.

Από εκείνους μόνο ο πατέρας μου είναι εν ζωή και δεν θα ήθελα να γράψω κάτι για τον ίδιο.

Η μητέρα μου Μαρία Βερναδάκη και ο Αργύρης Τσακαλίας έστρωσαν τον δρόμο μου παντελώς με αγάπη, πραγματική καλοσύνη και ελευθερία.

Η μητέρα μου κυρίαρχα και με τις τρεις αυτές μαζί υπαρκτές καταστάσεις στην πράξη.

Ο Αργύρης με πολύ αγάπη μεν, όμως σε σχέση με την αγάπη της μητέρας μου, κυρίαρχα με ελευθερία και άμεσα ισορροπημένη και αποτελεσματική καλοσύνη για όλους και για όλα, ακόμη και για τον εαυτό μου.

Κατά τη γνώμη μου υπήρξε Σοφός, ή έστω τουλάχιστον μου ταίριαζε ως άνθρωπος.

Χρειάζονται τα εμπόδια έτσι ώστε ξεπερνώντας τα να εδραιωθούν στον άνθρωπο η Αγάπη και η Ελευθερία;

Νομίζω ότι δεν χρειάζονται αν όμως αυτά προκύψουν, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την εφαρμογή με μεγαλύτερη μάλλον σε αξία και των δυο τους.

Για την εφαρμογή με μεγαλύτερη μάλλον σε αξία και των δυο τους, που τη δίνει ίσως αυτό που έγραψε ο αρχαίος Σοφός Ιπποκράτης, δηλαδή ότι:

«Από μεν ησυχίης και ραθυμίης ή δειλίη αύξεται, από δε τής ταλαιπωρίης και των πόνων αι ανδρείαι.»

«Από την ηρεμία και την τεμπελιά αυξάνεται η δειλία, από τις κακουχίες και τον πόνο, η ανδρεία.»

Δηλαδή εκτός από την ηρεμία χρειάζεται και η τεμπελιά για να προκύψει η παραπάνω δειλία.

Όμως νομίζω και πάλι ότι απλά και μόνο με την ηρεμία ως ανθρώπινο αυτοσκοπό, προκύπτει συχνά ασυνείδητα στο είδος μας και η παραπάνω τεμπελιά, γιατί πως να προκύψει μεγαλύτερη πρόσκαιρη ηρεμία από όταν κανείς δεν κάνει τίποτα;

Γράφω μεγαλύτερη πρόσκαιρη ηρεμία, επειδή βέβαια γνωρίζουμε ότι η απραξία σωρευτικά ή θα οδηγήσει σε αδιέξοδα, ή σε διεξόδους με αρκετά μεγαλύτερο κόπο.

Βέβαια κατά τη γνώμη μου μπορεί κάποιος να κάνει κάτι που και τώρα και μελλοντικά θα του δώσει την πραγματικά στέρεη για πάντα ηρεμία και αυτό νομίζω πως είναι να αγαπάει.

Και εννοώ να αγαπάει με όποιο γεγονός και να συμβαίνει γύρω του, με ένα κόστος όμως που οτιδήποτε και αν του προκύπτει από την κακία των γύρω του ή του ίδιου προς τον εαυτό του, αν το επιθυμήσει να αντιστρέφεται στην πρότερη κατάσταση όσον αφορά την πνευματική και τη σωματική του υγεία.

Δηλαδή ίσως καλύτερα πρακτικά προτείνω συνειδητά και πάντα κρατώντας τις ισορροπίες στην εποχή μας, όχι να επιδιώκει κανείς τις κακουχίες και τον πόνο, αλλά αν τούτες προκύψουν στη ζωή του όποτε κι αν προκύψουν, να σηκώνει την κάθε φορά χωρίς δισταγμό το γάντι, δηλαδή να δραστηριοποιείται θαρρετά αναλόγως.

Πάντα θα υπάρχουν με τον τρόπο τους για τον κάθε άνθρωπο οι ευκαιρίες τής ανδρείας κατά τη διάρκεια του βίου του, κάτι που μπορεί να προκύπτει φανερά και με τη στάση του στα πιθανά ενδεχόμενα της φαντασίας του, όταν σε κάτι για παράδειγμα που του προκαλεί ανασφάλεια ο ίδιος δεν δειλιάζει τεμπελιάζοντας, αλλά δραστηριοποιείται κατά κανόνα άμεσα και ορμητικά για εκείνο κατανοώντας το.

Επίσης ο Αργύρης Τσακαλίας όλα εκείνα τα παρομοίως όμορφα που βίωσα και βίωνα από τη μητέρα μου, τα έντυσε χωρίς πιθανότατα να το γνώρισε, με ένα στέρεο και ισχυρότατο θεωρητικό γνωστικό πλαίσιο.

Αυτό το θεωρητικό γνωστικό πλαίσιο μάλλον ασθενώς προσπαθώ να δώσω στον μέσο αναγνώστη και στη μέση αναγνώστρια με τα βιβλία μου, επειδή νομίζω πως έμαθα κληρονομώντας από το περιβάλλον μου κάποια οπτική του.

Γράφω μάλλον ασθενώς επειδή το ίδιο θεωρητικό πλαίσιο στη ζωή μου το έλαβα με εξαιρετικά μεγάλη ένταση προσπερνώντας πολλά και διαφορετικά γεγονότα του παρελθόντος, που τις συνέπειές τους συναντώ ακόμη και σήμερα δίχως ορατό χρονικό ορίζοντα επίλυσής τους.

Χρειάζεται νομίζω εδώ να προσθέσω ότι κυρίως από τον πατέρα μου, διδάχτηκα βιώνοντας και την άλλη πλευρά των ανθρώπων, όπως την αντικρύζω κάποιες ημέρες έως σήμερα.

Εκείνη δηλαδή που είναι αντίθετη της αγάπης και της καλοσύνης, ενώ νομίζω ο κάθε άνθρωπος βαθιά μέσα του, θα ήθελε πάντα να αγαπάει και να είναι καλός για όλους, για όλες και για όλα.

Τη συγκεκαλυμένη που προέκυψε έτσι μέχρι τον Ιούνιο του 1996 κακία του εαυτού μου, μου την έδειξε με σκοπό να την εξαλείψω και αναλαμβάνοντας πλήρως για αυτό το τίμημα, ο πολύ Σπουδαίος συγχωρεμένος πια Αργύρης Τσακαλίας.

Στην πορεία είδα και κατάλαβα συνειδητοποιώντας, ότι το ίδιο έκανε από πολλά χρόνια πριν και για πολλούς ανθρώπους και για ακόμη περισσότερους προσπάθησε και προσπαθούσε, μέχρι εκείνοι τελικά να αρχίσουν να τον αποφεύγουν.

Εν κατακλείδι ο λόγος που προσπάθησα να γράψω όλα αυτά τα βιβλία περί Υγείας είναι επειδή ισχυρίζομαι ότι η βάση όλων όσων αναζητάει κανείς συνειδητά ή ασυνείδητα, μπορεί να αποτυπωθεί ή τουλάχιστον να συσχετισθεί με την εύρεση και τη διατήρηση της ουσιαστικής του Υγείας.

Τα οποία αυτά συνειδητά ή ασυνείδητα ζητούμενα συμβάλλουν -αν δεν δημιουργούν αποκλειστικώς- και σε όλα τα υπόλοιπα εκ φύσεως σφόδρα επιθυμητά στοιχεία του χαρακτήρα του.

Σφόδρα επιθυμητά στοιχεία του χαρακτήρα του τόσο από τον ίδιο για την προσωπικότητά του, όσο και από όλους τους καλούς ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα του.

Για αυτό και θεωρώ τον Ασκληπιό που θεράπευε σύμφωνα με τη Μυθολογία απόλυτα τους ανθρώπους στην απόλυτη αυτή θεραπεία περιλαμβάνω και το γήρας και τον θάνατο, είτε ως θεό τον αναλογίζομαι είτε ως άνθρωπο, τον ευγενέστερο όλων όσων μπορώ να φανταστώ.

Καλή σας ανάγνωση…

 

Στέλιος Βερναδάκης

Βιβλίο: “Υγεία Και Φυσικό Δίκαιο”, Πρόλογος

 

Η Φωτογραφία Είναι Από Πεζοπορία Των Εκδόσεων Γη Στον Υμηττό.